Η πρώτη «ιδρυτική» Σύνοδος έλαβε χώρα το 1975, όταν οι ηγέτες της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Βρετανίας, της Ιταλίας, της Ιαπωνίας και των Ηνωμένων Πολιτειών συναντήθηκαν στο κάστρο του Ραμπουγιέ, στα ευρύτερα περίχωρα του Παρισίου. Η συνάντηση ήρθε μετά από πρωτοβουλία των τότε Γάλλου Προέδρου Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εστέν και του Γερμανού καγκελαρίου Χέλμουτ Σμιτ.

Μία πρωτοβουλία που «επιβλήθηκε» μετά την κατάρρευση του νομισματικού συστήματος του Μπρέτον Γουντς σε συνδυασμό με την πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας του '70 και είχε στόχο την εγκαθίδρυση ενός μικρού κύκλου ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών που θα έχουν σε μόνιμη βάση ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας και ενδεχομένως όργανο λήψης αποφάσεων ώστε να αποφευχθούν μελλοντικές οικονομικές και χρηματιστηριακές κρίσεις που μπορεί δυνητικά να οδηγήσουν σε κατάρρευση του υφιστάμενου καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος.

Από εκείνη τη στιγμή, με την είσοδο του Καναδά το 1976 και κυρίως μετά την είσοδο της Ρωσίας, το 1998, η Σύνοδος της G8 έχει κυριολεκτικά μεταμορφωθεί σε γεγονός γιγάντιων διαστάσεων με κυλιόμενη ανά έτος προεδρία. Η αρχική ατζέντα των αποκλειστικά οικονομικών ζητημάτων διευρύνθηκε και πλέον περιλαμβάνει ζητήματα της διεθνούς πολιτικής σκηνής καθώς και κοινωνικά, περιβαλλοντολογικά αλλά και ζητήματα ασφάλειας. Ειδικά μετά το 2001. Οι ετήσιες Σύνοδοι πλέον θέτουν τις προτεραιότητες των ιμπεριαλιστών και μαζί με τα άλλα όργανα των ιμπεριαλιστικών ενώσεων (ΕΕ, ΝΑΤΟ, ACEAN κλπ.) καθορίζουν τις τύχες του κόσμου με βάση τα συμφέροντα τους. Φυσικά οι αντιθέσεις τους δεν κρύβονται... Πάντως μήνες πριν τις Συνόδους η ατζέντα προετοιμάζεται από συνεχείς συναντήσεις υπουργών με εκατοντάδες ειδικούς, ερευνητές και αναλυτές.