... Η θάλασσα είχε ακόμα το ίδιο χρώμα και τα καράβια ταξίδευαν πέρα δώθε όπως πάντα, ανάμεσα στην Ασία και την Ευρώπη. Σκέφτηκα πως μπορώ να ξαναφύγω, όλα θα μείνουν στη θέση τους και θα με περιμένουν.

... Ηθελα να μάθω γερμανικά κι ύστερα να απελευθερωθώ στη Γερμανία από το διαμάντι μου για να γίνω μια καλή ηθοποιός. Εδώ κάθε βράδυ έπρεπε να γυρίζω στο σπίτι και να κοιτάζω τους γονείς μου στα μάτια. Στη Γερμανία όχι».

Ενα εξαιρετικά ενδιαφέρον μυθιστόρημα, κυκλοφόρησε από τον κυπριακό εκδοτικό οίκο «ΑΡΜΙΔΑ». Στη «Γέφυρα του Χρυσού Κεράτιου» της Emine Sevgi Ozdamar, γνωρίζουμε μια 20χρονη κοπέλα από την Τουρκία, που αποφασίζει να σπάσει τα δεσμά της μικροαστικής οικογένειας και τους φραγμούς της κοινωνίας όπου μεγάλωσε. Το όνειρό της είναι να γίνει ηθοποιός αλλά η μητέρα της αντιδρά. Εκείνη μπαίνει στο τρένο που μεταφέρει μετανάστες από την Ιστανμπούλ στο Βερολίνο και γίνεται εργάτρια στην «Τελεφούνκεν». Μέχρι εκείνη την περίοδο, μοιάζει με ένα αφελές κορίτσι. Ομως, η ζωή της αρχίζει να παίρνει άλλη τροπή, ζώντας τη ζωή στο εργοστάσιο, αλλά και το φοιτητικό κίνημα της δεκαετίας του '60 με τις καταλήψεις των πανεπιστημίων, τις οδομαχίες με τους αστυνομικούς και τη γυναικεία χειραφέτηση. Ετσι, αρχίζει σιγά σιγά να συνειδητοποιείται. Αποφασίζει να γυρίσει στην πατρίδα της, για να ζήσει τον τρομερότερο εφιάλτη της αδίστακτης βαναυσότητας, που απαγχονίζει τα όνειρα για δικαιοσύνη και δημοκρατία. Παρόλ' αυτά, η κοπέλα αντιστέκεται, μπαίνει στο κίνημα και εξελίσσεται σε μια πραγματική επαναστάτρια.

Η γλώσσα της Τουρκάλας συγγραφέως, γλαφυρή, γεμάτη εικόνες και ρυθμούς από τον πολιτισμικό κόσμο προέλευσής της, κατορθώνει να γεφυρώσει τη Δύση με την Ανατολή.