Το «Πριόνι Νο 4» («Saw IV») συνεχίζει το θεάρεστο έργο των τριών προηγούμενων ταινιών με το ίδιο θέμα! Ενας «τρελός», καταδικασμένος να πεθάνει από τον καρκίνο, για να «διασκεδάσει» τις τελευταίες μέρες του, σκαρφίζεται ένα σατανικό και αιματοβαμμένο παιχνίδι. Παγιδεύει διάφορους ανθρώπους οι οποίοι, σύμφωνα με τη λογική του, δεν εκτιμούν τη ζωή και γι' αυτό τους αναγκάζει σε βασανιστήρια. Μετά τα βασανιστήρια τους εξαναγκάζει στην αυτοθανάτωση. Μια αυτοθανάτωση, που μόνον άρρωστος εγκέφαλος μπορεί να σκαρφιστεί!

Ο άρρωστος εγκέφαλος, δεν είναι βέβαια ο ήρωας της ταινίας! Αυτός είναι εφεύρημα! Ο πραγματικός άρρωστος εγκέφαλος είναι ο δημιουργός της. Τέτοιος σαδισμός... ούτε στα ναζιστικά στρατόπεδα! Η ταινία ξεπερνάει κάθε φασισμό! Θα σας πω μονάχα την αρχή και εσείς «φτιάξτε» τη συνέχεια! Ο,τι και να βάλετε, μέσα θα είστε!

Μόλις τελειώσουν οι τίτλοι αρχής βλέπουμε έναν «χειρουργό» να ανοίγει με ένα πριόνι ένα κεφάλι. Με σίγουρες κινήσεις να βγάζει από μέσα το μυαλό και στη συνέχεια να κλείνει πάλι το κεφάλι. Μετά να βάζει το πριόνι κάπου κοντά στο λάρυγγα. Με σταθερό χέρι ανοίγει μια μεγάλη σχισμή. Μια σχισμή που φτάνει μέχρι το κάτω μέρος της κοιλιάς. Αφήνει το πιόνι και με τα «θαυματουργά» χέρια του βγάζει πρώτα την καρδιά και ύστερα τα άντερα!

Πώς; Αηδιάσατε; Μόνον με τη γραπτή περιγραφή; Τι να πω εγώ που έβλεπα για 108 ολόκληρα λεπτά και την εικόνα! Το ζήτημα είναι σοβαρό και πρέπει να μας απασχολήσει. Πρέπει να «μελετήσουμε» τόσο τους κατασκευαστές αυτών των ταινιών, όσο και αυτούς που τις βλέπουν! Δε φτάνει, απλώς, να τους σιχτιρίζουμε!

«Παίζουν»: Τόμπιν Μπελ, Σάουνι Σμιθ.