ΗΤΑΝ το 1938, δυο χρόνια πριν ξεσπάσει ο πόλεμος. Βρέθηκα τότε να δουλεύω στα Γενικά Αρχεία του Κράτους (ΓΑΚ) κλητήρας γ' τάξης στην αρχή κι έπειτα ταξινόμος, μπήκα στο έργο της ταξινόμησης των αρχειακών συλλογών.

ΑΤΑΞΙΝΟΜΗΤΑ μέχρι τότε της Επανάστασης τα αρχεία (αυτά που γλίτωσαν και δεν τα πούλησαν σε δημοπρασία για σαρδελόχαρτο) έμεναν απλησίαστα από ιστορικούς και ερευνητές, εκτός από τον Γ. Βλαχογιάννη, διευθυντή των ΓΑΚ, που με διάφορους τρόπους είχε αποκλείσει να τα πλησιάσουν. Φυσικά με άνωθεν παρεμβάσεις ορισμένοι μπορούσαν να κάνουν επιμέρους έρευνες, αλλά ο κανόνας ήταν «φερμπότεν», γιατί είναι αταξινόμητα.

ΔΕΥΤΕΡΟ στη σειρά είναι το αρχείο του Καποδίστρια και ακολουθεί το αρχείο του Ανακτοβουλίου του Οθωνα. Η έρευνα στα αρχεία κι όταν μάλιστα αυτή γίνεται σε «άβατες, παρθένες» περιοχές έχει μια μεθυστική μαγεία, γιατί κάθε τόσο σου αποκαλύπτει θέματα που δεν τάχει πλησιάσει ερευνητής και σε προκαλούν να σταθείς, να τα προσέξεις περισσότερο. Κι ακριβώς αυτή είναι η στιγμή που κινδυνεύεις να ξεστρατίσεις από το κύριο θέμα, που πάνω σ' αυτό δουλεύεις.

ΜΙΑ τέτοια ερευνητική περιπέτεια στα εθνικά μας αρχεία, μου έδωσε αφορμές για ιστορικές εργασίες και θέματα πάνω στη νεότερη Ιστορία μας και όλες στηριγμένες πάνω σε ντοκουμέντα. Φυσικά αυτά μόνο δεν έφταναν και χρειάζονταν πολλά περισσότερα, που δεν υπήρχαν.

ΚΑΠΟΙΑ στιγμή, σε μέρες κατοχικές, σε έρευνα πάντα δοκιμαστική, μπήκα στην περιοχή, που ήταν σωριασμένοι δεκάδες φάκελοι, με άφθονο, όπως πάντα, επίστρωμα σκόνης.

ΗΤΑΝ τα χαρτιά της λαομίσητης δυναστείας των Γλύξμπουργκ και ειδικά αυτά που ανήκαν στον Γεώργιο τον Α', που είναι και ο πρώτος από τη δανική ακρίδα που μας φόρτωσαν οι περιβόητοι «προστάτες» και ειδικά οι Αγγλοι.

ΦΟΡΤΩΜΕΝΟΙ οι φάκελοι από χαρτομάνι, από κάθε λογής άλλα πράγματα και με απουσία εντυπωσιακή κάθε γραφτού που να αναφέρεται στην πολιτική ζωή της χώρας, σε διπλωματικά κείμενα, αναφορές, εκθέσεις και όλα όσα είναι φυσικό να υπάρχουν στις αρμόδιες υπηρεσίες της Αυλής.

ΤΩΡΑ όλο αυτό το χαρτομάνι με τις βασιλικές σφραγίδες και τα εθνόσημα τι ήταν; Οι υπηρεσίες του Παλατιού είχαν όλους τους λογαριασμούς για τις αγορές π.χ. υφασμάτων, πολυτελών φορεμάτων από τους μεγάλους μόδιστρους στο Παρίσι. Ατελείωτοι οι λογαριασμοί από τους οίκους αρωμάτων, λογαριασμοί για κρασιά και σαμπάνιες, φυσικά δεν έλειπαν και οι ντόπιοι λογαριασμοί από τα μεγάλα χασάπικα για φιλέτα, για κοτόπουλα, για μπάμιες Μπογιατίου!! Και για άλλα είδη εκλεκτά!! Μέριμνα ιδιαίτερη για τον πάγο και τις σαμπανιέρες!!!

ΘΥΜΑΜΑΙ πως ύστερα από το απογοητευτικό «μακροβούτι» στα χαρτιά αυτά των Γλύξμπουργκ γύρεψα να μάθω κάτι περισσότερο για το αρχείο του Γεωργίου του Α'. Ενας αξέχαστος αντιφασίστας συνάδελφος, από τους πρώτους υπαλλήλους στα ΓΑΚ, ο Κώστας Κωνσταντινίδης (αδελφός του μουσικού Κ. Γιαννίδη) μου εξιστόρησε την περιπέτεια που είχαν τα χαρτιά και που αυτός την είχε ζήσει. Το αρχείο του Γεωργίου του Α' παραδόθηκε στα ΓΑΚ τότε, ολόκληρο, ύστερα από το διώξιμο του βασιλέα Κωνσταντίνου.

ΜΟΛΙΣ ξαναγύρισαν πίσω οι Γλύξμπουργκ έσπευσαν αμέσως, φόρτωσαν τα καμιόνια και τα ξαναπήραν στο Παλάτι, αφού πρώτα έγινε διαλογή... Πήραν την αφρόκρεμα του Αρχείου, τα «φιλέτα» και άφησαν τις μπακατέλες, με τους λογαριασμούς των αρωμάτων, τα φορέματα και τις σαμπάνιες.

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ του αρχείου αυτού είναι ενδεικτική. Και εύλογη πάντα η ερώτηση, πού βρίσκονται όλα αυτά τα δημόσια έγγραφα που συγκεντρώθηκαν στο Παλάτι;.. Χαρτιά για την 4η Αυγούστου, χαρτιά για την Κατοχή και τον Εμφύλιο, αμέτρητα τα χαρτιά για εκατοντάδες αγωνιστές, για τον Μπελογιάννη, τον Λαμπράκη. Χαρτιά, που «καίνε» και αποκαλύπτουν τους μεγάλους «Προστάτες» και τους υπηρέτες. Είναι η Ελλάδα που ρήμαξε, η ξένη ακρίδα. Οπως είχε γίνει με τη βαυαρική. Ο λογαριασμός καθαρός, ξάστερος. Μας χρωστούν, δεν τους χρωστάμε ούτε δεκάρα!..