Με τους πενιχρούς μισθούς τους, οι λαϊκές οικογένειες δεν καλούνται απλά να «τα φέρουν κάπως βόλτα». Αντίθετα, αγαθά αναγκαία για τη ζωή και τη διαμόρφωση του ανθρώπου, που οι εργαζόμενοι είχαν κατακτήσει να τα απολαμβάνουν δωρεάν, σήμερα είναι πανάκριβα. Από την επίσκεψη στο γιατρό μέχρι την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας, ένα άθλημα, μια πολιτιστική δραστηριότητα, τίποτα από όλα αυτά δεν τους προσφέρεται χωρίς να βάλουν το χέρι στην τσέπη.

Σήμερα, και περισσότερο χρόνο με το χρόνο, η ανατροφή και η μόρφωση ενός παιδιού κοστίζει πολύ ακριβά. Σύμφωνα με έρευνα της ΓΣΕΕ - ΚΑΝΕΠ για τις ιδιωτικές εκπαιδευτικές δαπάνες(στοιχεία από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία), το ποσοστό των δαπανών των νοικοκυριών για αγαθά και υπηρεσίες εκπαίδευσης (ως προς το σύνολο των μηνιαίων δαπανών) το χρονικό διάστημα 1982 - 1994 παρουσιάζει αύξηση 82%, ενώ για την περίοδο 1999 - 2004 παρουσιάζεται νέα αύξηση (15,4%).

Δίπλα στη διαρκή εργασιακή ανασφάλεια, την ανεργία και τους χαμηλούς μισθούς, έρχεται να προστεθεί ένας ακόμη παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη για τη δημιουργία οικογένειας, για την απόκτηση παιδιών: Το μεγάλο κόστος της μόρφωσης. Τα ποσά που αναφέρονται στην έρευνα είναι αποκαλυπτικά:

• Πάνω από 1,4 δισεκατομμύρια ευρώ δαπανώνται από τα ελληνικά νοικοκυριά ετησίως προκειμένου να αποκτήσουν οι μαθητές βασικές δεξιότητες και γνώσεις. Συγκεκριμένα, 596 εκατ. ευρώ περίπου το χρόνο δαπανώνται στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση για την εκμάθηση ξένων γλωσσών, ενώ για ιδιαίτερα και φροντιστήρια δαπανώνται 805 εκατ. ευρώ.
• Συνολικά για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, δηλαδή για τη διαβίωση των φοιτητών και σπουδαστών, τα ελληνικά νοικοκυριά δαπανούν ετησίως 1.441,8 εκατ. ευρώ.

Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τις πρόσφατες έρευνες του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ) για το «κοινωνικό πορτρέτο της Ελλάδας 2006», παιδιά εργατοτεχνιτών και άνεργων γονέων δεν αποτελούν ούτε το 1% του συνόλου των νέων που σπουδάζουν σε ΑΕΙ ή ΤΕΙ.

Με την ευχή... «να είμαστε καλά» προχωρούν οι νέοι άνθρωποι στη δημιουργία οικογένειας, καθώς είναι... πολλά τα μεροκάματα που καταβάλλονται μηνιαίως από τα λαϊκά νοικοκυριά για δαπάνες Υγείας. Στη χώρα μας οι ιδιωτικές δαπάνες Υγείας εκτινάχτηκαν στο 57,2% των συνολικών δαπανών Υγείας. Και μπορεί αυτό το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ να το ονομάζουν «πρόοδο» ή «εκσυγχρονισμό», για τους εργαζόμενους όμως αποτελεί ξεκάθαρη οπισθοδρόμηση. Είναι ένας ακόμη παράγοντας που υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής και αδειάζει τη λαϊκή τσέπη.

Με βάση την Ερευνα των Οικογενειακών Προϋπολογισμών (ΕΟΠ), το ποσοστό των μηνιαίων δαπανών έφτασε στο 7,15% τη χρονιά 2004 - 2005. Αυτή τη χρονιά η μέση μηνιαία δαπάνη των νοικοκυριών ανήλθε στα 128,17 ευρώ, έναντι 94,3 ευρώ το 1998 - 99. Χαρακτηριστικό είναι, όπως προκύπτει από έρευνες, ότι τα φτωχότερα στρώματα πληρώνουν πιο ακριβά για την Υγεία, ή αποκλείονται εντελώς από τις υπηρεσίες Υγείας.