Συμπληρώθηκαν φέτος 60 χρόνια, από τη μεγάλη σφαγή των κρατουμένων του Α` Τάγματος Σκαπανέων, στη Μακρόνησο. Η Πανελλήνια Ενωση Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου και η Πανελλήνια Ενωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης, Παράρτημα Λαυρίου, με τη συνεργασία του Δήμου, προχτές την Κυριακή 16.3.2008 με εκδήλωση που οργάνωσαν στο Λαύριο - απέναντι από τη Μακρόνησο - τίμησαν τους αθάνατους νεκρούς και ήρωες της Μακρονήσου. Κατατέθηκαν στεφάνια στο Μνημείο της Μάνας του Μακρονησιώτη και έγινε προσκλητήριο νεκρών, ενώ πραγματοποιήθηκε εκδήλωση στο Πολιτιστικό Κέντρο Λαυρίου. Χαιρέτισαν από την ΠΕΑΕΑ Λαυρίου ο Δήμος Μαρούγκας και ο πρόεδρος της ΠΕΚΑΜ Γιάννης Επιτρόπου, ενώ την κεντρική ομιλία της ΠΕΚΑΜ έκανε ο αγωνιστής Μακρονησιώτης Νίκος Μανδράκος.

Σε ένα φορτισμένο συγκινησιακά κλίμα, ο ομιλητής αναφέρθηκε στο ιστορικό της μεγάλης σφαγής, στο αποτρόπαιο έγκλημα του εμφυλιοπολεμικού καθεστώτος και των πατρώνων Αγγλο-Αμερικανών ιμπεριαλιστών επικυρίαρχων.

«Ικανοποιούμε σήμερα το χρέος μας, αποτίοντες φόρο τιμής, στους 350 νεκρούς και στους 1.000 τραυματίες κρατούμενους, στο διήμερο 29 Φλεβάρη και 1η Μάρτη 1948, που προξενήθηκαν από το ειδεχθές βαρύ έγκλημα, των κρατούντων, γιατί ήταν αναίτιο, απρόσμενο, σκληρό και ...προμελετημένο», ξεκίνησε ο Ν. Μανδράκος για να προσθέσει: «Οι ηθικοί αυτουργοί είναι γνωστοί και φέρουν τ' όνομα Αγγλοι και Αμερικάνοι, αυτοί εξουσίαζαν... κι έκαναν ό,τι κάνουν, στις μέρες μας, στα Βαλκάνια, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στην Παλαιστίνη, στην Κύπρο και αλλού».

«Οι φυσικοί αυτουργοί της σφαγής είναι επίσης γνωστοί, συνέχισε ο ομιλητής: Ενα επιτελικό γραφείο, του Γενικού Επιτελείου του Ελληνικού Στρατού, επονομαζόμενο ΑΣΔΕΝ, στο οποίο υπάγονταν οι κρατούμενοι της Μακρονήσου, συνέταξε σχέδιο με εντολή της τότε κυβέρνησης των κομμάτων Λαϊκών - Φιλελευθέρων και τις ευλογίες των επιβλεπόντων τον Ελληνικό Στρατό Αμερικανών, το οποίο σχέδιο καταστρώθηκε, μελετήθηκε και υλοποιήθηκε, την προγραμματισμένη στιγμή. Αυτή ήταν η 29 Φλεβάρη και 1η Μάρτη 1948...». Και ο ομιλητής συνέχισε θυμίζοντας μέσα σε κλίμα έντονης συγκινησιακής φόρτισης των παρευρισκόμενων το ιστορικό της σφαγής, αναφέροντας λεπτομέρειες από την προσχεδιασμένη επιχείρηση του δοσίλογου μετεμφυλιοπολεμικού κράτους, ενώ από τη ζωντανή αφήγησή του αναδείχτηκε το μεγαλείο των αγωνιστών, μέσα από τον τρόπο που αντιμετώπισαν τη δολοφονική επιχείρηση και τους δολοφόνους.

«Η δύναμή τους (των 4.500 σκαπανέων), τώρα που γράφω τούτες τις γραμμές, θα πει παραστατικά ο ομιλητής, μου θυμίζουν τους στίχους του Παλαμά:

"Κάλλιο φυτρώστε, αγριαγκαθιές, και κάλλιο ουρλιάστε, λύκοι, κάλλιο φουσκώστε, ποταμοί, και κάλλιο ανοίχτε, τάφοι, και, δυναμίτη βρόντηξε και σιγοστάλαξε, αίμα, παρά σε πύργους άρχοντας και σε ναούς το ψέμα. Των πρωτογέννητων καιρών η πλάση με τ' αγρίμια ξανάρχεται. Καλώς να 'ρθή. Γκρεμίζω την ασκήμια...".

Ορθιοι με μια φωνή ψάλανε τον Εθνικό Υμνο. Τεσσερισήμισι χιλιάδες καρδιές χτυπούσαν με τον ίδιο ρυθμό, σ' ένα χτύπο. Δεν υπάρχουν λέξεις που μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς, για να περιγράψει τι έγινε.

Με εντολή του διοικητή του Γ` Τάγματος Σκαλούμπακα, φορτώθηκαν στο καΐκι του Βρονταμίτη 350 νεκροί φαντάροι της σφαγής, στο Α` Τάγμα. Μεταφέρθηκαν στην ξερονησίδα Σαν Τζιόρτζιο, που είναι νότια της Μακρονήσου. Μεταφορτώθηκαν από ναύτες στο πολεμικό καράβι τους και τοποθετήθηκαν σε συρμάτινα δίχτυα με βαρίδια και τους φουντάρανε στο βυθό της θάλασσας.

Μέχρις ότου φύγει κι ο τελευταίος Μακρονησιώτης από τη ζωή, θα τους τιμούμε με δάκρυα και πόνο και θα αφήσουμε σαν παρακαταθήκη στις κατοπινές γενιές, τη ζωντανή τούτη ιστορία, για να αποτελέσει το "αστροπελέκι" κατά των φονιάδων του λαού μας και την καταδίκη της πολιτικής τους».