Φαίνεται πως η κυρίαρχη τάξη των καπιταλιστών δεν αισθάνεται και τόσο καλά τα τελευταία χρόνια. Η αντιδραστική προπαγάνδα της χύνει δηλητήριο στις συνειδήσεις της εργατικής τάξης και ιδιαίτερα της νεολαίας σε όλα τα πεδία της ιδεολογικής διαπάλης. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει επιλέξει ως αιχμή την Ιστορία του 20ού αιώνα. Είναι ο αιώνας κατά τον οποίο πέρασε οριστικά στην αντίδραση ως παρασιτική κοινωνική τάξη, ανατράπηκε σε πολλές χώρες του πλανήτη από την εξουσία, με πρώτη απ' όλες την τσαρική Ρωσία, με τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, και στη συνέχεια σε μια σειρά από χώρες της Ευρώπης, της Ασίας καθώς και στην Κούβα, ακριβώς γιατί είναι αχρείαστη πλέον ή, πιο σωστά, μπαίνει εμπόδιο στην κοινωνική εξέλιξη. Και παρά την προσωρινή ήττα του σοσιαλισμού, την οποία αξιοποίησε ως αφορμή για να επιτεθεί με τη θεωρία του τέλους της Ιστορίας, πολύ γρήγορα η ίδια η ζωή την έστειλε εκεί που ανήκει και η ίδια η αστική τάξη ως ιστορικά ξεπερασμένη. Η ταξική πάλη αναπτύσσεται, η αντιιμπεριαλιστική πάλη δυναμώνει. Και ας κάνουν τα μονοπώλια πολέμους. Οταν το ζώο ψυχορραγεί γίνεται πιο επιθετικό. Αλλά στο τέλος πεθαίνει. Ακριβώς επειδή η κυρίαρχη τάξη έχει βρωμίσει από την οσμή της σαπίλας της και του επερχόμενου θανάτου της χτυπά με κάθε μέσο το νεκροθάφτη της πριν της περάσει τη θηλιά. Η διαστρέβλωση της Ιστορίας από τα σύγχρονα ιμπεριαλιστικά επιτελεία έχει πάρει διαστάσεις υστερίας. Επειδή δεν μπορεί να αποσιωπήσει τα γεγονότα, τα ερμηνεύει σύμφωνα με τις τωρινές επιδιώξεις των αστών. Ταυτόχρονα, τα μεμονωμένα γεγονότα γενικεύονται σύμφωνα με την ιμπεριαλιστική ερμηνεία και παρουσιάζονται ως πυρήνες της ιστορικής εξέλιξης. Σ' αυτό το πλαίσιο τοποθετούν και ιστορικές προσωπικότητες που η δράση τους ιδιαίτερα ως ηγετών των λαών και καθοδηγητών της πολιτικής πάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμό έδωσε διέξοδο σε όφελος της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Απ' αυτό το πεδίο δε θα μπορούσε να ξεφύγει ο Ι. Β. Στάλιν. `Η θα λέγαμε, το τελευταίο διάστημα βρίσκεται στο επίκεντρο της πιο μαύρης προπαγάνδας των ιμπεριαλιστών. Τόσο που ούτε όταν ήταν ζωντανός δεν αντιμετώπισε από τους καταχθόνιους εχθρούς του. Πράγματι, τόνοι μελανιού χύνονται από αστούς ιστοριογράφους και δημοσιολόγους ενάντιά του.

Τόσοι που στην παγκόσμια Ιστορία δεν πρέπει να υπάρχει ηγετική προσωπικότητα που να έχει κατασυκοφαντηθεί με τόσο αποκρουστικό τρόπο όσο αυτός. Ούτε ο Χίτλερ, τον οποίο πάνε να αθωώσουν τελευταία ως «τρελό». Με κάθε αφορμή. Το λιγότερο σ' αυτή την προπαγάνδα είναι η εξομοίωσή του με τον Χίτλερ. Στο αντικομμουνιστικό μνημόνιο του Συμβουλίου της Ευρώπης καταγράφεται ως στυγνός εγκληματίας του σοβιετικού λαού και όχι μόνο. Το ίδιο και στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η υστερία των σταλινολόγων και της αποσταλινοποίησης εντείνεται. Αλλά φαίνεται πως η αντισταλινική υστερία δεν έχει όρια για όλους αυτούς τους «σύγχρονους» ιδεολόγους του καπιταλισμού. Και δεν πρόκειται να σταματήσουν να παίρνουν κάθε αφορμή, όπως, για παράδειγμα, η αυριανή μέρα που είναι επέτειος του θανάτου του.

Στις 5 του Μάρτη 1953 έπαψε να χτυπά η καρδιά του Ι. Β. Στάλιν. Ετσι, αναμένεται να «τιμηθεί» δεόντως από την αστική ιστοριογραφία. Πρόσφατα, άλλωστε, η «Καθημερινή» έριξε τη χολή της με αφορμή τη λεγόμενη μυστική έκθεση Χρουστσόφ στο 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ. Είναι τυχαίο; Οχι. Η ιστορική εποχή του ιμπεριαλισμού είναι εποχή των σοσιαλιστικών επαναστάσεων και της προοπτικής της κομμουνιστικής κοινωνίας. Οι αστοί ξέρουν ότι πεθαίνουν. Αλλά δε θα περάσουν στο παρελθόν της Ιστορίας χωρίς την ανατροπή τους από την πολιτική εξουσία. Ως προϋπόθεση για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Αυτό θέλουν να πάνε παραπίσω εμποδίζοντας την κοινωνική εξέλιξη προς τα μπρος.

Αυτή η επίθεση, βεβαίως, γίνεται πέρα και έξω από τις κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές συνθήκες της εποχής, όπου έδρασε ο Στάλιν. Αυτές σκόπιμα αποσιωπώνται. Μόνο που έξω απ' αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να υπάρξει ίχνος δυνατότητας προσέγγισης τόσο της ιστορίας, όσο και της προσωπικότητας, στην οποία αποδίδεται η εξέλιξη της ιστορίας. Πολύ περισσότερο που η ιστορία δημιουργείται από τη δράση των λαϊκών μαζών και έτσι αναδεικνύονται οι προσωπικότητες. Αλλά οι αστοί ιστορικοί και δημοσιολόγοι είναι μέρος των επιτελείων που σχεδιάζουν και διεξάγουν την ταξική πάλη της αστικής τάξης ενάντια στην εργατική τάξη, του καπιταλισμού ενάντια στο σοσιαλισμό, στο ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο.

Ο Ι. Β. Στάλιν ήταν στον ηγετικό πυρήνα των μπολσεβίκων στην Οχτωβριανή Επανάσταση, με καθοδηγητή τον Λένιν. Αλλά και μετά το θάνατο του Λένιν έδρασε ως Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος των μπολσεβίκων στην ΕΣΣΔ, στην περίοδο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού - και μάλιστα σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης - που ήταν έργο των λαών της, με πρωτοπορία το Κομμουνιστικό Κόμμα. Αυτό πρώτ' απ' όλα θέλουν να συκοφαντήσουν. Οτι ο σοσιαλισμός είναι εγκληματικός ως έργο εγκληματιών. Ακριβώς γιατί καταργεί, και με τη βία όταν χρειάζεται, τους καπιταλιστές ανοίγοντας το δρόμο στην εργατική τάξη και τους λαούς να περάσουν από το «βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της ελευθερίας».

Η επίθεση στο πρόσωπό του γίνεται για έναν ακόμη λόγο: Ο Στάλιν καθοδηγούσε το Κόμμα, έχοντας καθαρή τη λενινιστική υποθήκη ότι κανένας δεν μπορεί να μας ανατρέψει εκτός από τα δικά μας λάθη. Οπως, επίσης, είχε καθαρό το ενδεχόμενο της απειλής που αποτελεί τόσο η ιμπεριαλιστική επέμβαση για την ανατροπή του σοσιαλισμού «απ' έξω», όσο και η οργάνωση της ανατροπής «από τα μέσα», δηλαδή η δράση ισχυρών δυνάμεων που δρουν μέσα στις γραμμές του σοσιαλισμού ενάντια στο σοσιαλισμό. Η ταξική πάλη στην περίοδο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης συνεχίζεται και μάλιστα σε ορισμένες φάσεις παίρνει οξυμένες μορφές. Αυτό ο Στάλιν το γνώριζε καλά, όπως και πριν απ' αυτόν ο Λένιν, και έτσι πορευόταν το Κόμμα. Στο εσωτερικό της χώρας η αστική τάξη, που χάνει την εξουσία, γίνεται πολλαπλάσια πιο επικίνδυνη απ' ό,τι πριν, αφού επιδιώκει να την επανακατακτήσει. Εχει δε μαζί της, ως ισχυρούς συμμάχους, τους καπιταλιστές όλου του κόσμου. Βεβαίως, οι ιμπεριαλιστές της ΑΝΤΑΝΤ το δοκίμασαν στα 1918 με τη στρατιωτική επέμβαση, αλλά ηττήθηκαν. Αλλά και η αντεπαναστατική εξέγερση της Κροστάνδης στα 1921 δεν άφηνε περιθώρια χαλάρωσης. Επομένως, η από τα μέσα απειλή ήταν υπαρκτή. Αλλωστε, ήταν και οι συνθήκες ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης. Αλλά και η πάλη για την εκβιομηχάνιση αντιμετώπισε εκτεταμένα σαμποτάζ και καταστροφές, όπως και μετά η κολεκτιβοποίηση τη μεγάλη αντίσταση, έως και ένοπλη σε πολλές περιπτώσεις, κατά των μελών και στελεχών του Κόμματος, από τους κουλάκους (αστική τάξη του χωριού). Το Κόμμα με την καθοδήγηση της Κεντρικής του Επιτροπής και ΓΓ τον Στάλιν αντιμετώπισε με επιτυχία όλες αυτές τις δυσκολίες και οικοδόμησε το σοσιαλισμό. Ο Στάλιν, επίσης, διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο, ως ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος των μπολσεβίκων, και στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα, ιδιαίτερα μετά τη νίκη των λαών της ΕΣΣΔ κατά του γερμανικού ιμπεριαλισμού στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Που ως αποτέλεσμα είχε και το πέρασμα στο σοσιαλισμό μιας σειράς χωρών στην Ευρώπη και την Ασία. Αυτές ήταν και είναι οι αιτίες που δέχεται την πιο βρώμικη επίθεση, από το ιδεολογικό οπλοστάσιο του ιμπεριαλισμού.