Ενα εκπληκτικό έργο και μιαν εκπληκτική παράσταση μπορείτε να δείτε στο θέατρο «Αλφα». Πρόκειται για τον «Ταρτούφο» του Μολιέρου, που μοναδικά ερμηνεύει ο Θύμιος Καρακατσάνης. Η σκηνοθεσία είναι του Κώστα Τσιάνου, η μετάφραση του Κ. Χ. Μύρη και τα σκηνικά - κοστούμια της Ρένας Γεωργιάδου. Μαζί με τον Θύμιο Καρακατσάνη παίζουν Γιώργος Κωνσταντίνου, Ελευθερία Ρήγου, Μίρκα Καλατζοπούλου, κ.ά.

Ο «Ταρτούφος» γράφτηκε το 1664 και προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις των θρησκόληπτων της Αυλής του Λουδοβίκου ΙΔ`, που είχαν σαν αποτέλεσμα την πεντάχρονη δίωξή του. Η κωμωδία του Μολιέρου είναι μια οξύτατη σάτιρα κατά της υποκρισίας και στην εποχή του αντιμετωπίστηκε σαν σάτιρα εναντίον της ευλάβειας.

Το έργο είναι δομημένο γύρω από τον άξονα του δίπολου Ταρτούφου και Οργκόν. Η πονηριά και η υποκρισία του πρώτου βρίσκει πρόσφορο έδαφος χάρη στην αφέλεια και την ευπιστία του δεύτερου. Η κυρία Περνέλ, μητέρα του Οργκόν, φεύγει οργισμένη από το σπίτι του γιου της, θεωρώντας επιλήψιμη τη διαγωγή όλης της οικογένειας. Αντίθετα, θεωρεί υποδειγματικό το ήθος του Ταρτούφου, ενός προσώπου που τον τελευταίο καιρό ζει στο σπίτι του Οργκόν, και όλοι τον βλέπουν σαν υποκριτή και παρείσακτο, εκτός από την κυρία Περνέλ και τον Οργκόν, που τον θεωρούν «άγιο άνθρωπο». Ο αφελής Οργκόν είχε γνωρίσει τον Ταρτούφο στην εκκλησία και σχημάτισε την εντύπωση ότι είναι ένας ασκητικός ταπεινόφρων άνθρωπος, αφοσιωμένος ολόψυχα στη θρησκεία και την αγαθοεργία. Θαμπωμένος από την «αγιοσύνη» του Ταρτούφου, τον έφερε στο σπίτι του συγκινημένος, και αφέθηκε στην ολοκληρωτική του επιρροή. Στο σπίτι του Οργκόν, ο Ταρτούφος βρήκε την ευκαιρία που περίμενε. Ζει από τη γενναιόδωρη ευεργεσία του ιδιοκτήτη, τον οποίο εύκολα απομυζά και εκμεταλλεύεται. Μάταια ο Κλεάνθης και η Ντορίν προσπαθούν να του ανοίξουν τα μάτια και να τον πείσουν για τη φαυλότητα και την υποκρισία του ευνοουμένου του. Ο θαυμασμός και η αγάπη του Οργκόν προς αυτόν δεν επιδέχονται την παραμικρή αμφισβήτηση. Ακόμα και όταν ο γιος του, τού αποκαλύπτει το άνομο πάθος του Ταρτούφου για τη γυναίκα του, ο Οργκόν δεν πείθεται. Η φιληδονία του Ταρτούφου, η καλυμμένη από το μανδύα της σεμνότητας και της θεοσέβειας, θα αποτελέσει το βασικό μοχλό για την αποκάλυψή του.