Γρηγοριάδης Κώστας

Πριν από έναν περίπου μήνα ο Ελληνας επίτροπος της ΕΕ, αρμόδιος για το περιβάλλον δημοσίευσε ένα κείμενο για τις κλιματικές αλλαγές, κυρίως, σε Κυριακάτικο φύλλο («Βήμα» 18/2/07) αναλύοντας τις θέσεις του για τις αναγκαίες πολιτικές που πρέπει να ακολουθηθούν για την αντιμετώπιση του φαινομένου του θερμοκηπίου. Πρέπει να σημειώσουμε ότι πολλές από τις παρατηρήσεις οι οποίες διατυπώνονται είναι ορθές. Ομως μια προσεκτικότερη ανάγνωση του άρθρου αφήνει αναπάντητα πληθώρα ερωτημάτων και σε ορισμένες περιπτώσεις δημιουργεί σύγχυση, όχι μόνο διά το τις πταίει, αλλά και το δέον γενέσθαι.

Θεωρούμε πως δεν είναι τυχαίο ότι από τη δεύτερη παράγραφο ο συγγραφέας επικεντρώνεται στις οικονομικές συνέπειες των επιπτώσεων των κλιματικών αλλαγών, σαφώς επηρεασμένος από την έκθεση που παρουσίασε ο Τόνι Μπλερ το προηγούμενο διάστημα, τις οποίες χαρακτηρίζει πολύ σοβαρές, και ορθά, αλλά η έκδηλη αγωνία πλέον μιας σειράς επιχειρήσεων, όπως λ.χ. οι ασφαλιστικές, πιέζει για τη λήψη μέτρων με στόχευση τη βιωσιμότητά τους και όχι την αγωνία τους για το περιβάλλον. Ανθρώπινο και φυσικό. Ο κ. Δήμας αμέσως μετά γράφει το αυτονόητο, ότι δηλαδή οι κλιματικές αλλαγές είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα, άρα η όποια λύση μπορεί να επέλθει σε παγκόσμιο επίπεδο και απαιτείται διεθνής συνεργασία. Θα συνυπογράφαμε το κείμενο αν ο κ. επίτροπος μας εξηγούσε το πώς; Οι πηγές των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα και των λοιπών αερίων δολοφόνων είναι γνωστές. Οπως επίσης και οι ένοχοι.

Πώς ακριβώς, όμως, θα συμφωνήσουν λ.χ. οι εταιρείες ρυπαντές να μη χρησιμοποιούν το πετρέλαιο ως πρώτη ύλη; Πώς θα πειστούν οι εθισμένοι καταναλωτές της Δύσης να απεκδυθούν από την καθημερινή χρήση των ΙΧ αυτοκινήτων και να στραφούν στα μέσα μαζικής μεταφοράς; Πώς θα μειωθούν μετακινήσεις με τα αεροπλάνα; Πώς θα περάσουμε από τα ενεργοβόρα κτίρια σε άλλα φιλικά προς το περιβάλλον; Και κυρίως πώς θα αντικατασταθεί το κυρίαρχο καταναλωτικό πρότυπο στο οποίο βασίζεται η «ελεύθερη οικονομία», για να γίνει εξοικονόμηση πόρων και ενέργειας; Ο κατάλογος θα μπορούσε να ήταν μακρύς, αλλά θα περιοριστούμε μόνο στα παραπάνω για τα οποία δε γίνεται η παραμικρή νύξη. Στο κείμενό του ο κ. Δήμας κάνει έκκληση στα κράτη που έχουν δεσμευτεί στο Πρωτόκολλο του Κιότο να τηρήσουν τις δεσμεύσεις του. Κατ' αρχήν όπως έχει διατυπωθεί ουκ ολίγες φορές και σε διεθνή φόρα, οι στόχοι του Κιότο έχουν ξεπεραστεί προ πολλού. Αλλά γιατί ποιεί την νήσσαν, ως προς τις ευθύνες των ΗΠΑ που ενοχοποιούνται για πάνω από το 24% των παγκόσμιων ρύπων; Πώς θα επιτευχθούν οι στόχοι του Κιότο όταν ο μεγαλύτερος ρυπαντής αρνείται να πάρει οποιοδήποτε μέτρο;

Οσο για τις πράσινες τεχνολογίες που είναι της μόδας, ας θυμίσουμε ότι τις παράγουν οι ίδιες οι εταιρείες που ρυπαίνουν και τις μοσχοπουλάνε στους πληβείους κερδίζοντας δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Ως προς το δόγμα ο ρυπαίνων πληρώνει και το εμπόριο των ρύπων που υιοθετούνται από την ΕΕ, αποτελούν το άκρον άωτον της υποκρισίας. Δηλαδή όσοι έχουν χρήματα θα πληρώνουν, θα ρυπαίνουν κι όλα μέλι - γάλα. Μα έτσι τα προβλήματα θα αυξάνονται αντί να μειώνονται. Σωστές και οι επισημάνσεις για τη μείωση των δασών (σ.σ. και της βιοποικιλότητας που δεν αναφέρονται). Ποιος ευθύνεται γι' αυτό; Οι χώρες του Τρίτου Κόσμου που λιμοκτονούν ή οι αναπτυγμένες χώρες που εξακολουθούν να τις ληστεύουν; Αν στα παραπάνω δε δοθούν συγκεκριμένες απαντήσεις τα ευχολόγια θα συνεχίζονται και οι εκθέσεις ιδεών θα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, χωρίς επί της ουσίας να γίνεται το παραμικρό.