Συνέχεια των πρωτοβουλιών του προηγούμενου διαστήματος που είχαν μεγάλη απήχηση στους γονείς, δόθηκε χτες από τις Ομοσπονδίες Γονέων Αθήνας, Πειραιά και Ανατολικής Αττικής, βάζοντας στο στόχαστρο όσα απασχολούν τους γονείς και κυρίως τα παιδιά τους.

Ενα από τα πρώτα θέματα που απασχόλησαν τη χτεσινή σύσκεψη, είναι το ζήτημα των μεταναστών στην εκπαίδευση, καθώς «στο σημερινό δημόσιο σχολείο όπου τα μεταναστόπουλα αποτελούν ένα μεγάλο κομμάτι των μαθητών, η κατάσταση όλο και χειροτερεύει. Οι τάξεις υποδοχής στα περισσότερα σχολεία έχουν καταργηθεί, το ολοήμερο έχει μετατραπεί σε "πάρκινγκ" παιδιών, 40 - 50 παιδιά στοιβαγμένα σε μια αίθουσα με το δάσκαλο να μοιάζει περισσότερο με φύλακα - παιδονόμο παρά με εκπαιδευτικό - παιδαγωγό. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν ακόμα και για τα αυτονόητα, απ' την απλή βεβαίωση γιατρού για τη γυμναστική, ως τη ληξιαρχική πράξη γέννησης των παιδιών και την άδεια παραμονής τους, οδηγούν στην παραπέρα περιθωριοποίησή τους», επισημάνθηκε. Οι Ομοσπονδίες υπογράμμισαν ότι «τα διαπολιτισμικά σχολεία, δεν αποτελούν λύση, στοιχίζουν πανάκριβα στους γονείς, οδηγούν σε γκετοποίηση, ξεκόβουν τα παιδιά από τη γλωσσική πραγματικότητα της χώρας στην οποία ζουν». Οι γονείς επισήμαναν ότι το ζήτημα των μεταναστών, ιδιαίτερα η μόρφωση των παιδιών τους, η καταπολέμηση κάθε είδους διαχωρισμού με βάση την εθνικότητα, το χρώμα, τη θρησκεία πρέπει να γίνει υπόθεση του λαϊκού κινήματος.

Σχετικά με τα νηπιαγωγεία, η υποχρεωτικότητα των οποίων εφαρμόζεται φέτος για πρώτη φορά, αναφέρθηκε ότι «μέχρι σήμερα μόνο 6 στα 10 νήπια εντάσσονταν στην προσχολική αγωγή. Το 2005 70.000 νήπια έμειναν εκτός προσχολικής αγωγής. Οι υποδομές είναι οι χειρότερες σε σχέση με όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, με νήπια στριμωγμένα σε ακατάλληλες αίθουσες, υπόγεια, παλιά μισθωμένα κτίρια, αποθήκες, όπου οι γονείς χρυσοπληρώνουν απ' την πρώτη κιόλας μέρα τα εκπαιδευτικά υλικά». Οι γονείς εξέφρασαν την απαίτηση για καθιέρωση 2χρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής με σύγχρονη υποδομή σε παιδαγωγικά μέσα και προσωπικό και κάλεσαν τους συλλόγους και τις ενώσεις, να εμποδίσουν την παράδοση της δημόσιας προσχολικής αγωγής και σιγά σιγά ολόκληρης της εκπαίδευσης, στα ιδιωτικά συμφέροντα.

Επίσης, μεγάλη συζήτηση έγινε για τις ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς και σε βιβλία.

Τέλος, οι Ομοσπονδίες εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους στις καθαρίστριες των σχολείων, καθώς «τις γνωρίζουμε, τις φωνάζουμε με τ' όνομά τους, αναγνωρίζουμε το σημαντικό έργο που επιτελούν στα σχολεία» και αντιτάχθηκαν στον εξαναγκασμό των καθαριστριών να δουλεύουν μέχρι τα 70 τους χρόνια για να πάρουν σύνταξη.