Motion Team

Στα όριά του βρίσκεται ο Εβρος και οι κάτοικοι αναμένουν νέες καταστροφές

Οι κάτοικοι του Εβρου χρόνο με το χρόνο βλέπουν το βιος τους και τη ζωή τους να βουλιάζουν στη λάσπη. Ο Εβρος κάθε χρόνο γίνεται όλο και πιο φτωχός σε καλλιέργειες, σε παραγωγή, σε νέους ανθρώπους, σε ζωή. Η όποια αναπτυξιακή δυναμική είχε αυτός ο τόπος σε πρωτογενή και δευτερογενή τομέα, ανήκει στο παρελθόν. Σήμερα κανείς από τους πολιτικούς, που ρίχνουν κροκοδείλια δάκρυα πάνω από τα αναχώματα και δημαγωγούν, δεν μπορεί να πείσει εύκολα τους κατοίκους του Εβρου ότι το πρόβλημα των πλημμυρών οφείλεται στα «ακραία καιρικά φαινόμενα». Μια σειρά από αντικειμενικοί παράγοντες αποδεικνύουν ότι το πρόβλημα είναι πολιτικό. Η εφαρμογή της αντιαγροτικής ΚΑΠ, η παντελής έλλειψη αντιπλημμυρικών κι αρδευτικών έργων, η απουσία πολιτικής διαχείρισης των υδάτινων πόρων στη βάση συμφωνιών των τριών χωρών που συνορεύουν με τον Εβρο ποταμό (Ελλάδα, Βουλγαρία, Τουρκία), η ασύδοτη υλοτόμηση στη Βουλγαρία, ο πολιτικός προσανατολισμός των έργων υποδομής της ΕΕ που εξυπηρετεί την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου και την ανταγωνιστικότητα, αδιαφορώντας για τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες, αποδεικνύεται ότι είναι οι υπεύθυνες πολιτικές για το πρόβλημα των πλημμυρών.

Η Σοφία Καλαντίδου συζητά με κατοίκους του Πυθίου, σε καφενείο του χωριού

«Τι έκανε η πολιτεία για αυτόν τον τόπο; Τίποτα απολύτως», σημειώνει αγανακτισμένος ο πρόεδρος του αγροτικού συνεταιρισμού της περιοχής Αντ. Πολυσάκης. Ο πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου, Αν. Γουδετσίδης, επιβεβαιώνει ότι δεν έγινε κανένα έργο αντιπλημμυρικής προστασίας στο Πύθιο, αν και ο Δήμος έκανε προσπάθειες. Κάτοικοι της περιοχής υπογραμμίζουν ότι το μόνο που έγινε ήταν μπαλώματα στα αναχώματα από εργολάβους, χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Στο Πύθιο πλημμύρισαν ήδη 8.000 στρέμματα...

Οι κάτοικοι δε μένουν μόνο στις πλημμύρες. Βγάζουν τον καημό τους γενικότερα για τον τόπο τους. «Στο Πύθιο που είχε 300 παιδιά το σχολείο - λέει χαρακτηριστικά ένας απ' αυτούς - δεν έχει πια νέους. Τα χωράφια μας έγιναν θάλασσα και το μέλλον αβέβαιο».

Μέρες και νύχτες αγωνίας να μην πλημμυρίσει το χωριό τους, η Νέα Βύσσα, περνούν οι κάτοικοί του. Την ανησυχία τους εκφράζουν ο δήμαρχος της Νέας Βύσσας, Π. Σιανκούρης, εκπρόσωποι των κτηνοτρόφων και των αγροτών του δήμου, στο κλιμάκιο του ΚΚΕ, σε συνάντηση στο δημαρχείο του χωριού. «Είμαστε περιτριγυρισμένοι από τρία ποτάμια (Εβρος, Αρδας, Τούντζας).

Αν δεν παίρναμε την πρωτοβουλία να συναντηθούμε με τη μεριά της Τουρκίας για να μπαλωθεί έστω το ανάχωμα που βρίσκεται στη μεριά της, η Νέα Βύσσα θα είχε πνιγεί», δηλώνουν οι κάτοικοι και ασκούν κριτική στις κυβερνήσεις που έχουν αφήσει την περιοχή με ένα ανάχωμα του 1958. Εξηγούν πως είναι επείγουσα η ανάγκη να κατασκευαστεί ένα γερό ανάχωμα από τη μεριά της Ελλάδας για να προστατευτεί το χωριό και να γίνουν διακρατικές συμφωνίες για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων.

Ο Γ. Μαργαριτίδης, πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Νέας Βύσσας, περιγράφει τη ζοφερή κατάσταση των χρεωμένων αγροτικών νοικοκυριών, που βιώνουν τη συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής, τη μείωση της τευτλοκαλλιέργειας κι άλλων προϊόντων. Οι κτηνοτρόφοι επισημαίνουν ότι αν δεν είχαν παρέμβει οι κάτοικοι του χωριού για να σωθεί η Ν. Βύσσα, τώρα τα ζώα τους (ταύροι) που δεν μπορούν να μετακινηθούν, θα είχαν πνιγεί. Σημειώνουν επίσης ότι ενώ οι τιμές των ζωοτροφών ανεβαίνουν κατακόρυφα, οι τιμές στο κρέας είναι πολύ χαμηλές για τον παραγωγό.

Η βουλευτής του ΚΚΕ Σ. Καλαντίδου ολοκληρώνοντας την περιοδεία, δήλωσε: «Ο,τι μπαλώματα έγιναν, έγιναν για να φάνε λεφτά οι εργολάβοι. Δεν έγινε τίποτε άλλο. Εμείς πιστεύουμε ότι για να θωρακίσεις τη χώρα σου, τον τόπο σου πρέπει να κάνεις ένα σχεδιασμό για να αντιμετωπίσεις τις καιρικές συνθήκες και να αποφύγεις μεγάλες καταστροφές. Κατά την άποψη ωστόσο των κυβερνώντων, τα έργα υποδομής που χρειάζονται, δε βοηθούν την ανταγωνιστικότητα.

Εμείς λέμε ότι χρειάζονται κεντρικός σχεδιασμός, ενιαία δημόσια διαχείριση των υδάτινων πόρων, διακρατικές συμφωνίες κλπ. Απαιτούμε να αποζημιωθούν όλοι οι πληγέντες, ουσιαστική αντιπλημμυρική προστασία, αρδευτικά κι αποστραγγιστικά έργα».

«Ο λαός - καταλήγει - πρέπει να τα λάβει όλα αυτά υπόψη του και να πάρει τις αποφάσεις του την ώρα της ψήφου, αλλά και στη διαδρομή για την ψήφο να αγωνιστεί για να αλλάξει τη μοίρα του στο χωριό, στην εργασία, παντού».