Ανέγγιχτες δε θα μπορούσαν να μείνουν και οι Ηνωμένες Πολιτείες, όπου εκεί ο φασισμός έχει παρά πολλές διεξόδους και εκφράσεις...

Ενας από τους κύριους τομείς που δρουν από τις μυστικές υπηρεσίες μέχρι την περιβόητη Κου Κλου Κλαν είναι η βιομηχανία του «ελεύθερου χρόνου». Οταν κατά τη δεκαετία του '80 άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτες «καταβροχθίσεις» στο χώρο των εκδόσεων βιβλίων και των βιβλιοπωλείων -όπου πια κατάντησε περιπέτεια το να βρεις ένα βιβλίο που δεν ήταν λεύκωμα κήπου ή συνταγές μαγειρικής ή μπεστ σέλερ αμφιβόλου ποιότητας- και ταυτοχρόνως διεξαγόταν ένας λεκτικός πόλεμος και διαξιφισμοί για τα δύο ακανθώδη ζητήματα: το ρατσισμό και τον πολυφυλετισμό, έκαναν την εμφάνισή τους δύο βιβλία. Το πρώτο, με συγγραφείς τον Τσαρλς Μάρεϊ και τον Ρίτσαρντ Χέρνστάιν, ονομαζόταν η «Καμπύλη της Καμπάνας»- (The Bell Curve) και επρόκειτο «για μία επιστημονική εργασία η οποία επιδείκνυε τη γενετική κατωτερότητα της μαύρης φυλής έναντι της λευκής». Στην αντίπερα όχθη, το βιβλίο «Το τέλος του ρατσισμού» της Ντινές Ντα Σόουζα, ακραιφνώς επιστημονικό και αυτό, υποστήριζε ότι το καθεστώς σκλαβιάς για την ακρίβεια ήταν επωφελές για τους Αφροαμερικανούς!

Ισως αναλογιστεί κανείς ότι πρόκειται για δύο βιβλία που εκδίδονται από αμελητέους εκδοτικούς οίκους, ακροδεξιών αποχρώσεων, δόκιμο είδος σε όλες τις χώρες του κόσμου. Και όμως ο εκδοτικός οίκος που μάλιστα ήταν χορηγός στη διαδικασία κατάρτισης των επιστημονικών αυτών εργασιών δεν ήταν κάποιος σε άμεση σχέση με το «Αριο Εθνος», αλλά το «Αμέρικαν Εντερπράις Ινστιτούτ»- (ΑΕΙ), μία από τις κύριες δεξαμενές σκέψης (Think Tanks) στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ενα Ινστιτούτο που επιχορηγείται από πλείστες εταιρίες που ανήκουν στον κατάλογο Fortune 500, όπως ο Dow Chemicals, η American Express, η Motorola, η Procter & Gamble, η Coca-Cola και άλλες. Περισσότερο από μία δεκαετία μετά, το ΑΕΙ συνεχίζει αυτή την επιστημονική δραστηριότητα που προάγει το φυλετικό μίσος και το Ινστιτούτο, σύμφωνα με τις ιστοσελίδες του, που βρίσκει κανείς στο διαδίκτυο, εξακολουθεί να είναι «αφοσιωμένο να διατηρεί και ισχυροποιεί τις κυρίαρχες αξίες της ελευθερίας», ένα ιδεώδες που κατά ανάγκη δεν έρχεται σε αντίθεση ή εμφανίζεται ανταγωνιστικό με τα ιδεώδη που πρεσβεύουν διάφορες ακροδεξιές ομάδες. Για την ακρίβεια, η εκδοτική δραστηριότητα του ΑΕΙ, είναι η καλύτερη καύσιμη ύλη για τις «φλόγες» που ανάβει η ΚΚΚ, ή των πυρσών της Αρίας φυλής.

Εκτός του χώρου του βιβλίου, το «μίσος» βρήκε άπλετο χώρο και στη μουσική βιομηχανία. Ενδεικτικό είναι ότι κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90, οι ακροδεξιές ομάδες βρήκαν έναν καινούριο και πιο αποδοτικό τρόπο, για να μπορέσουν να προσεγγίσουν ευρύτατα τμήματα της νεολαίας. Το βιβλίο απαιτεί ανάγνωση, άρα προσπάθεια. Η μουσική όμως ακούγεται παντού. Ετσι εμφανίστηκε η μουσικής της «λευκής δύναμης» η οποία πουλά εκατομμύρια δίσκους. Οχι μόνο πλούτισαν, αλλά τα τεράστια έσοδα χρηματοδοτούν ανάλογες δραστηριότητες «πολιτιστικού περιεχομένου», αλλά και τη δημιουργία πυρήνων νεοναζιστικών και νεοφασιστικών σε όλη την Ευρώπη. Ενας από τους κύριους διακινητές του κουλτούρας του φασισμού είναι η Σουηδία, η οποία τις επανεξάγει σε χώρες της Ευρώπης και κυρίως τις πρώην σοσιαλιστικές, αλλά και παρέχει εγχωρίως μία από τις μεγάλες αγορές παγκοσμίως.

Η μουσική του μίσους προωθείται κυρίως διά μέσου μικρών και «ανεξάρτητων» εταιριών, όπως η Nordland, η Rebelles Europeens, και η Rock-O-Rama, η «White terror records», η Stormfront records, Hammer records, και η «NS8821». Εντούτοις, γεγονός παραμένει ότι αυτές οι εταιρίες είναι μικρές, ωστόσο η βιομηχανία συνολικά παράγει και μοσχοπουλά εκατομμύρια δίσκους. Πολλές νεοφασιστικές και ρατσιστικές ομάδες στηρίζονται σε αυτή την προπαγάνδα, αλλά και στα έσοδα από την πώληση των δίσκων. Σύμφωνα με τη «Σκότλαντ Γιαρντ» υπάρχει άμεση σχέση ανάμεσα στη μουσική βιομηχανία και ακροδεξιές ομάδες που δρουν στη Βρετανία και ευθύνονται για το πρόσφατο κύμα ρατσιστικών επιθέσεων. Ανάμεσά τους και η «Κόμπακτ 18», μία από τις πιο στρατιωτικοποιημένες οργανώσεις, με χιλιάδες μέλη, που χρησιμοποιούν τα έσοδα για να αγοράζουν όπλα αλλά και εκρηκτικά.

Ωστόσο, δεν είναι μόνο οι «μικρές εταιρίες», αλλά και γίγαντες όπως η Σόνι που προχώρησε στην αναπαραγωγή πολλών δειγμάτων δουλιάς της «μουσικής της λευκής δύναμης» σε παγκόσμια κλίμακα. Χρειάστηκε να καταγγελθεί πολλάκις και αυτή τη στιγμή υποστηρίζει ότι η αναπαραγωγή έχει σταματήσει. Μια άλλη περίπτωση είναι η εταιρία «Νίμπους», μία από τις κολοσσιαίες εταιρίες παραγωγής CD και DVD, θυγατρική πια της «Κάρλτον Κομιουνικέσιονς».

Η λίστα με τις επιχειρήσεις που έχουν στηρίξει τη γένεση και την άνοδο -όποτε κρίνεται αναγκαίο - ακροδεξιών και φασιστικών ομάδων είναι μεγάλη, γνωστή διά μέσου της ιστορίας καθώς πολλάκις έχει αποκαλυφθεί η δραστηριότητά τους. Οπως και το γεγονός ότι μεγάλοι κολοσσοί πλούτισαν με αυτόν τον τρόπο.