Συμφωνώ με τις θέσεις του Συνεδρίου και θα αναφερθώ στη σχεδιασμένη επιδίωξη του συστήματος να επηρεάζει και να διαμορφώνει τις συνειδήσεις των νέων με σκοπό την καλύτερη εδραίωση του καπιταλισμού. Τα μέλη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ χρειάζεται να μελετάμε την παρέμβαση του αντιπάλου και να προβάλλουμε την πρότασή μας, την πραγματική διέξοδο για να πείθουμε καθημερινά όλο και περισσότερους.

Για παράδειγμα, μέσα από το σχολείο οι μαθητές διδάσκονται για την «περίφημη» δημοκρατία και ελευθερία στον καπιταλισμό. Για το σημερινό σύστημα όμως ένας έφηβος είναι «ελεύθερος» και ανεπηρέαστος να επιλέξει αν θα κάνει χρήση ναρκωτικών για να αντέξει την ασφυκτική καθημερινότητα που βιώνει, αλλά όχι για να ασχοληθεί δωρεάν με τις τέχνες ή να σπουδάσει την επιστήμη που τον ενδιαφέρει χωρίς να ζει με το άγχος για το αν θα περάσει στο πανεπιστήμιο ή αν διαθέτει η οικογένειά του χρήματα για φροντιστήρια. Με βάση όσα διδάσκεται κανείς στο σχολείο, η δημοκρατία χαρακτηρίζεται από πολυφωνία. Ετσι, σήμερα ένας μαθητής συχνά αντιμετωπίζει το κάθε αστικό κόμμα σαν κάτι διαφορετικό, ενώ αποκρύπτεται ότι όλα τα αστικά κόμματα ακόμα και με μικρές διαφορές υπερασπίζονται την αστική τάξη, σε αντίθεση με το ΚΚΕ που είναι ο μοναδικός γνήσιος υπερασπιστής της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Ταυτόχρονα, η προπαγάνδα για τον σοσιαλισμό δεν αργεί να ξεκινήσει, αφού από τις πρώτες τάξεις του λυκείου μαθαίνουμε για την «κρατική καταπίεση» που δεχόταν ο λαός στα σοσιαλιστικά κράτη. Για παράδειγμα στο μάθημα της Πολιτικής Παιδείας στην Α' Λυκείου αναφέρεται πως ακόμα κι αν ο καπιταλισμός έχει κάποια προβλήματα, δεν υπάρχει κάποια άλλη εναλλακτική, αφού με βάση τα σχολικά βιβλία οι μορφές ολοκληρωτισμού όπως ο σοσιαλισμός στερεί βασικά δικαιώματα όπως την ελευθερία έκφρασης. Συνεπώς, με βάση το βιβλίο ο καπιταλισμός μοιάζει με μονόδρομο. Οταν λοιπόν το σύστημα ανοίγει από την παιδική ηλικία συζήτηση αντικομμουνισμού μέσα στην τάξη και παρουσιάζει τον καπιταλισμό ως το καλύτερο δυνατό, οι σύντροφοι μαθητές κατάλληλα προετοιμασμένοι από τις συνεδριάσεις των ΟΒ χρειάζεται να ανοίγουν την αντιπαράθεση. Να εξηγούν στους συμμαθητές τους ποια είναι η πραγματική εικόνα του σοσιαλισμού, του εργατικού κράτους. Μάλιστα, χρειάζεται να αναδεικνύουμε και τη δυνατότητα που έχει η αστική τάξη, ως κυρίαρχη στον καπιταλισμό, να καθορίζει το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων με σκοπό να βάζει εμπόδια στους νέους να έρθουν σε επαφή με την ανατρεπτική πρότασή μας.

Η προπαγάνδα του συστήματος στην εκπαίδευση συνεχίζεται και όσον αφορά τον χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπου ιδιαίτερα στις τάξεις του λυκείου σε μαθήματα όπως η Πολιτική Παιδεία και η Εκθεση παρουσιάζεται σαν μια συμμαχία που φτιάχτηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο για να ενώσει τα ευρωπαϊκά κράτη και να φέρει ειρήνη και ευημερία. Ετσι, αποκρύπτεται ο ταξικός εκμεταλλευτικός χαρακτήρας της. Επίσης, συχνά ενώ ανοίγει συζήτηση γύρω από τις αρνητικές συνέπειες της πολιτικής της για τους λαούς, δεν εξετάζονται οι αιτίες και ο πραγματικός χαρακτήρας της. Αντίθετα, οι μαθητές καλούνται, ακόμα και σε εκθέσεις με θέμα την ΕΕ, να φανταστούν ποια χαρακτηριστικά θα μπορούσε να έχει η συγκεκριμένη συμμαχία εάν όλοι μαζί συνεργαζόμασταν. Ομως αυτά τα χαρακτηριστικά που θα ήθελε ένας μαθητής να έχει η ΕΕ όπως αδελφότητα, αλληλεγγύη, φιλία και ειρήνη μεταξύ των λαών, δεν έχουν θέση σε μια καπιταλιστική συμμαχία. Οσο για την έννοια της συνεργασίας για το κοινό καλό, δεν νοείται αφού μέσα από τη συγκεκριμένη ένωση οι αστοί της Ευρώπης προσπαθούν να εκμεταλλευτούν όλο και περισσότερο τους λαούς.

Η καταστολή και η ενίσχυσή της το προηγούμενο διάστημα αποτελεί μέσο του συστήματος να σπέρνει τον φόβο. Συγκεκριμένα, επιχειρήματα όπως «καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται» εξισώνουν την αστυνομική βία απέναντι στο λαό που αγωνίζεται με στημένα περιστατικά από μηχανισμούς του συστήματος όπως ο τραυματισμός του αστυνομικού στη Νέα Σμύρνη. Επιπλέον, χρειάζεται να προσέξουμε και τα αιτήματα που ζητούν παραίτηση ενός πολιτικού προσώπου ως λύση στο πρόβλημα της καταστολής και της παιδείας, γιατί έχουν ως μόνο στόχο να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο, ακόμα και το νέο δυναμικό μας. Δεν πρέπει να υποτιμηθεί αυτή η παρέμβαση, γιατί ακόμα και οι σύντροφοι κυρίως μαθητές λόγω της οργής και της αγανάκτησης που αισθάνονται και λόγω του αδύναμου πολιτικού κριτηρίου παρασύρονται από τέτοια συνθήματα και χάνουν το ουσιαστικό περιεχόμενο. Κάθε μέλος της ΚΝΕ χρειάζεται να αντιπαρατίθεται με όλα αυτά και να θέτει τις πραγματικές αιτίες έξαρσης της καταστολής, ως πολύτιμο εργαλείο του βάρβαρου καπιταλισμού.

Πολλοί νέοι βλέποντας αυτές τις εικόνες καταστολής ένιωσαν την ανάγκη να κινητοποιηθούν, άρχισαν να αμφισβητούν το σύστημα. Υπάρχουν παραδείγματα πρωτοετών φοιτητών που στράφηκαν στους φοιτητικούς συλλόγους για πρώτη φορά θέλοντας να αναλάβουν πρωτοβουλίες, να συμμετέχουν σε συνελεύσεις, ενώ το προηγούμενο διάστημα δεν ένιωθαν τόσο έντονα την ανάγκη για οργάνωση και συντονισμό. Μέσα από την σημερινή κατάσταση πολλοί νέοι για πρώτη φορά κατέβηκαν στον δρόμο, άφησαν πίσω φόβους και αμφιβολίες γιατί δεν άντεχαν να κάτσουν άλλο με σταυρωμένα χέρια. Σε αυτές τις συνθήκες που οι νέοι ανακαλύπτουν τις αντιφάσεις του συστήματος που πλέον σαπίζει, τα μέλη της ΚΝΕ χρειάζεται με επίμονη παρέμβαση και προβολή της σοσιαλιστικής κοινωνίας να προσπαθούμε να δυναμώσουμε τις γραμμές μας. Για αυτό και η στρατολογία νέων μελών είναι η κατάληξη που θέλουμε να έχει κάθε δράση και προσπάθειά μας. Μπροστά και στο Συνέδριό μας πιο αποφασιστικά να προχωρήσουμε σε στρατολογίες και να βγούμε δυνατότεροι την επόμενη μέρα.