***

«Η Ελλάδα δεν είναι πλέον ο ουραγός της Ευρώπης»! Πρόκειται φυσικά για ένα από τα βασικά συνθήματα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές. Μάλιστα, ο Κ. Σημίτης, στην τελευταία του προεκλογική συνέντευξη στο Ζάππειο, στις 15 του Μάρτη, άρχισε και τελείωσε την τοποθέτησή του με το παραπάνω σλόγκαν...

Εν συνεχεία, η προέκταση του παραπάνω συνθήματος λανσαρίστηκε στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στη Φέιρα. Ηταν εκεί που ο πρωθυπουργός περιχαρής ανακοίνωσε τη βαρυσήμαντη απόφασή του: «Ποτέ ξανά η Ελλάδα στη δεύτερη ταχύτητα»!

***

α) Πράγματι, δεν είναι πλέον ουραγός της ΕΕ (διότι αποκαλύπτεται ότι η Ελλάδα και ο λαός της είναι φτωχότεροι όχι μόνο από τις χώρες της ΕΕ αλλά και από ευρωπαϊκές χώρες που δεν ανήκουν στην ΕΕ)!

β) Πράγματι, ο ελληνικός λαός δε θα ξαναβρεθεί στη δεύτερη ταχύτητα (φρόντισε η ΟΝΕ ώστε η Ελλάδα να έχει «καπαρωμένη όχι τη δεύτερη ή την τρίτη, αλλά τη... δέκατη πέμπτη ταχύτητα)!

Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους. Βάλτε τα δίπλα δίπλα στους... μπουφέδες που άνοιξε ο κ. Σημίτης στο Ζάππειο, για να ταΐσει τους καλεσμένους του σε εκείνη τη σεπτή εκδήλωση ένεκα της ένταξης στην ΟΝΕ, και βγάλτε συμπέρασμα:

• Στις 25 του Ιούλη, δόθηκαν από τη «Γιουροστάτ» τα στοιχεία για την εξέλιξη της ανεργίας στις χώρες-μέλη της ΕΕ. Στην Ελλάδα η επίσημη ανεργία καταγράφηκε στο 11,7% τον Απρίλη του 1999 έναντι του 10,8% το 1998. Κι όμως: Εναν Απρίλη αργότερα ο κ. Σημίτης έβγαινε στα μπαλκόνια και έλεγε ότι επί των ημερών του «καταπολέμησε» (!) την ανεργία... Οταν βέβαια κέρδισε τις εκλογές, έβαλε αμέσως μετά τον υπουργό της Εργασίας να λέει (όχι γιατί νοιάζεται αλλά για να επιχειρηματολογήσει υπέρ των μέτρων που ισοδυναμούν με εργασιακό απαρτχάιντ) ότι κάθε μήνας που περνάει προστίθενται 20 με 30 χιλιάδες νέοι άνεργοι! Σε τέτοια ομολογία προέβη, άθελά του, ο κ. Γιαννίτσης! Ποια είναι λοιπόν η αλήθεια; Οσα λέγονταν πριν ή όσα λέγονται μετά τις εκλογές; Ποια είναι η αλήθεια; Οτι ο κ. Σημίτης με την πολιτική του δημιουργεί θέσεις εργασίας ή ότι με την πολιτική του δημιουργεί 30.000 ανέργους το μήνα (!); Την απάντηση τη γνωρίζουν οι Ελληνες άνεργοι. Και κυρίως οι νέοι της χώρας μας. Που βλέπουν τον εαυτό τους να φιγουράρει μεταξύ των νέων, των διαφόρων περιοχών της ΕΕ, όπου η ανεργία ξεπερνά το 40% (!) στις ηλικίες κάτω των 25 ετών. Ολα αυτά στην Ελλάδα της ΟΝΕ...
• Στις 20 του Ιούλη, η Γιουροστάτ είχε βάλει τα πράγματα στη θέση τους, και σε ό,τι αφορά εκείνα τα περί... πρώτης και δεύτερης ταχύτητας: Η Ελλάδα είναι φτωχότερη όχι μόνο από τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, αλλά και από τις χώρες που ακόμα δεν ανήκουν στην ΕΕ! Η Ελλάδα είναι πιο φτωχή όχι μόνο από την Πορτογαλία, αλλά και από τη Σλοβενία! Ετσι, στην Ελλάδα, με βάση τα επίσημα στοιχεία, η μέση αγοραστική δύναμη του πολίτη δεν ξεπερνά τις 14.200 μονάδες έναντι των 15.900 μονάδων της (προτελευταίας στην ΕΕ) Πορτογαλίας και των 15.000 μονάδων της Σλοβενίας... Οσο για το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, στην Ελλάδα δεν ξεπερνά το 67% του μέσου ευρωπαϊκού, έναντι 76% της (προτελευταίας) Πορτογαλίας και 81% της Κύπρου και 71% της Σλοβενίας, που βρίσκονται εκτός ΕΕ... Σημειωτέον, πως όταν προεκλογικά ο κ. Σημίτης έταζε «πραγματική σύγκλιση» με την ΕΕ, ήξερε ότι από το 1996 που κυβερνά μέχρι το 2000 το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα έχει παραμείνει εντελώς στάσιμο (στο 67% επί μια ολόκληρη τετραετία) έναντι του μέσου ευρωενωσιακού («Ριζοσπάστης» 21/7/2000)
• Χτες μόλις, η «Γιουροστάτ» ήρθε και πάλι να αποτυπώσει σε αριθμούς την... ευτυχία του ελληνικού λαού: Το 17% των Ελλήνων μισθωτών ζει κάτω από το όριο της φτώχειας καθώς αμείβεται με μισθό κάτω του 60% του μέσου (ελληνικού) μηνιαίου μισθού! Αν τώρα συνδυαστεί το γεγονός ότι ο μέσος μηνιαίος μισθός στην Ελλάδα είναι ο χαμηλότερος στην ΕΕ, γίνεται αντιληπτό ότι οι Ελληνες πένητες μισθωτοί είναι οι φτωχότεροι της ΕΕ... Και πώς να μην είναι έτσι όταν οι πολιτικές λιτότητας έχουν συνέπεια την κατρακύλα του πραγματικού μισθού στην Ελλάδα στα επίπεδα του...1982, με αποτέλεσμα ο Ελληνας εργάτης να χρειάζεται να εργαστεί κατά 89% περισσότερο χρόνο ώστε να αποκτήσει τα ίδια αγαθά με το μέσο Ευρωπαίο συνάδελφό του! («Βήμα», 16/7/2000).

***

Τι κάνει η κυβέρνηση; Θέλει να μειώσει (κι άλλο!) το εργασιακό κόστος για να δημιουργήσει, όπως ισχυρίζεται, θέσεις εργασίας.... Κι όμως: Οπως προκύπτει από τη μελέτη του ΙΝΕ, η μείωση του εργασιακού κόστους μπορεί να έφτασε το 11% στο διάστημα 1990-1996, αλλά αυτό ουδόλως συγκράτησε την ανεργία. Αντίθετα, από τις 281 χιλιάδες άνεργους το 1990, φτάσαμε τις 523 χιλιάδες άνεργους (με βάση τα επίσημα στοιχεία της ΕΣΥΕ) το 1999!

Θα πάψει, λοιπόν, ποτέ η Ελλάδα να είναι «ουραγός»; Ναι, θα πάψει, υπό μια προϋπόθεση: Την ανατροπή από τον ελληνικό λαό της πολιτικής που εφαρμόζουν οι... ουρές του μεγάλου κεφαλαίου, που φροντίζουν, ενώ τα λαϊκά στρώματα χειμάζονται, οι βιομήχανοι να διπλασιάζουν τα κέρδη τους μέσα σε ένα χρόνο! Και το σημειώνουμε προς αποφυγή «λάθους»: Οταν μιλάμε για τη φτωχή Ελλάδα, δε μιλάμε για την «Ελλάδα» ούτε του Κόκκαλη, ούτε του Βαρδινογιάννη. Αυτή η «δεύτερη Ελλάδα» ευημερεί. Και ευημερεί τόσο, όσο περισσότερο χειμάζεται η «άλλη», η πραγματική Ελλάδα, η Ελλάδα του ελληνικού λαού.