Στο δίχρονο που πέρασε καταμετράμε επιτυχίες και σημαντικές προσπάθειες. Ταυτόχρονα, εντοπίζουμε μια σειρά αδυναμίες, ελλείψεις. Εχοντας σαφέστερη αντίληψη για τη συνολική κίνηση του αντιπάλου, των αναγκαιοτήτων για το αντιπάλεμά του, πιο καλά μπορούμε να υπηρετήσουμε την πολιτική μας, θα γινόμαστε πιο συγκεκριμένοι στα μέτρα που πρέπει να παίρνουμε για την προώθησή της.

Ζούμε σε μια εποχή περάσματος από τον ένα κοινωνικοπολιτικό σχηματισμό στον άλλο - από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό... Η αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας συνεχίζει να καθορίζει τα δρώμενα, ανεξάρτητα από την ανατροπή της κρατικής έκφρασης στον πόλο της εργατικής τάξης - σοσιαλιστικό στρατόπεδο.

Ο σοσιαλισμός, η πολιτική της αντιιμπεριαλιστικής, αντιμονοπωλιακής, δημοκρατικής συμμαχίας είναι αναγκαιότητα. Κι ακριβώς γιατί έτσι είναι, αυτή μας η πολιτική είναι στο στόχαστρο του αντιπάλου σήμερα. Απέναντι σε αυτή τη συμμαχία γίνεται και κατευθείαν επίθεση με την πολιτική του μαστιγίου, αλλά και έμμεση με την πολιτική της διείσδυσης, της διάβρωσης με «ειρηνικά και δημοκρατικά» μέτρα.

Ετσι, λοιπόν, στο θέμα του πολέμου γίνεται προσπάθεια συσκότισης του ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα του. Ενώ η διαφοροποίηση Γαλλίας - Γερμανίας δεν εξηγείται φυσικά στη βάση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Ταυτόχρονα, γίνεται προσπάθεια ενσωμάτωσης του αντιιμπεριαλιστικού - φιλειρηνικού κινήματος στα συμφέροντα του ενός ή του άλλου πόλου. Δεν είναι λοιπόν τυχαία ούτε η διγλωσσία (σαν κυβέρνηση διευκολύνσεις - σαν ΠΑΣΟΚ, στο δρόμο), ούτε οι προσπάθειες να ηγηθούν τα κυβερνητικά υποχείρια (ΣΥΝ, και διάφορα Φόρουμ) των κινητοποιήσεων.

Σ' αυτή τη βάση εμείς να οξύνουμε την πολιτική αντιπαράθεση χρειάζεται και να λειτουργούμε συσπειρωτικά στη βάση, ώστε και νέες δυνάμεις συνεχώς να συγκεντρώνονται στον πόλο της αντιπαράθεσης με τον ιμπεριαλισμό.

... Να μη χάσουμε από το στόχαστρό μας τη φύση και το χαρακτήρα της ΕΕ. Καπιταλιστική Ενοποίηση - ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα. Δεν είναι δυνατόν να αφήσουμε το ζήτημα της Ειρήνης, του μέλλοντός μας στα χέρια ενός «καλού» ιμπεριαλιστή. Φυσικά, οι αντιθέσεις είναι αξιοποιήσιμες. Χρειάζεται όμως επαγρύπνηση, πολιτικό κριτήριο.

Μέχρι πού θα τραβήξουν αυτές οι αντιθέσεις; Τι μορφή θα πάρουν;

... Ενα κίνημα ενάντια στην «παγκοσμιοποίηση» ενισχύεται, στηρίζεται, προωθείται από ισχυρές δυνάμεις, με περιεχόμενο τέτοιο ώστε να συγκαλύπτεται η κύρια αντίθεση, και να βιώνεται στις μάζες η αντίληψη ότι το καπιταλιστικό τέρας μπορεί να εξανθρωπιστεί, ενώ το μόνο αντικειμενικό είναι η ανατροπή του.

Σοσιαλδημοκρατία, εργατικές ηγεσίες, κρατικές οντότητες και ρεφορμιστικές αποχρώσεις συνασπισμένοι προωθούν στις νέες συνθήκες αυτή την τεράστια κυκλωτική κίνηση, να σπείρουν νέες αυταπάτες για «έναν κόσμο εφικτό» έναν κόσμο «πάνω από τα κέρδη», να αναδείξουν μέσα από το νεφελώδες κίνημα της αντιπαγκοσμιοποίησης τους ηγέτες του μέλλοντος. Κάτι παρόμοιο με τα κινήματα της δεκαετίας του '60-'70, του Μάη του '68, των παιδιών των λουλουδιών...

Η ταξική πάλη οξύνεται, θα οξυνθεί παραπέρα. Η ουσία της αντιπαράθεσης και εν όψει της Συνόδου Κορυφής του Ιούνη και με τις ενδιάμεσες παρεμβάσεις μας με αυτές τις δυνάμεις πρέπει να πάρει πιο επιθετικό, πιο μαζικό χαρακτήρα. Στην απαίτηση αυτή πρέπει να αντιστοιχήσουμε τη λειτουργία, τη δράση της ΚΟ των συμμάχων, του κοινωνικού μας περίγυρου.

Σύντροφοι, ζούμε σε μια πόλη, σε μια περιοχή, στην οποία οι αρνητικές εξελίξεις είναι ραγδαίες και πολυσύνθετες.

Την ίδια ώρα, συρρικνώνεται η παραγωγική δραστηριότητα της περιοχής, με αποτέλεσμα η ανεργία να αποτελεί μάστιγα για την περιοχή.

Ολες οι παραπάνω εξελίξεις συνδέονται τόσο με τον «ευρωπαϊκό» καταμερισμό που επιφυλάσσουν για την Ελλάδα οι εταίροι της ΕΕ, όσο και με τους σχεδιασμούς του ιμπεριαλισμού στην περιοχή ολόκληρης της ΝΑ Ευρώπης.

Ολα δείχνουν ότι η ταξική πάλη θα οξυνθεί. Παίρνοντας υπόψη τις εκτιμήσεις από την εκλογική μάχη σε ΤΑ, ΝΑ, τις κοκορομαχίες των μονομάχων, όλα δείχνουν ότι θα βρεθούμε σε κλίμα υψηλής πόλωσης. Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση η τακτική μας είναι μονόδρομος. Πλατύ συστηματικό άνοιγμα, επαφή με τα λαϊκά στρώματα, σφίξιμο των δεσμών, συσπείρωση γύρω από την πολιτική με βάση τα δύο ντοκουμέντα. Αυτή είναι δουλιά προοπτικής και βάθους. Δυστυχώς, παρά την κατεύθυνση, δεν έχουμε ακόμα προχωρήσει ή πολύ λίγα έγιναν.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Φθάσαμε έως εδώ χάρις τις επίμονες προσπάθειες όλων μας να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες που υπήρξαν για το κόμμα μας, το λαϊκό κίνημα εξ αιτίας της ανατροπής του διεθνούς συσχετισμού δύναμης την περίοδο 1989-1991.

Χωρίς διάθεση έπαρσης, ωστόσο, για να εκτιμήσουμε σωστότερα πού βρισκόμαστε πρέπει να μη μας διαφεύγει ότι μέχρι τώρα αντέξαμε σαν Κόμμα στην πίεση που έχουμε δεχτεί. Ας θυμηθούμε και τις προβλέψεις από δω, από τη Θεσσαλονίκη τη μέρα του χτυπήματος στις 11 Σεπτέμβρη και πόσο δικαιωθήκαμε. Ας θυμηθούμε τις ποικιλώνυμες επιθέσεις για τις συσπειρώσεις, τις όποιες συσπειρώσεις πετύχαμε και αντέξαμε.

Είμαστε εδώ χάρις στη δύναμη που μας δίνει η ηρωική ιστορία του Κόμματός μας, η ανεκτίμητη προσφορά του στην εργατική τάξη και το λαό. Αντέξαμε και παραμένουμε ορθοί, έτσι είμαστε σε θέση με ευθύνη σήμερα να πάρουμε τις καλύτερες αποφάσεις.