Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από τα «ΝΕΑ»

Ολο αυτό το 19%, οι περίφημοι έμμεσοι φόροι, μαζί με τα άλλα από τους άμεσους φόρους συγκροτούν το μεγάλο ταμείο του κράτους. Δεν υπάρχει ούτε ένας εργάτης που να ξεφεύγει από αυτό. Μέρος αυτών των φόρων είναι και η περίφημη κρατική εισφορά στα ασφαλιστικά ταμεία. Που σημαίνει πως οι εργάτες πληρώνουν τα 2 από τα τρία μέρη της εισφοράς. Ερχεται τώρα το καλό αφεντικό, αυτό που κάτω από την πίεση των εργατικών αγώνων έχει υποχρεωθεί να επιστρέφει ως εισφορά 1/3 στο ασφαλιστικό ταμείο, ένα μέρος της αξίας της εργατικής σου δύναμης που το εμφανίζει ως δικό του (εργοδοτική εισφορά το λένε, είναι δικό σου και συνήθως δεν πληρώνει ούτε αυτό), και μέσα από το χρηματιστήριο βάζει χέρι και στο 23% των εισφορών για τις οποίες δεν έχει πληρώσει δεκάρα. Αυτό ονομάζεται αξιοποίηση της περιουσίας των Ταμείων. Απ' αυτήν την αξιοποίηση πάντα κερδισμένος είναι το κεφάλαιο.

ΝεοΔημοκράτες και ΠΑΣΟΚοι ισχυρίζονται ότι κερδίζουν και τα Ταμεία. Δεν είναι απατεώνες. Είναι απλά πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου. Αυτή είναι η δουλιά τους. Να πείθουν εργάτες ότι συμφέρον του εργάτη είναι το συμφέρον του αφεντικού. Ολες οι προτάσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας σχετικά με το πώς θα διαλευκανθεί το σκάνδαλο των αποθεματικών, είναι μέρος μιας και ενιαίας πρότασης: Το τζογάρισμα των αποθεματικών είναι μια ευγενής πράξη, αρκεί να μην ανακατεύονται σ' αυτήν απατεώνες.

Κάνουν γαργάρα το γεγονός ότι συνιστά ήδη κλοπή και μόνο η απομάκρυνση μιας δραχμής από το ταμείο.

Για τους ΠΑΣΟΚους και τους ΝεοΔημοκράτες όλο αυτό είναι μία νόμιμη πράξη αφού καλύπτεται από νόμο. Είναι η στιγμή που πρέπει να πεις πως αυτός ο νόμος είναι παράνομος από τη σκοπιά των εργατών. Και να αντιμετωπίσεις την οργή του κάθε Πρετεντερομανδραβέλη για απείθεια προς το νόμο.

Για να αρχίσουν, όμως, οι εργάτες να παρανομούν, δηλαδή να δηλώνουν με πράξεις την ανυπακοή τους στους νόμους της αστικής τάξης, που είναι ενάντιά τους, έχουν ανάγκη τον δικό τους πολιτικό φορέα που θα δηλώνει ανοιχτά και καθαρά πως νόμος είναι μόνο το δίκιο του εργάτη. Και συνδικαλιστικό κίνημα που να λέει και να κάνει το ίδιο.

Και αυτός ο νόμος δε θα βρει χώρο εφαρμογής όσο την εξουσία την έχει η αστική τάξη και τα κόμματά της.

Ε, αυτόν τον πολιτικό φορέα προσπαθούν χρόνια τώρα να εξαφανίσουν διάφοροι. Στην καλύτερη των περιπτώσεων επιθυμούν να βάλουν στη θέση του ένα κόμμα που θα σέβεται την αστική νομιμότητα και θα μετέχει σ' αυτήν κάνοντας εποικοδομητικές προτάσεις για ...το φύλο των αγγέλων. Δεν τους έχει προκύψει ακόμα.