Εγιναν λάθη στη στρατηγική και τακτική του σοσιαλισμού στην αντιπαράθεσή του με τον ιμπεριαλισμό.

Από την πλευρά του ιμπεριαλισμού, η αντιπαράθεση ανάμεσα στα δύο συστήματα δεν ήταν μια απλή ιδεολογική διαπάλη, αλλά μια μορφή ανατρεπτικής δραστηριότητας σε βάρος του σοσιαλισμού.

Η γραμμή της ειρηνικής συνύπαρξης, όπως αναπτύχθηκε τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, ως ένα βαθμό στο 19ο και κυρίως στο 20ό Συνέδριο, επέτρεψε την καλλιέργεια ουτοπικών αντιλήψεων ότι είναι δυνατόν ο ιμπεριαλισμός να παραιτηθεί από τον πόλεμο και τα στρατιωτικά μέσα, να δεχτεί μια νέα παγκόσμια τάξη, που θα στηρίζεται στις αρχές του αμοιβαίου οφέλους και της ισότιμης συνεργασίας. Οτι είναι δυνατόν να δεχτεί την ειρηνική οικονομία και την αξιοποίηση των πόρων από τον αφοπλισμό για τις χώρες με προβλήματα ανάπτυξης...

Στη συγκεκριμένη ιστορική φάση, δεν έγινε αντιληπτό ότι οι ΗΠΑ με τους Ευρωπαίους συμμάχους προσπαθούσαν να ενισχύσουν τους εξασθενημένους κρίκους του καπιταλισμού, να τους διατηρήσουν μέσα στο ιμπεριαλιστικό σύστημα με ανοιχτές ή συγκαλυμμένες επεμβάσεις στο εσωτερικό των χωρών με πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά μέσα και με κύριο όπλο τη συνεχή απειλή για χρήση ατομικών και στη συνέχεια πυρηνικών όπλων.

Είναι διαφορετικό να παλεύεις για την αποτροπή του πολέμου και μάλιστα του θερμοπυρηνικού και διαφορετικό να προβάλλεται η αντίληψη - στις συγκεκριμένες συνθήκες - ότι είναι δυνατό να εξαλειφθεί ο πόλεμος γενικά. (Από το ντοκουμέντο της ΚΕ του ΚΚΕ, «Προβληματισμοί για τους παράγοντες που καθόρισαν την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη», Μάρτης 1995)

Ο «Ρ» δημοσιεύει σήμερα το πρώτο μέρος από το άρθρο του Γιώργου Πολυμερίδη για την υπονομευτική ανατρεπτική δράση του ιμπεριαλισμού ενάντια στο σοσιαλισμό.