Τι να πρωτοθυμηθούμε απ' τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της τελευταίας 15ετίας στα Βαλκάνια; Τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας τη δεκαετία του '90; Τις ΝΑΤΟικές επιδρομές του '99 για ...τα δικαιώματα των Κοσσοβάρων»; Αυτά δεν μπορούν να ξεχαστούν και μπροστά στην κάλπη της Κυριακής.

Και φυσικά, η πλήρης ταύτιση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στην εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών:

• Ανοιξη του 1999. Ξεκινούν οι ΝΑΤΟικές επιδρομές στην πρώην ΟΔ Γιουγκοσλαβίας. Το ΠΑΣΟΚ κυβερνά, παραχωρώντας λιμάνια και αεροδρόμια, επιτρέποντας την ελεύθερη διέλευση των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων. Ο τότε υπουργός Αμυνας Α. Τσοχατζόπουλος, δήλωνε: «Οι επιχειρήσεις εξελίσσονται με βάση τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί στα όργανα του ΝΑΤΟ, στα οποία συμμετέχει και η Ελλάδα... Ανταποκρινόμαστε στις συμβατικές υποχρεώσεις»... Το ίδιο διάστημα, η ΝΔ αναμασά την καραμέλα των «συμβατικών υποχρεώσεων», συναινώντας στην επικίνδυνη πολιτική του ΠΑΣΟΚ.
• Τον Ιούλη του '99, σε συνέδριο της Θεσσαλονίκης με θέμα «Ανάληψη πρωτοβουλίας για εκδημοκρατισμό στα δυτικά Βαλκάνια», ο Κ. Καραμανλής επαυξάνει στα σχέδια ΗΠΑ - ΕΕ για τη «δημιουργία» σερβικής «δημοκρατικής αντιπολίτευσης». Ομολογεί ότι πέρα απ' την οικονομική «ανασυγκρότηση» στα Δυτικά Βαλκάνια πρέπει να υπάρξει επέμβαση και στην «πολιτική ζωή των υπό εκδημοκρατισμό χωρών» ώστε να επιβληθούν «πολιτικά συστήματα που θα υπηρετούν τις αξίες και τα συμφέροντα της Δύσης»... Ο ελληνικός στρατός στέλνεται στο Κοσσυφοπέδιο ως «ειρηνευτική δύναμη, στην πραγματικότητα είναι στρατός κατοχής. Την εποχή αυτή που ο Γ. Παπανδρέου ήταν υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Σημίτη, ο γνωστός σύμβουλός του Αλεξ Ρόντος, σουλάτσερνε στα Βαλκάνια και συνέβαλλε στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας.
• Ανοιξη του 2004. Η ΝΔ κυβερνά, συνεχίζοντας την εξωτερική πολιτική του ΠΑΣΟΚ στα Βαλκάνια... Τον Ιούνη του '06 ο τότε υπουργός Αμυνας Ε. Μεϊμαράκης από το στρατόπεδο της Ελληνικής Δύναμης στο Κοσσυφοπέδιο μιλά για «εθνική υποχρέωση», αναφερόμενος σ' όλες «τις διεθνείς προσπάθειες που γίνονται στα Βαλκάνια, γιατί αναβαθμίζουν το ρόλο της Ελλάδας» που με τη συμμετοχή της συμβάλλει «στην εδραίωση της ειρήνης και της σταθερότητας». Ετσι, «η Ελλάδα δεν είναι και δεν πρέπει να είναι απομονωμένη απ' τις εξελίξεις...».
• Ιδια γλώσσα χρησιμοποιεί στη Βουλή τον Οκτώβρη του 2005 ο Μ. Χρυσοχοΐδης, που κωδικοποιώντας τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ για την εξωτερική πολιτική, σημείωνε πως η Ελλάδα «δεν έγινε μέρος του βαλκανικού προβλήματος αλλά αξιόπιστος μεσολαβητής που διαχειρίστηκε (...) υπεύθυνα την κρίση του Κοσσόβου».

Τον περασμένο Ιούνη, η υπουργός Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη ευλογούσε την εξωτερική πολιτική του Γ. Παπανδρέου και το σχέδιο Αχτισαάρι για το μελλοντικό καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου. Τον ίδιο μήνα, η πρόεδρος της Βουλής Αννα Ψαρούδα - Μπενάκη σε προσυνεδριακή συνάντηση της ΝΔ στο Ναύπλιο καμάρωνε, επειδή «η Ελλάδα είναι ηγετική δύναμη στα Βαλκάνια... και διεισδύει για το καλό τους σε όλες τις χώρες των δυτικών Βαλκανίων»! Αυτή είναι η συμβολή των εταίρων του δικομματισμού στο πέρασμα των ιμπεριαλιστικών σχεδίων στην περιοχή, αφού άλλωστε από τον Ιούνη του 1999, εν μέσω βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία, προσκυνάνε ευλαβικά το νέο δήθεν ...αμυντικό «δόγμα» του ΝΑΤΟ.