Η «Διόρθωση» είναι μια πολύ ανθρώπινη ταινία! Δείχνει να είναι γυρισμένη με πόνο! Η μηχανή του Αναστόπουλου δε θέλει να εντυπωσιάσει. Στέκεται, θα έλεγα, στη γωνία. Και από εκεί, πολύ διακριτικά, αλλά καίρια λόγω της «απόστασης», καταγράφει μια κοινωνία δεύτερης και τρίτης κατηγορίας. Μια κοινωνία που όλοι γνωρίζουμε και που όλοι προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχει! Την κοινωνία των οικονομικών μεταναστών. Των ανθρώπων που δέχονται τη μεγαλύτερη πίεση - και καταπίεση!

Κλειστά παντζούρια, υπόγεια και σκοτεινοί φωταγωγοί, πρόσωπα και μάτια τρομαγμένα, «ψυχές» ανήσυχες, κυνηγημένες και τρομοκρατημένες! Γεμάτες ανασφάλεια και αγωνία. Θύματα κάθε είδους εκμετάλλευσης. Λίγο να σκύβαμε το κεφάλι, θα βλέπαμε αυτόν τον κόσμο. Θα νιώθαμε την αγωνία του...

Ο Αναστόπουλος, προς τιμήν του, έστρεψε το μάτι του και το ενδιαφέρον του προς τους μετανάστες! Με αφορμή ένα αληθινό τραγικό συμβάν, τη δολοφονία ενός Αλβανού φιλάθλου στην Ομόνοια, μετά από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ της Εθνικής Ελλάδας και της Εθνικής Αλβανίας, μας «ξεναγεί» στην κόλαση. Μας αποκαλύπτει μια άλλη Αθήνα, μια άλλη Ελλάδα, μια άλλη πραγματικότητα. Σίγουρα θα δυσκολευτείτε να αναγνωρίσετε τις τοποθεσίες, τα πρόσωπα. Και ωστόσο δεν είναι παρά η γειτονιά σας, ο δρόμος σας, η πολυκατοικία σας, οι γείτονές σας, οι συγκάτοικοί σας...

Παρότι δε μ' αρέσουν οι παρομοιώσεις, η τέχνη είναι αποτέλεσμα αλληλοεπιδράσεων, μόνον ο Φασμπίντερ και ο Αναστόπουλος και πρόσφατα ο Κεν Λόουτς (δεν παραβλέπω τις όποιες αποστάσεις) κατόρθωσαν να δώσουν τη φρίκη του ρατσισμού και του κυνηγιού των μεταναστών, με τόσο λιτά μέσα. Η «Διόρθωση» δε μοιάζει «μεγάλη» ταινία. Είναι σεμνή και μετρημένη, όπως και οι ταινίες των ξένων δημιουργών που αναφέραμε. Δεν έχει τα τράβελινγκ, τους γερανούς και τα ψηφιακά εφέ. Κόντρα σε αυτές τις «ελλείψεις», έχει ψυχή και καρδιά. Εχει πόνο και ευαισθησία! Εχει σωστό προσανατολισμό!

Ο κινηματογραφικός δολοφόνος του Αλβανού φιλάθλου ήταν ένας χούλιγκαν. Ενας χούλιγκαν των γηπέδων, αλλά και της πολιτικής. Ενας εθνικιστής του κερατά! Ενα άτομο χασισωμένο με τη «σημαία» και την «πατρίδα». Ενας καταπιεσμένος και ανασφαλής νέος που, σε ανώριμη ηλικία, έπεσε σε χέρια ακρίδων και μετατράπηκε σε κάθαρμα και δολοφόνο. Σε λυσσασμένο σκυλί που κυνηγάει τους «λαγούς» που μπήκαν λαθραία στη χώρα από την Αλβανία και αλλού.

Αυτός ο ναρκομανής του ρατσισμού και της βίας στη φυλακή, φαίνεται, συλλογίστηκε. Και είδε το άδικο της πράξης του. Βγαίνοντας, είναι αποφασισμένος να «διορθώσει». Πλησιάζει την οικογένεια του θύματος, τη γυναίκα του και τη μικρή κόρη του και προσπαθεί να «αντικαταστήσει», σε όλους τους τομείς, ο ίδιος την έλλειψη εκείνου. Τα πράγματα, βέβαια, δεν είναι εύκολα. Από τη μια το παρελθόν του, οι παλιοί σύντροφοί του, οι οποίοι δε θέλουν να χάσουν το λαβράκι από τα χέρια τους και από την άλλη ο φόβος και η καχυποψία της οικογένειας του θύματος δυσκολεύουν τη «διόρθωση». Αυτός, όμως, είναι αποφασισμένος. Θα παλέψει!

Αισιόδοξη πέρα για πέρα ταινία, παρότι κυλιέται μέσα στη λάσπη και τον πόνο! Τελικά, τα λουλούδια επιμένουν και φυτρώνουν ακόμα και πάνω στις πέτρες! Μη μας διαφεύγει πως η προδιάθεση και οι προϋποθέσεις υπάρχουν! Ο κόσμος της μετανάστευσης, αλλά και ο κόσμος των λούμπεν, δεν πρέπει να ξεχνάμε, έχουν θετική προέλευση. Προέρχονται από την εργατική τάξη. Από τη λιγότερο μολυσμένη κοινωνική τάξη. Και, κάτω από προϋποθέσεις, ξαναβρίσκουν, μπορούν να ξαναβρούν, τον προσανατολισμό τους. Οι πρώτοι, οι μετανάστες, να καταφέρουν να νικήσουν την απελπισία και το φόβο και να πιστέψουν στην ελπίδα και οι δεύτεροι, οι λούμπεν, να κατανοήσουν τη θέση τους και να θελήσουν (αποφασίσουν) να αλλάξουν! Η ιστορία έχει καταγράψει τέτοια παραδείγματα!

Η «Διόρθωση» επιλέχτηκε και έλαβε μέρος σε αρκετά φεστιβάλ, με κορυφαίο εκείνο του Βερολίνου (Forum). Εχει βραβευτεί, επίσης, με τρία κρατικά βραβεία ποιότητας (3ο βραβείο καλύτερης ταινίας, βραβείο σεναρίου και α΄ βραβείο αντρικού ρόλου). Βραβείο σεναρίου απέσπασε και στο τελευταίο φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης στο οποίο εκπροσώπησε τη χώρα μας. Τα αναφέρω όλα αυτά για να τονίσω πως ακόμα και μια «φθηνή» ταινία (είναι ανεξάρτητη παραγωγή, χωρίς τη βοήθεια του Κέντρου Κινηματογράφου) μπορεί να διακριθεί, αν βέβαια διαθέτει ειλικρίνεια και ταυτότητα!

Η «Διόρθωση», αγαπητοί αναγνώστες, έχει χαρακτήρα. Από την αρχή μέχρι το τέλος δε σε αφήνει να παρατηρήσεις ελλείψεις (που είναι λογικό να υπάρχουν)! Το θέμα της, αλλά και η ρεαλιστική και στρωτή γραφή της δε σε αφήνουν να απομακρυνθείς από το στόχο της. Που είναι να σε κάνει κοινωνό, να σου ζητήσει να τοποθετηθείς και να πάρεις θέση, πάνω στη σύγχρονη ανθρώπινη τραγωδία. Την τραγωδία των μεταναστών! Πέρα, λοιπόν, από τρυφερή ταινία είναι και πολιτικά χρήσιμη ταινία! Και οφείλεις να τη στηρίξεις. Η παρουσία σου στην αίθουσα βοηθάει τους καλλιτέχνες που δε σε προδίδουν και, ως ένα βαθμό, βοηθάει, επίσης, και τον προσανατολισμό της ίδιας της τέχνης!

Παίζουν: Γιώργος Σημειωνίδης, Ορνέλα Καπετάνι, Σαβίνα Αλιμάνι, Νίκος Γεωργάκης, Μπουγιάρ Αλιμάνι.