Λιγότερα κι από 150.000 στρέμματα με ζαχαρότευτλα καλλιεργήθηκαν φέτος από τους αγρότες στη Βόρεια Ελλάδα, παρά τις αρχικές προσδοκίες της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, που εκτιμούσε ότι οι τευτλοκαλλιέργειες θα ξεπερνούσαν εν τέλει τα 200.000 στρέμματα. Να σημειωθεί ότι το 2005 είχαν καλλιεργηθεί 418.000 στρέμματα και το 2006 250.000 στρέμματα. Φέτος ξεπουλήθηκε στην ΕΕ η μισή εθνική ποσόστωση ζάχαρης (150.000 τόνοι) αλλά τελικά η παραγωγή θα είναι ακόμα μικρότερη κι από τη μισή ποσόστωση που απέμεινε ως αποτέλεσμα της εφαρμογής του καταστροφικού κοινοτικού κανονισμού για τη ζάχαρη.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα περιορισμένης καλλιέργειας τεύτλων αποτελεί ο Νομός Εβρου όπου καλλιεργήθηκαν 25.000 στρέμματα, ενώ ο αρχικός στόχος που είχε το εργοστάσιο της Νέας Ορεστιάδας ήταν τα 65.000 στρέμματα. «Η εφαρμογή της νέας ΚΑΠ και ο νέος κανονισμός για τη ζάχαρη έκαναν την τευτλοκαλλιέργεια ασύμφορη, καθώς, πέρσι, οι τιμές μειώθηκαν, κατά μέσο όρο, 37%. Τώρα οι τευτλοπαραγωγοί της χώρας και οι εργαζόμενοι στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ) καλούνται να αντιμετωπίσουν τις καταστροφικές επιπτώσεις της νέας ΚΑΠ και του κανονισμού για τη ζάχαρη. Φέτος οι παραγωγοί δεν πείστηκαν και τελικά υπογράφτηκαν συμφωνητικά καλλιέργειας για 25 χιλιάδες στρέμματα, δηλώνει ο Κώστας Ζησίδης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Εβρου.

«Ομως, συνεχίζει, για την πλήρη λειτουργία του εργοστασίου Ζάχαρης στην Ορεστιάδα, χρειάζονταν να σπαρθούν 70.000 στρέμματα. Πέρσι με 45.000 στρέμματα που καλλιεργήθηκαν, το εργοστάσιο δούλεψε ένα μήνα, φέτος με πολύ λιγότερα στρέμματα θα είναι πολύ λιγότερος και ο χρόνος αυτός, που σημαίνει ότι θα βγει λιγότερη ζάχαρη και με αυξημένο κόστος».

Με βάση τα στοιχεία που υπάρχουν, η προσδοκώμενη παραγωγή ζάχαρης για φέτος θα κινηθεί γύρω στους 80.000 - 100.000 τόνους, δηλαδή περί τους 60.000 τόνους κάτω από το όριο της εθνικής ποσόστωσης. Τα τρία εναπομείναντα εργοστάσια της βιομηχανίας, λόγω της περιορισμένης τευτλοκαλλιέργειας, είναι πλέον βέβαιο ότι δε θα μπορέσουν να λειτουργήσουν σε πλήρη δυναμικότητα. Παραγωγοί και εργαζόμενοι σε Μακεδονία και Θράκη φοβούνται ότι οι υπεύθυνοι χάραξης της αγροτικής πολιτικής, επικαλούμενοι αύξηση του μοναδιαίου κόστους παραγωγής ζάχαρης και μείωση της ανταγωνιστικότητας των προϊόντων της ΕΒΖ, θα προχωρήσουν στο κλείσιμο και τρίτου (το λιγότερο) εργοστασίου μετά από αυτά της Ξάνθης και της Λάρισας.

Η λύση για την κάλυψη μέρος της παραγωγής μετά τη μεγάλη συρρίκνωση της τευτλοκαλλιέργειας στη χώρα μας, θα είναι οι εισαγωγές ζάχαρης από το εργοστάσιο της ΕΒΖ στη Σερβία, όπου καλλιεργήθηκαν μεγάλες εκτάσεις με τεύτλα. Φυσικά δε χρειάζεται να αναφερθούμε στο πενιχρό εισόδημα που αποκομίζουν από αυτή την καλλιέργεια οι αγρότες της γειτονικής μας χώρας. Οσον αφορά τις υπόλοιπες ποσότητες ζάχαρης, θα αναζητηθούν στη διεθνή αγορά με εισαγωγές και επομένως ενταφιασμό ενός προϊόντος, με το οποίο ασχολούνταν για πάνω από 50 χρόνια χιλιάδες οικογένειες.

Τους τελευταίους μήνες οι τιμές της ακατέργαστης ζάχαρης στα διεθνή χρηματιστήρια εμπορευμάτων έχουν μειωθεί κατά 34% περίπου - από το υψηλό των 497 δολαρίων ο τόνος τον Μάη του 2006 - λόγω των αναμενόμενων αυξημένων συγκομιδών σε Βραζιλία και Ινδία (τις χώρες με τη μεγαλύτερη παραγωγή ζάχαρης στον κόσμο). Από την ώρα, όμως, που η χώρα μας θα εξαρτάται από τις εισαγωγές, θα υφίσταται και τις συνέπειες, σε περιόδους που η διεθνής τιμή της ζάχαρης θα εκτοξεύεται προς τα πάνω.