«Οχι φίλτρα στα φουγάρα μας», επέμεναν οι καμινάδες.

Κι έτσι άρχισε η απεργία. Ολες μα όλες οι καμινάδες έκλεισαν τα φουγαροστόματά τους και οι μηχανές στα εργοστάσια δεν μπορούσαν να δουλέψουν. Οι εξατμίσεις στ' αυτοκίνητα, στα τρένα σφιχτομανταλώθηκαν τόσο, που μόλις οι οδηγοί άνοιγαν τις μηχανές όλα γέμιζαν με τόσο καπνό που πετάγονταν έξω, καταμουντζουρωμένοι.

Πέρασαν τρεις μέρες και τα φουγάρα δεν έλεγαν ν' ανοίξουν τα φουγαροστόματά τους. Σ' αυτό όμως το διάστημα, έγινε κάτι που οι καμινάδες δεν είχαν υπολογίσει. Η ατμόσφαιρα καθάρισε από τις κάπνες, ο ουρανός φάνηκε καταγάλανος, τα σπίτια άνοιξαν διάπλατα τα πορτοπαράθυρά τους και τα χρώματα στα λουλούδια ξανάγιναν φωτεινά. Τρεις μέρες μόνο χωρίς τους καπνούς από τις καμινάδες και τα μαγουλάκια των παιδιών, έγιναν ροδοκόκκινα.

Τότε ένα πουλάκι βρήκε την ευκαιρία και πήρε στο ράμφος του ένα λουλούδι, πέταξε ψηλά ως την ψηλότερη καμινάδα του κόσμου.

-- Καλημέρα κυρία καμινάδα. Σου προσφέρω αυτό το λουλούδι με πολλή πολλή αγάπη.

Η καμινάδα πήρε το λουλούδι και το πλησίασε στη φουγαρομύτη της.

Από το βιβλίο «Το άρωμα των λουλουδιών» της Αναστασίας Περιστεράκη - Ψυχογιού,

Εικονογράφηση: Χριστίνα Γαγγάδη, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή».