Γι' αυτά τα ερείπια και τους 39 νεκρούς κανείς δε βρέθηκε ένοχος...

Ορισμένοι, χειροκροτώντας ειρωνικά έλεγαν: «Μπράβο στον Καραμανλή, μπράβο και στον Παπανδρέου». Προφανώς ήρθε στο νου τους η δήλωση του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, δύο μέρες μετά το σεισμό εξερχόμενος της διυπουργικής σύσκεψης, ότι το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο και θα αποδοθούν ευθύνες όσο ψηλά και αν βρίσκονται οι ένοχοι...

Ισως θυμήθηκαν τη δήλωση του τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κώστα Καραμανλή κατά την επίσκεψή του στις πληγείσες περιοχές ότι: «Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τους σεισμούς»... Ισως σκέφτηκαν τις δηλώσεις του τότε υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Κώστα Λαλιώτη που επέρριπτε τις ευθύνες για τη μη κατεδάφιση των αυθαιρέτων στον Κηφισό στην Τοπική και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση...

Χτες, μετά από οκτώ χρόνια, άκουσαν την απόφαση του δικαστηρίου. Οτι οι δυο αρχιτέκτονες δεν είχαν ευθύνη για τις κατασκευαστικές προσθήκες που έγιναν στο κτίριο, το οποίο, ούτως ή άλλως είχε πρόβλημα στατικότητας. Και τον πρόεδρο του Εφετείου Νίκο Λεοντή να δηλώνει: «Ολοι όσοι μπορεί να είχαν ανάμειξη δεν ήταν εδώ» και πως «η κατάρρευση του κτιρίου ήταν μια κακή συγκυρία». Ακουσαν ακόμα το δικαστή να λέει: «Δεν είχαμε όμως κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει την ενοχή των κατηγορουμένων. Πιστεύω η απόφασή μας να είναι κοντά στην πραγματικότητα». Και το ξέσπασμά τους ήταν αναμενόμενο. Αρχικά πέρασαν από το ανακριτικό γραφείο πάνω από 30 άτομα. Αποδόθηκαν κατηγορίες σε 11. Παραπέμφθηκαν 4 σε δίκη. Δύο από αυτούς απαλλάχτηκαν στον πρώτο βαθμό. Και οι τελευταίοι δύο χτες. Τόσο βαθιά έφτασε το μαχαίρι...

Το μέλος του δικαστηρίου που μειοψήφησε ζήτησε την καταδίκη των κατηγορούμενων για ανθρωποκτονίες με ενδεχόμενο δόλο κατά συρροή.

Υπενθυμίζουμε ότι πρωτόδικα οι δύο κατηγορούμενοι είχαν καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης πέντε ετών με αναστολή κατά μετατροπή της κακουργηματικής κατηγορίας της ανθρωποκτονίας με ενδεχόμενο δόλο σε ανθρωποκτονία από αμέλεια (πλημμέλημα). Τότε, είχαν αθωωθεί άλλοι δύο πολιτικοί μηχανικοί. Ποτέ όμως στο σκαμνί του κατηγορούμενου δεν κάθισαν οι ιδιοκτήτες της ΡΙΚΟΜΕΞ, που μετά την πτώχευση της επιχείρησης στην Ελλάδα, συνεχίζουν ανενόχλητοι τη δραστηριότητά τους στο εξωτερικό.

Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών, με βούλευμά του, αποφάσισε να παραπεμφθούν στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο ως υπαίτιοι της κατάρρευσης και των θανάτων, για «ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο κατά συρροή και κατά συναυτουργία», οι παρακάτω υπεύθυνοι του εργοστασίου: Γεράσιμος Τσάσης, Ξένη Τσάση, Χαρίδημος Μαγκάκος - οικονομολόγος, Αικατερίνη Τσάση, Ευγενία Λάμπρου (όλοι μέλη του ΔΣ της ΡΙΚΟΜΕΞ), οι πολιτικοί μηχανικοί Κωνσταντίνος Τσάσης, Εμμανουήλ Κοτσαστράτης, Αδαμάντιος Βασιλάκης, Κωνσταντίνος Αγαπίου και οι αρχιτέκτονες Νικόλαος Σχολίδης και Αλέξανδρος Δόβας.

Το βούλευμα επισημαίνει ότι κατά την ανέγερση του εργοστασίου της ΡΙΚΟΜΕΞ, το τελευταίο εξάμηνο του 1981, στην οδό Τατοΐου 1 στο Μενίδι, έγινε σωρεία παραβιάσεων. Λόγω των παραλείψεων αυτών «ήταν ενδεχόμενο - τονίζεται στο βούλευμα - να καταρρεύσει το κτίριο και να σκοτωθούν άνθρωποι, πράγμα που γνώριζαν οι κατηγορούμενοι και αποδέχτηκαν, είχαν δε οι πράξεις τους αυτές σαν αποτέλεσμα να καταρρεύσει το κτίριο και να σκοτωθούν άνθρωποι».

Λίγο μετά, οι 11 κατηγορούμενοι γίνονται 6, αφού το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών μειώνει τον αριθμό, παραπέμποντας τα μέλη του ΔΣ της ΡΙΚΟΜΕΞ, τους αρχιτέκτονες και τους πολιτικούς μηχανικούς. Για τους υπόλοιπους πέντε, το Συμβούλιο Εφετών έκρινε ότι δε γνώριζαν για τα λάθη και τις παραλείψεις που έγιναν στη ΡΙΚΟΜΕΞ. Στο εδώλιο όμως θα κάτσουν τελικά μόνο οι τέσσερις.