Η Παιδεία μετατρέπεται σε εμπόρευμα, τα πανεπιστήμια λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, τα πτυχία πωλούνται και αγοράζονται, οι επιχειρήσεις βρίσκουν πεδίο κερδοφορίας τόσο στην παρεχόμενη «γνώση», όσο και στην αγοραπωλησία πτυχίων.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Διεθνούς Πανεπιστημίου της Βρέμης, που το 1999 πήρε κρατική έγκριση από την πόλη της Βρέμης και ιδρύθηκε ως ιδιωτικό μη κερδοσκοπικό ίδρυμα. Το 2006, η εταιρία Jacobs έκανε στο πανεπιστήμιο μια «ευγενική χορηγία» της τάξης των 200 εκατ. ευρώ! Εκτοτε, το Διεθνές Πανεπιστήμιο της Βρέμης ονομάζεται «Πανεπιστήμιο Jacobs της Βρέμης» και παραμένει ένα ίδρυμα «μη κερδοσκοπικού» χαρακτήρα... Είναι φανερό ότι καμία επιχείρηση δεν επενδύει τέτοια ποσά αν δεν είναι επικερδής η μπίζνα...

Ενδεικτικό είναι και το παράδειγμα μιας άλλης μπίζνας που στήθηκε στη Μ. Βρετανία. Πρόκειται για το Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ιρλανδίας, που στην πραγματικότητα ήταν απλά μια επιχείρηση, η οποία στη «φωτεινή πινακίδα» είχε τον τίτλο «πανεπιστήμιο», χωρίς όμως την απαιτούμενη πιστοποίηση και αναγνώριση. Ωστόσο, αυτό το αποκαλούμενο «πανεπιστήμιο» πουλούσε πανάκριβα πτυχία, διαφημίζοντας ότι δήθεν συνεργάζεται με τα πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Κέιμπριτζ.

Και μπορεί, τελικά, η εν λόγω μπίζνα να πούλαγε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, όμως στην ανώτατη εκπαίδευση, που λειτουργεί με τους νόμους της αγοράς όπως την καθορίζει η διαδικασία της Μπολόνια, τέτοιοι αετονύχηδες βρίσκουν και τα κάνουν...