Στην ομιλία του, για την οποία, όπως ήταν φυσικό, εξέφρασε την ικανοποίησή της η υπουργός Παιδείας, εμφανίστηκε να αγωνιά για την προώθηση των αντιδραστικών αλλαγών και γι' αυτό έσπευσε να κατηγορήσει την κυβέρνηση ότι «δε θέλει και αδυνατεί να δημιουργήσει συναινέσεις γύρω από το θέμα της παιδείας». Στην ουσία δηλαδή είπε ότι ο ίδιος εγγυάται την αποτελεσματικότερη προώθηση των αντιδραστικών αλλαγών, αφού μπορεί να εξασφαλίσει τη «συναίνεση».

Χρησιμοποιώντας την ίδια φρασεολογία με τον Κ. Καραμανλή και την Μ. Γιαννάκου στην επίθεση κατά όσων αντιδρούν στις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές, είπε ότι οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ για την Παιδεία «αντιτίθενται σε όλα τα κατεστημένα που θέλουν να μην αλλάξουν τα πράγματα, αντιτίθενται σε όσους ζουν μακάριοι στη σημερινή τους πραγματικότητα».

Κατά τον Γ. Παπανδρέου η δημόσια και δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση σημαίνει «κρατικιστική εξάρτηση της ακαδημαϊκής κοινότητας», που πρέπει να αντικατασταθεί από «τον έλεγχο μέσα από τη συνεχή και διαφανή αξιολόγηση, την πιστοποίηση, την επιβράβευση των καλών πρακτικών (!), αυτοτελών και με πρωτοβουλία ιδρυμάτων».

Η πρότασή του είναι να μην καθορίζονται από το νόμο λεπτομέρειες για τα ιδρύματα, να λειτουργεί το καθένα όπως θέλει, αρκεί η λειτουργία αυτή να εντάσσεται στις κατευθύνσεις της ΕΕ, της Μπολόνια και των Ευρωπαίων βιομηχάνων. Γι' αυτό πρότεινε την ίδρυση «Ανεξάρτητης Αρχής Αξιολόγησης και Πιστοποίησης» - που έχει προλάβει να φτιάξει η ΝΔ. Πρότεινε ακόμα τα ιδρύματα να καταθέτουν στην παραπάνω «αρχή αξιολόγησης και πιστοποίησης» τους εσωτερικούς κανονισμούς, στους οποίους θα περιλαμβάνονται όλα: «η δομή, η λειτουργία, οι στόχοι του», «ο τρόπος διοίκησης, ο τρόπος εκλογής των οργάνων διοίκησης» κλπ. Τα ιδρύματα δηλαδή μπορούν να τα ρυθμίσουν όλα, αρκεί να τα ρυθμίζουν με βάση τις κατευθύνσεις της Μπολόνια! Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι η αρχή αυτή θα «αξιολογεί και θα πιστοποιεί και τα κρατικά και μεθαύριο τα μη κρατικά πανεπιστήμια». Ο Γ. Παπανδρέου θεωρεί δεδομένα τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και την εξίσωση των όρων λειτουργίας κρατικών και ιδιωτικών, που όλα θα λειτουργούν σαν ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Η πλήρης ταύτιση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ με τις κυβερνητικές προτάσεις ήταν φανερή στο κομβικό θέμα των τετραετών προγραμματικών συμφωνιών των πανεπιστημίων με το υπουργείο Παιδείας. Η πρότασή του δε διέφερε ούτε φραστικά από τη θέση της κυβέρνησης.

Σε μια περίοδο που το πανεπιστημιακό άσυλο έχει μπει στο στόχαστρο αρκετών κύκλων, ο Γ. Παπανδρέου δε βρήκε ούτε μια λέξη υπεράσπισής του, αρκούμενος να πει ότι «το άσυλο είναι ένα θέμα που έχει πολύ βαθύτερες ρίζες για την ελευθερία της σκέψης και την ακαδημαϊκή, που οπωσδήποτε πρέπει να αντιμετωπιστεί μέσα από τα πανεπιστήμια και δε θα αντιμετωπιστεί με το νόμο της κυβέρνησης».

Στη συνέχεια πρότεινε «οι σημειώσεις και η προτεινόμενη βιβλιογραφία να αναρτώνται στην ιστοσελίδα του κάθε τμήματος ώστε να έχει δωρεάν πρόσβαση ο κάθε φοιτητής». Αυτό ισοδυναμεί με κατάργηση της δωρεάν διανομής συγγραμμάτων, καθώς το κόστος για να «κατέβει» ένα σύγγραμμα από το διαδίκτυο είναι πολύ μεγάλο. Αλλωστε, το διαδίκτυο είναι για να αντλούμε σύντομα πληροφορίες, όχι για να διαβάζουμε πανεπιστημιακά συγγράμματα.