Στην αποχώρηση του Ρώσου εκπροσώπου στον ΟΗΕ, Βιτάλι Τσούρκιν, από τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας (ΣΑ), οδήγησε η άρνηση των ΗΠΑ να δώσουν βίζα στον Σεργκέι Σάμπε, υπουργό Εξωτερικών της Αμπχαζίας, της περιοχής που έχει αποσχιστεί από τη Γεωργία και έχει κηρύξει την «ανεξαρτησία» της. Αντικείμενο της συγκεκριμένης συνεδρίασης του ΣΑ του ΟΗΕ ήταν η παράταση της παρουσίας των ρωσικών «ειρηνευτικών δυνάμεων» στην Αμπχαζία.

Ο Β. Τσούρκιν ευθέως σύγκρινε την κατάσταση στην Αμπχαζία με αυτήν στο Κόσσοβο και κατηγόρησε τις ΗΠΑ ότι διέπραξαν «διπλωματικό και πολιτικό λάθος» που δεν έδωσαν τη βίζα εισόδου στις ΗΠΑ στον Σ. Σάμπε και αναρωτήθηκε: «Μπορείτε να φανταστείτε, αν στην περίπτωση του Κοσσόβου όλα αυτά τα χρόνια η διεθνής κοινότητα άκουγε μόνο τους Σέρβους;». Ο Β. Τσούρκιν κατηγόρησε επίσης τη Γεωργία για το ότι δεν υλοποιεί πλήρως όλους τους όρους της Απόφασης 1716 του ΣΑ του ΟΗΕ για την Αμπχαζία.

Από τη μεριά του ο εκπρόσωπος των ΗΠΑ, Αλεχάντρο Βολφ, κατηγόρησε τον Β. Τσούρκιν ότι καταφεύγει σε απαράδεκτους υπαινιγμούς και τον κάλεσε «να μην κάνει λαθεμένες αναλογίες ανάμεσα στην Αμπχαζία και στο Κόσσοβο».

Να σημειωθεί ότι στις παραμονές της συζήτησης ο Σ. Σάμπα ζήτησε να αναγνωριστεί ένα ανάλογο καθεστώς «ανεξαρτησίας» της Αμπχαζίας, όπως αυτό που προβλέπεται από το σχέδιο Αχτισαάρι για το Κόσσοβο. Από τη μεριά της η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών, Κ. Ράις, είχε δηλώσει πως η Ρωσία πρέπει να σεβαστεί την εδαφική ακεραιότητα της Γεωργίας και να σταματήσει να βοηθά τα αποσχιστικά κινήματα σε Αμπχαζία και Νότια Οσετία.

Λίγο πριν από αυτή την αντιπαράθεση για τα ζητήματα της Αμπχαζίας και του Κοσσόβου, ο Βιτάλι Τσούρκιν είχε αναφερθεί, με δήλωσή του, στην «αντιπυραυλική ασπίδα» των ΗΠΑ, που προβλέπεται να εγκατασταθεί σε χώρες της Ευρώπης. «Η εγκατάσταση στρατηγικών στοιχείων της πολεμικής υποδομής των ΗΠΑ σε άλλες χώρες, που βρίσκονται κοντά στα σύνορα με τη Ρωσία, δεν μπορεί να μην προκαλεί την ανησυχία και απαιτεί τη λήψη ανάλογων μέτρων», δήλωσε ο Β. Τσούρκιν και κατηγόρησε τις ΗΠΑ ότι επιδιώκουν «την καταστροφή της στρατηγικής ισορροπίας στον κόσμο, κάτι που θα οδηγούσε στη δημιουργία δυναμικού για ένα πρώτο αφοπλιστικό χτύπημα». Σημείωσε επίσης πως η ένταξη νέων χωρών στο ΝΑΤΟ οδηγεί στην καταπάτηση σημαντικών διεθνών συμφωνιών για τους εξοπλισμούς που είχαν υπογραφεί το 1990. Εμμέσως δικαιολόγησε την προσπάθεια άλλων χωρών να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα «για την ενίσχυση της ασφάλειάς τους», εξαιτίας της αύξησης της χρήσης στρατιωτικών δυνάμεων στις διεθνείς υποθέσεις. Και τόνισε πως αυτές οι εξελίξεις οδηγούν αναπόφευκτα στην «αύξηση του κυνηγητού των εξοπλισμών».