Πάνω σε ένα πατάρι, στο φουαγιέ του «Αμφι-Θεάτρου», ελάχιστα σκηνικά αντικείμενα και επτά (έξυπνου συνδυασμού) καλαίσθητα κοστούμια του σκηνογράφου-ενδυματολόγου Πάρι Μέξη (και στις άκρες του παταριού δύο κοστούμια, το ένα του Γιώργου Πάτσα και το άλλο του Γιάννη Μετζικώφ, τα οποία φόρεσε η Λήδα Τασοπούλου), σωστά φωτισμένα από την Μελίνα Μάσχα, υπέροχη μουσική επιλογή και ζωντανή εκτέλεση στο πιάνο του Γιάννη Αναστασόπουλου και δύο ελπιδοφόροι νέοι ηθοποιοί - η όμορφη, με σκηνική χάρη και «νεύρο», υποκριτικά ευλύγιστη Ελίνα Μάλαμα και ο μετρημένος, στέρεος Θανάσης Κουρλαμπάς. Με αυτούς τους συντελεστές, ο Σπύρος Ευαγγελάτος έστησε μια ατόφιας αισθαντικότητας και γοητευτική παράσταση, με το έργο του Βασίλη Ζιώγα «Τα εφτά κουτιά της Πανδώρας». Παράσταση μνήμης και αναφοράς στην πρόωρα χαμένη σύζυγο και πρωταγωνίστρια των παραστάσεών του, Λήδα Τασοπούλου. Παράσταση έμμεσης εξομολόγησής του για τη γοητεία που του ασκούσε στη ζωή και στην τέχνη του. Ο Ζιώγας, εμπνεόμενος από τον αρχαίο μύθο της Πανδώρας - της πλασμένης από τους θεούς Πανδώρας, της πανέμορφης, αλλά και πλανερά καταστροφικής με τα «δώρα» που φέρει γυναίκας - από μεγάλα κλασικά θεατρικά έργα (χρησιμοποιώντας και σπαράγματα επτά πρωταγωνιστικών γυναικείων ρόλων), αλλά και από τη μαγική τέχνη του ηθοποιού, έγραψε ένα έργο «θεάτρου εν θεάτρω», πλάθοντας μια «Πανδώρα» του θεάτρου. Μια ξελογιάστρα, με την ομορφιά της και την υποκριτική της τέχνη ηθοποιό, που «ενδεδυμένη» όχι μόνο τα κοστούμια, αλλά και το χαρακτήρα, τον ψυχισμό, τα συναισθήματα του εκάστοτε πρωταγωνιστικού ρόλου της στο θέατρο, αντιμετωπίζει τη ζωή και τη σχέση της με τον μη επώνυμο συγγραφέα σύζυγό της. Ενα θηλυκό, που με τα «δώρα» του «θρέφει», αλλά «τρώει» το υποταγμένο, μαγεμένο για πάντα, αρσενικό.