Η ομορφιά της Κρήτης και η δύναμη των ανθρώπων της ξεδιπλώνεται στα έργα της Ρουμπίνας Σαρελάκου. «Της Κρήτης τ' αργαστήρι» τιτλοφορείται η έκθεση που φιλοξενείται στο Γροίκο της Πάτμου (ξενοδοχείο «Petra»). Πρόσφατα, σ' ένα ταξίδι στην Κρήτη, η ζωγράφος - χαράκτρια συνδέθηκε με τις πολιτιστικές παραδόσεις του νησιού (τραγούδι, μουσική, λόγος, ποίηση, χορός). Οι άνθρωποι της Κρήτης και η τέχνη τους έδωσαν την αφορμή για την καινούρια σειρά έργων. Πορτρέτα μεγάλων διαστάσεων, ματιές και αίσθηση, συνθέτουν τη νέα ενότητα.

Η Ρ. Σαρελάκου βρέθηκε για πρώτη φορά στην Κρήτη πριν αρκετά χρόνια, παρουσιάζοντας τη χαρακτική δημιουργία της. Πριν δύο χρόνια, στη Βιάννο, η Κρήτη ξαναχτύπησε την πόρτα της καρδιάς της... «Αρχισα να βλέπω, να αισθάνομαι, να ξεχωρίζω το άρωμά της», αναφέρει η δημιουργός. «Να περπατάω σε δρόμους πεντακάθαρους, όπου με αγάπη, κόπο και πόνο, άνθρωποι σαν την Ελένη Βερναδάκη, τον Σάββα Πετράκη, τον Βασίλη Σταυρακάκη, την Κορίνα Μηλιαράκη, τον Μήτσο Σταυρακάκη, τον Γιάννη Βάρδα, τον Δημήτρη Σγουρό, τον Δημήτρη Σκουλά και τόσους άλλους πασχίζουν να δέσουν με το τώρα».

«Ολοι αυτοί ξέρουν καλά ότι ο πολιτισμός δεν έχει σύνορα, αλλά όμως έχει ανάγκη από την ταυτότητα, για να την παραδώσουν στα παιδιά τους. Τούτη τη μυστήρια αφοσίωση, το υπέρτατο, μα ταπεινό γι' αυτούς χρέος, ευχήθηκα να μπορέσω να καταγράψω μέσα από τη μορφή τους, την κίνησή τους, μέσα από το βλέμμα τους, μέσα από τους ήχους τους, την κίνησή τους, εκεί που πηγάζει η ουσία της ζωής μας»...

Η έκθεση, μετά την Πάτμο, θα μεταφερθεί (17-31/8) στο Πνευματικό Κέντρο «Μέγαρο Γκύζη», στα Φηρά Σαντορίνης, τον Οκτώβρη στο Βερολίνο και το 2008 στον «Εικαστικό Κύκλο» (Αθήνα). Τις ημέρες των εγκαινίων θα τραγουδήσει ο Βασίλης Σταυρακάκης, με τους: Ζαχάρη Σπυριδάκη, Μιχάλη Σταυρακάκη, Αντώνη Σταυρακάκη και Γιάννη Ρομπογιαννάκη. Συμμετέχουν ακόμη: ο δάσκαλος της βυζαντινής μουσικής Βασίλειος Νόνης, το χορευτικό συγκρότημα του «Κέντρου Ερευνας και Διδασκαλίας Κρητικού Χορού» των Γιάννη και Γεωργίου Μεγαλακάκη και η χορευτική ομάδα «Κρηταετοί».

Ενα θεματικό εικαστικό αφιέρωμα στον Α. Μασόν (1896-1987) με τίτλο «Ο Andri Masson και η Αρχαία Ελλάδα», φιλοξενεί (1/7-30/9) το Ιδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή στην Ανδρο. Την πρώτη αυτή έκθεση έργων του στη χώρα μας συνθέτουν δημιουργίες οι οποίες προέρχονται από μουσεία, ιδρύματα, τη συλλογή της οικογένειας του καλλιτέχνη και άλλες γνωστές ιδιωτικές συλλογές της Ευρώπης και της Αμερικής. Συνολικά θα εκτεθούν 85 έργα: λάδια σε καμβά, σχέδια, μακέτες για θεατρικές παραστάσεις και γλυπτά.

Ο διαπρεπής Γάλλος ζωγράφος, αν και σε δύο περιόδους της μακράς του πορείας (1924 έως 1928 και 1936 έως 1945) θέλησε τον εαυτό του σουρεαλιστή, εντούτοις καθιερώθηκε να ταυτίζεται με το μεγάλο αισθητικοφιλοσοφικό ρεύμα του Αντρέ Μπρετόν και δικαίως να θεωρείται ως μια από τις εξέχουσες μορφές του κινήματος, με έμφαση όμως σε μια περισσότερο «εγκεφαλική» και «διονυσιακή» εκφραστική εκδοχή του.

Η δεύτερη περίοδος λειτουργίας της αίθουσας τέχνης «Μαρίνα Κέας» εγκαινιάστηκε πριν λίγες μέρες με την ομαδική έκθεση «Κ, Λ, Μ, Ν: αλφαβητάριο θερινής ύλης», σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Ι. Κρητικού. Στην έκθεση παρουσιάζεται το έργο τεσσάρων σημαντικών Ελληνίδων γλυπτριών: Μαριγώ Κάσση, Αφροδίτη Λίτη, Κλειώ Μακρή και Βάλλυ Νομίδου, που ενώ δε σχετίζονται άμεσα μεταξύ τους, συνυπάρχουν ιδανικά.

Με κύριο μέσο τη φαινομενικά εύθραυστη και εφήμερη πρώτη ύλη που επιλέγει, το λευκό χαρτί, η Μαριγώ Κάσση πλάθει έναν αιωρούμενο μαγικό γυναικείο κόσμο. «Κοριτσίστικα φουστανάκια μιας χαμένης αθωότητας», σημειώνει η Ι. Κρητικού, «αναμνήσεις βατίστας και οργκάντζας, περίτεχνες δαντελωτές απολήξεις επίπονα σχεδιασμένες και περικομμένες - σαν τα χειροποίητα ψαλιδωτά τάματα, λιτές ανεμιζόμενες κορδέλες στον ποδόγυρο μιας φούστας, ασώματες μικρές νεράιδες μιας ουράνιας γκαρνταρόμπας, τα χάρτινα γλυπτά της Κάσση εγκαθίστανται σε ένα δικό τους αυτόνομο σύμπαν...».

Η Αφροδίτη Λίτη εξερευνά τον φυσικό κόσμο της ύλης και τον άυλο των συμβόλων. Σε μαγεμένα δάση πετούν, συνεπαρμένες από την ομορφιά του κόσμου, οι εύθραυστες πεταλούδες της που επίσης παρουσιάζονται. Μαζί τους εκτίθενται και τα υπερμεγέθη «Γλυπτά - Δακτυλίδια» της.

Στις μικρής κλίμακας φιγούρες της, η Κλειώ Μακρή εμφυσά έναν ανεξάντλητο μυστικό παλμό. «Εισχωρώντας στον πυρήνα της χωμάτινης πρώτης ύλης της», τονίζει η Ι. Κρητικού, «αγγίζει τις μνήμες των μοντέλων της, εξαντλεί την απόπειρα ανάγνωσης της ψυχής τους». Τέλος, σ' ένα δικό της, μεγαλύτερης κλίμακας κόσμο, η Βάλλυ Νομίδου χτίζει τις γλυπτές φιγούρες της - σε φυσική διάσταση τις περισσότερες φορές - με αλλεπάλληλα στρώματα χαρτιού.