Εξήντα τρία χρόνια από το θάνατο του μεγάλου διανοητή Δημήτρη Γληνού (26/12/1943) και η διαλεκτική του έργου του παραμένει διαρκώς επίκαιρη. Με κείμενα - μνημεία, σ' όλη τη διαδρομή του εμπλούτισε την αισθητική γραμματεία της εργατικής τάξης. Ο εκλεκτός κομμουνιστής, φιλόσοφος και παιδαγωγός Δημήτρης Γληνός με το λαϊκό βιβλίο-μπροσούρα «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ» (1942) έβαλε τις βάσεις για την ανάπτυξή του. Ταυτίστηκε με τις λέξεις εθνική ανεξαρτησία, πλατιά δημοκρατία, κοινωνική πρόοδο, απελευθέρωση απ' τους ντόπιους και ξένους κατακτητές. Τα έργα του τάραξαν την άρχουσα τάξη. Αφουγκράστηκε την ανάσα του λαού μας. Ανοιξε δρόμους, κατέδειξε ότι η κεφαλή της Ιστορίας είναι η ταξική πάλη, η πολιτική φιλοσοφία και η καρδιά της είναι ο εργάτης...

Αποκάλυψε ότι δεν μπορεί να υπάρξει αταξική παιδεία, όπως πλήθος συντηρητικών κύκλων έλεγαν. Διώχτηκε από τους συντηρητικούς, τη δικτατορία του Πάγκαλου (1926), για τις πανανθρώπινες σοσιαλιστικές ιδέες. Η μοναρχοφασιστική δικτατορία του Μεταξά τον διώκει και τον εξορίζει (Ανάφη, Ακροναυπλία, Σαντορίνη). Πάλεψε μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ, ορθώνοντας το ανάστημά του μέχρι το τέλος. Δίπλα στα λαϊκά προβλήματα, στην περίοδο της γερμανικής κατοχής, πάλεψε μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ για λευτεριά, ανεξαρτησία - λαϊκή κυριαρχία. Τα έργα του «Η τριλογία του πολέμου», «Τα σημερινά προβλήματα του ελληνισμού» (1944), το «Εθνος και γλώσσα» (1922), «Η κρίση του δημοτικισμού» (1923), «Ενας άταφος νεκρός - Μελέτες για το εκπαιδευτικό σύστημα» (1927), «Η Διακήρυξη στους νέους φοιτητές» (1933), «Η Οχτωβριανή Επανάσταση και το εθνικό πρόβλημα» (1943) και τόσα άλλα είναι εμπνευσμένα από τις φιλοσοφικές απόψεις της διαλεκτικής του ιστορικού υλισμού. Οπως αναφέρει ο θρυλικός «μπαρμπα-Κώστας» της ποίησης, Κ. Βάρναλης: «Η τριλογία του πολέμου είναι το μοναδικό βιβλίο στην Ιστορία της Ελληνικής Σκέψης. Μοναδικό για την επιστημοσύνη του, την τετράγωνη λογική του, το ρεαλισμό του και τη διαλεκτική του». Η κοινωνιολογική, παιδαγωγική του γραφή ταρακούνησε τη συντηρητική - αντιλαϊκή άρχουσα τάξη του κεφαλαίου, το ακαδημαϊκό κατεστημένο.

«

Θα 'ρθει η ώρα που η Ελλάδα θα κρεμάσει σ' όλα τα σχολεία την εικόνα του οραματιστή της αληθινής λαϊκής παιδείας» έγραφε ο Αλέξανδρος Σβώλος, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου και πρόεδρος της ΠΕΕΑ. Η «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» κατέγραφε για τον Δ. Γληνό: «Αφομοίωσε πλέρια τις τρανές αρετές του κομμουνιστή... Είναι υπόδειγμα στην ομαδική συνεργασία. Δέχεται με ευχαρίστηση την κριτική. Πειθαρχικός στρατιώτης του Κόμματος, είναι άφοβος στους κινδύνους που τον απειλούν σε κάθε στιγμή. Ετοιμος πάντα για την υπέρτατη θυσία. Αδιάλλακτος στην εφαρμογή της πολιτικής του Κόμματος. Είναι ποτισμένος ολόκληρος με την κομματικότητα, που δίνει η βαθιά πίστη σ' ό,τι το Κόμμα ενσαρκώνει, είναι φορέας της προόδου της Ελλάδας, της εθνικής και πολιτικής λευτεριάς, του νεοελληνικού πολιτισμού. Σ' αυτήν την πυρωμένη ατμόσφαιρα της πλούσιας δράσης πέθανε ο Δ. Γληνός. Η ζωή και ο θάνατός του διατρανώνουν ότι κάθε έντιμος άνθρωπος, ότι κάθε ειλικρινής διανοούμενος, ότι ολόκληρη η ελληνική νεολαία έχουν θέση μόνο μέσα στις πανανθρώπινες ιδέες του ΚΚΕ. Η δράση του Γληνού είναι υπόδειγμα...».