Αξίζει να σημειωθεί ότι μία από τις βασικές υποθέσεις για τις οποίες διεξάγεται η έρευνα αφορά μίζες για την προμήθεια του συστήματος ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Το λεγόμενο C4i. Κάτι που καταμαρτυρούν - σύμφωνα με δημοσιεύματα - ανώτατα στελέχη της SIEMENS.

Η γερμανική πολυεθνική εμπλέκεται σε αυτή την υπόθεση ως μία από τις εταιρείες που συμμετείχαν στην ανάδοχο κοινοπραξία του έργου, την αμερικανικών συμφερόντων SAIC team. Και, μάλιστα, είχε παίξει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στο θέμα της εγκατάστασης των συστημάτων παρακολούθησης, αλλά και της εκπαίδευσης στελεχών της ΕΛ.ΑΣ. και των υπαλλήλων στο Κέντρο Διαχείρισης της Κυκλοφορίας της Αστυνομίας. Για ένα σύστημα παρακολούθησης το οποίο φαίνεται να ανέλαβε η SIEMENS λόγω τεχνογνωσίας και υποδομής στην Ελλάδα (πολλά χρόνια ενταγμένη στο σύστημα τηλεπικοινωνιών), στο πλαίσιο της κοινοπραξίας και το οποίο δεν επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί μόνο στην Αθήνα και για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά και σε άλλες πόλεις. Πολύ περισσότερο που χρησιμοποιήθηκε και στους Πανασιατικούς Αγώνες, ενώ ως εμπειρία μεταφέρθηκε και στην Κίνα ενόψει των επόμενων Ολυμπιακών. Δηλαδή αυξάνονταν οι δουλειές για τη SIEMENS.

Εχει ιδιαίτερη σημασία να ανατρέξουμε σε εκείνη την περίοδο που «έτρεχε» η διαδικασία του περιβόητου διαγωνισμού για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Οχι μόνο γιατί το συγκεκριμένο θέμα ήρθε εκ νέου στην επικαιρότητα, αλλά πολύ περισσότερο γιατί όσα είχαν γίνει τότε, μπορούν να προσφέρουν στο να κατανοήσει κανείς τι συμβαίνει σήμερα...

Κατ' αρχήν, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι ενώ ο διαγωνισμός που είχε προκηρύξει η κυβέρνηση ήταν σε εξέλιξη, η παρέμβαση της αμερικάνικης πρεσβείας ήταν ωμή και ξεκάθαρη για το πού θα έπρεπε να γίνει.

Στις 26 Απρίλη 2002 η εταιρεία SAIC (η SIEMENS συμμετείχε στην ίδια κοινοπραξία μ' αυτήν), υπό την αιγίδα του εμπορικού συμβούλου της πρεσβείας των ΗΠΑ, διοργάνωσε εκδήλωση σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, στην οποία παραβρέθηκαν εκπρόσωποι από όλα τα υπουργεία, στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και άλλοι παράγοντες. Εκεί, ο τότε πρέσβης Τόμας Μίλερ κάνει την εξής δήλωση: «Δεν είναι καιρός για πειραματισμούς και νέα πράγματα για να δοκιμάσουμε κάτι καλύτερο. Η δική μας εταιρεία έχει παρελθόν και αποτελεί εγγύηση. Δε λέω ότι οι αμερικανικές εταιρείες είναι οι μοναδικές που υπάρχουν για τον τομέα της ασφάλειας. Ομως, εμείς έχουμε πλούσιο παρελθόν».

Λίγα λεπτά πριν, η εταιρεία είχε παρουσιάσει τα επιτεύγματά της και τους συνεργάτες της: CIA, FBI, NATO, επιθέσεις σε Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν... Εχει εκσυγχρονίσει τα συστήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών του FBI, έχει προμηθεύσει το FBI με το Εθνικό Σύστημα Ελέγχου (βλ. φακέλωμα), είχε αναλάβει τη βασική υποδομή του Κέντρου Διοίκησης και Ελέγχου των μέτρων ασφαλείας και συντονισμού (ομοσπονδιακών, πολιτειακών και τοπικών δυνάμεων ασφαλείας, καθώς και των ενόπλων δυνάμεων) που χρησιμοποιήθηκε στο Σολτ Λέικ Σίτι, έχει εκπαιδεύσει 7.000 μαθητές (!) από 40 χώρες στο πλαίσιο ενός αντιτρομοκρατικού προγράμματος του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ κ.ά. Ακόμα, είναι βασικός συνεργάτης της αμερικανικής εταιρείας «Λόκχιντ Μάρτιν», γνωστής από την κατασκευή πολεμικών αεροσκαφών.

Επισημαίνουμε ότι ο διαγωνισμός βρισκόταν σε εξέλιξη... Λίγους μήνες αργότερα και ενώ έχουν κατατεθεί προσφορές στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας, που ήταν υπεύθυνο για τη διεξαγωγή του διαγωνισμού, ο διαγωνισμός κηρύσσεται άγονος.

Το αιτιολογικό αναφέρει ότι οι προσφορές ξεπερνούν κατά πολύ το όριο των 210 εκατομμυρίων ευρώ. Οι δύο κοινοπραξίες η SAIC και η γαλλογερμανικών συμφερόντων TRS (Thales Raytheton, Thales, Control Risks, Motorola, Delta Singular, Space Hellas και Ελληνική Τεχνοδομική) καταθέτουν εκ νέου προσφορές το Φλεβάρη του 2003. Ομως, και πάλι οι προσφορές ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια.

• Στις 24 Φλεβάρη 2003 ο υπουργός Πολιτισμού Ευάγγελος Βενιζέλος, μετά από συνεδρίαση της αρμόδιας διυπουργικής επιτροπής, δηλώνει: «Θα αναδειχτεί προσωρινός ανάδοχος με τον οποίο θα υπάρξουν διαπραγματεύσεις για τη μείωση του κόστους, κοντά στους στόχους του προϋπολογισμού». Ομολογεί έτσι ότι το κόστος που θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι θα είναι υπέρογκο.
• Στις 4 Μάρτη 2003, λίγες μέρες πριν το ΚΥΣΕΑ αποφασίσει για την ανάθεση, η αμερικάνικη πρεσβεία και η Ελληνική Αστυνομία διοργάνωσαν σεμινάριο για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Και οι πληροφορίες αναφέρουν ότι οι δύο κοινοπραξίες τα έχουν βρει και έχουν μοιράσει μεταξύ τους δουλειές στην Ευρώπη, προκειμένου να μην υπάρξουν αντιδράσεις και ενστάσεις από την TRS, ώστε η SAIC, στην οποία συμμετέχει και η SIEMENS, να πάρει τη δουλειά.
• Στις 13 Μάρτη 2003 με απόφαση του ΚΥΣΕΑ το «πακέτο» της ασφάλειας παίρνει η SAIC. Το κόστος όμως έχει εκτοξευτεί πολύ ψηλά, με πληροφορίες να αναφέρουν ότι θα φτάσει τα 500 εκατομμύρια ευρώ (από 200 που προέβλεπε ο αρχικός προϋπολογισμός). Τελικά, το συνολικό κόστος για το πακέτο της ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων έφτασε το 1 δισ. ευρώ.

Η εξέλιξη αυτή «αναγκάζει» τον Ε. Βενιζέλο την ίδια μέρα να κάνει την εξής δήλωση: «Μετά τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου (σ.σ. αφού αυτό αποφάσιζε επί της ουσίας) πραγματοποιήθηκε συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ που αποφάσισε την κατακύρωση του διαγωνισμού για τα τηλεπικοινωνιακά συστήματα ασφαλείας των αγώνων στον προσωρινό ανάδοχο με τον οποίο έγινε η τελική διαπραγμάτευση. Ο προϋπολογισμός διαμορφώνεται στα 254,9 εκατ. ευρώ. Με δεδομένο ότι η διαπραγμάτευση με τον προσωρινό ανάδοχο ξεκίνησε από το ποσό των 317,9 εκατομμυρίων ευρώ, επιτεύχθηκε μία πάρα πολύ σημαντική έκπτωση, η οποία δεν αφορά μόνο την ολυμπιακή χρήση των συστημάτων αυτών, αλλά και μία πολύ σημαντική περίοδο μετά το 2004.

Θεωρώ ότι έγινε ο καλύτερος δυνατός χειρισμός και από πλευράς διαφάνειας και από πλευράς προστασίας του δημοσίου συμφέροντος και από πλευράς αξιοποίησης της τεχνολογίας αιχμής για τη μεγαλύτερη δυνατή περίοδο».

Ενα μήνα μετά, τον Απρίλη του 2003, καταγγελίες για στήριξη από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ της κοινοπραξίας στην οποία συμμετέχει η SIEMENS βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Πιο συγκεκριμένα, τα δημοσιεύματα αναφέρονται στον τότε υφυπουργό Δημόσιας Τάξης Ευάγγελο Μαλέσιο, ο οποίος είναι και επικεφαλής της διυπουργικής επιτροπής για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Μάλιστα, στις 15 Απρίλη 2003 στο πεζοδρόμιο του Μαξίμου, μετά από συνεδρίαση της διυπουργικής επιτροπής υπό την προεδρία του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, δημοσιογράφος ρωτά τον Ε. Βενιζέλο: «Επηρεάστηκε ο διαγωνισμός για την ασφάλεια, όπως αναφέρουν δημοσιεύματα, από το ότι ο κ. Μαλέσιος ήταν ο αρμόδιος υφυπουργός και άρα συνέκλινε υπέρ κάποιας εταιρείας;».

Ο υπουργός δηλώνει: «Σ' αυτό το ερώτημα μπορώ να απαντήσω γιατί έχω παρακολουθήσει, ως αρμόδιος υπουργός για το συντονισμό της ολυμπιακής προετοιμασίας, τις διαδικασίες του διαγωνισμού για την ολυμπιακή ασφάλεια. Ο διαγωνισμός έγινε όχι από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, αλλά από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Εγινε επί τη βάσει της νομοθεσίας που διέπει τις αμυντικές προμήθειες. Είναι ένας διαγωνισμός, ο οποίος, τελικώς, κατακυρώθηκε με ομόφωνη απόφαση του ΚΥΣΕΑ».

Και συμπληρώνει, απαντώντας στο ερώτημα «ο κ. Μαλέσιος ήταν ο πρόεδρος της Επιτροπής Αξιολόγησης;»: «Οχι, κάνετε λάθος. Ο στρατηγός Κωνσταντινίδης ήταν ο πρόεδρος της Επιτροπής Αξιολόγησης. Δεν έπαιξε κανέναν απολύτως ρόλο η επιτροπή αυτή. Η αξιολόγηση έγινε από εκπροσώπους του υπουργείου Αμύνης, από αξιωματικούς της Ελληνικής Αστυνομίας και από εμπειρογνώμονες των άλλων υπουργείων. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω επ' αυτού ότι ο κ. Μαλέσιος δεν άσκησε καμία επιρροή στην έκβαση του διαγωνισμού αυτού».

Την ίδια μέρα ο υφυπουργός Δημόσιας Τάξης Ε. Μαλέσιος υποβάλλει την παραίτησή του...

Στις 31 Μάη 2003 η δικογραφία από την έρευνα του εισαγγελέα πηγαίνει στη Βουλή. Μέσα σε αυτήν υπάρχουν καταγγελίες του Α. Πολυμενόπουλου, ο οποίος ήταν σύμβουλος του υπουργείου Δημόσιας Τάξης σε θέματα ασφάλειας Ολυμπιακών Αγώνων (παραιτήθηκε τον Ιούνιο του 2002), ενώ παλιότερα είχε υπηρετήσει ως σύμβουλος στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας επί Α. Τσοχατζόπουλου (από το 1998 έως το τέλος του 2002). Μέσα στα υλικά της δικογραφίας υπάρχει και η κατάθεση του Ε. Μαλέσιου, ο οποίος αρνείται ότι με οποιονδήποτε τρόπο παρενέβη υπέρ της μίας ή της άλλης εταιρείας.

Στην καταγγελία Πολυμενόπουλου - ο οποίος ανέφερε «η προσφορά της αντίπαλης εταιρείας ήταν τεχνικά πολύ ανώτερη» - αναφέρεται: «Ο Ε. Μαλέσιος εισηγήθηκε στο ΚΥΣΕΑ, σε μία συνεδρίαση την τελευταία εβδομάδα του Φεβρουαρίου του 2003, όπου "συμπτωματικά" έλειπαν οι υπουργοί, την επιλογή του προσωρινού αναδόχου».

Στις 2 Ιούνη 2003 η ΝΔ επαναφέρει πρότασή της για σύσταση προανακριτικής επιτροπής συνολικά για το θέμα του Χρηματιστηρίου, με αφορμή την υπόθεση Μαλέσιου. Ομως, δεν εστιάζει στο ζήτημα της υπόθεσης της ανάθεσης της ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων στην κοινοπραξία στην οποία συμμετέχει και η SIEMENS και των σχετικών καταγγελιών...

Στις 17 Ιούνη 2003 συζητείται στη Βουλή η πρόταση της ΝΔ και απορρίπτεται. Εκεί, το ΚΚΕ τοποθετείται συγκεκριμένα διά στόματος του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου Αντώνη Σκυλλάκου. «Να αναδειχτούν και οι πολιτικές και άλλου είδους ευθύνες», επισημαίνει ο βουλευτής του ΚΚΕ και συμπληρώνει ότι πρέπει να εξεταστούν οι καταγγελίες που αφορούν συγκεκριμένα κυβερνητικά στελέχη. Και τάσσεται υπέρ μιας εξεταστικής επιτροπής προκειμένου να διαφανούν οι πολιτικές ευθύνες ενός μηχανισμού αναδιανομής πλούτου υπέρ των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Ο Αντώνης Σκυλλάκος λέει στη Βουλή: «Θα θέλαμε να υπάρξει μια εξεταστική επιτροπή για να ερευνηθεί και αυτό το ζήτημα, αν βέβαια υπάρχουν καταγγελίες και στοιχεία. Ταυτόχρονα διερευνάται και η υπόθεση που αφορά τον κ. Μαλέσιο. Για αυτό το λόγο εμείς τασσόμαστε υπέρ της ύπαρξης μιας εξεταστικής επιτροπής. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η κυβέρνηση επίμονα αρνείται και αυτήν την εξεταστική επιτροπή. Η δική μας άποψη λοιπόν, είναι, ναι, να υπάρξει συνολικά για το ζήτημα αυτό εξεταστική επιτροπή».

Το Μάρτη του 2004 η νέα κυβέρνηση της ΝΔ αναλαμβάνει να ολοκληρώσει τη συμφωνία με την κοινοπραξία SAIC - SIEMENS. Η ΝΔ διαπιστώνει σημαντικές ελλείψεις στη λειτουργία του. Τελικά, λίγο πριν τους αγώνες παραλαμβάνεται το σύστημα από την ελληνική κυβέρνηση. Υφυπουργός Δημόσιας Τάξης τότε ήταν ο Χρ. Μαρκογιαννάκης.

Στις 27 Μάη 2005 ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών Δ. Παπαγγελόπουλος διατάσσει ποινική προκαταρκτική έρευνα για την προμήθεια του συστήματος C4i ύστερα από δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για «σκάνδαλο πρώτου μεγέθους». Συγκεκριμένα, γίνεται λόγος για παράνομη, παράτυπη και σκανδαλώδη σύμβαση, κόλαφο για την Οργανωτική Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004», για την υπογραφή της οποίας το Δημόσιο πλήρωσε 75 δισ. δρχ., ενώ το πραγματικό κόστος δεν έπρεπε να υπερβαίνει τα 15 δισ. δρχ.

Η έρευνα ολοκληρώνεται το Φλεβάρη του 2006 και διαβιβάζεται στη Βουλή ποινική δικογραφία προκειμένου με το νόμο «περί ευθύνης υπουργών» να διερευνηθεί εάν τελέστηκαν «αξιόποινες πράξεις» από τον πρώην υφυπουργό Χρ. Μαρκογιαννάκη σχετικά με την προμήθεια του συστήματος C4i. Σύμφωνα με το εισαγγελικό πόρισμα, διερευνήθηκε η φερόμενη «ως απιστία με περιουσιακή ζημιά υπερβαίνουσα το ποσό των 75.000 ευρώ» από τα μέλη της Διεύθυνσης Ασφάλειας Ολυμπιακών Αγώνων Ν. Σουπιώτη, Σ. Σπανό και Β. Κωνσταντινίδη. Σύμφωνα με τον εισαγγελέα, προέκυψαν στοιχεία «που καθιστούν την τέλεση αξιόποινων πράξεων από τον υφυπουργό Δημόσιας Τάξης Χρ. Μαρκογιαννάκη». Η δικογραφία μπήκε στο αρχείο, ενώ το θέμα δε συζητήθηκε στη Βουλή.

Ο ίδιος ο Χρ. Μαρκογιαννάκης στις 14 Φλεβάρη 2006 είχε δηλώσει: «Είναι γεγονός ότι ανέλαβα πρωτοβουλίες πολλές φορές εκτός γράμματος της σχετικής σύμβασης, με γνώμονα μόνο την αποφυγή του διασυρμού της χώρας από τυχόν ενδεχόμενο της ματαίωσης των Ολυμπιακών Αγώνων. Ολες αυτές οι πρωτοβουλίες μου νομιμοποιήθηκαν με απόφαση του ΚΥΣΕΑ».

Ενα μήνα πριν, στις 18 Γενάρη 2006, ο Χρ. Μαρκογιαννάκης αν και έχει παραιτηθεί από υφυπουργός εμφανίζεται μαζί με τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Γ. Βουλγαράκη σε συνέντευξη Τύπου. Απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για την παρουσία του στο υπουργείο, ο Γ. Βουλγαράκης τόνισε: «Ο Χρ. Μαρκογιαννάκης κατά τη θητεία του στο υπουργείο χειρίστηκε εξαιρετικά λεπτού ενδιαφέροντος και με ιδιαίτερη νομική βαρύτητα θέματα, όπως για παράδειγμα τη σύμβαση με την εταιρεία SAIC για το C4i, αξίας πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ».

Η κυβέρνηση της ΝΔ, στις 29 Μάρτη 2007, υπογράφει την τελική συμφωνία για το σύστημα C4i. Κι αυτό γιατί ενώ είχε γίνει η εγκατάσταση του συστήματος, η ελληνική κυβέρνηση δεν το είχε παραλάβει επίσημα. Η υπογραφή της συμφωνίας έγινε παρουσία του Αμερικανού πρέσβη Τσαρλς Ρις και ήταν η τέταρτη τροποποίηση της αρχικής σύμβασης που είχε υπογραφεί από το ΠΑΣΟΚ στις 19 Μάη 2003.

Θυμίζουμε ότι η σύμβαση είχε τροποποιηθεί μία φορά από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ στις 23.12.2003 και τρεις από την κυβέρνηση της ΝΔ (7.4.2004, 5.6.2004 και 5.8.2004).

Η κυβέρνηση της ΝΔ, το Μάρτη του 2007, που υπέγραψε την τελική συμφωνία, ουσιαστικά επικύρωσε ό,τι είχε αποφασίσει το ΠΑΣΟΚ και παρά το θόρυβο από τις καταγγελίες που είχαν δει το φως της δημοσιότητας.

Ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης Βύρων Πολύδωρας, στην τελετή που είχε γίνει στο υπουργείο, είχε κάνει λόγο για «επιδίωξη να προαχθούν οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις με αυτή τη σύμβαση και όχι να διαταραχτούν», εννοώντας τις πιέσεις που είχε ασκήσει η αμερικάνικη πρεσβεία, ώστε η SAIC - SIEMENS να ξεμπερδεύει με την οριστική υπογραφή της συμφωνίας. Τη σύμβαση από την πλευρά της εταιρείας είχε υπογράψει ο νομικός σύμβουλός της Γκραντ Κλαρκ.

Πρέπει επίσης να θυμίσουμε ότι από τους πρώτους που είχε συναντήσει ο υπουργός Μεταφορών - Επικοινωνιών της ΝΔ μετά τις εκλογές του 2004 Μιχάλης Λιάπης ήταν ο τότε πρέσβης των ΗΠΑ Τόμας Μίλερ, με αντικείμενο συζήτησης τι άλλο; Το σύστημα ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων.

Τώρα πώς ενώ η SAIC είχε αναλάβει τη δουλειά κοινοπρακτικά με τη SIEMENS, οι μίζες λένε ότι δόθηκαν από τη SIEMENS; Φαίνεται πως ο συνεταιρισμός, όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες συμφωνίες μονοπωλιακών γιγάντων, εμπεριέχει πάντα μέσα του το σπέρμα του ανταγωνισμού. Ποιος θα πάρει μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα. Φαίνεται ότι η SIEMENS, με δεδομένες και τις επενδύσεις της στις ΗΠΑ, πήρε φιλέτο και μάλιστα με δυνατότητες, όπως είπαμε πιο πάνω, να το προωθήσει και σε άλλες αγορές. Και εδώ ο ανταγωνισμός δε σηκώνει αστεία. Είναι τυχαίο ότι τις έρευνες στην Ελλάδα κάνουν και Αμερικάνοι ειδικοί όπως έχει δημοσιευτεί; Οξύτατος ενδομονοπωλιακός ανταγωνισμός, λοιπόν. Που έχει σχέση με πιθανές αντιθέσεις των αμερικανογερμανικών μονοπωλίων ή μήπως και άλλες προεκτάσεις;