Με ολικό αποκλεισμό λόγω του εβραϊκού Πάσχα ολοκληρώθηκε μία από τις αιματηρότερες βδομάδες των τελευταίων μηνών, για τα παλαιστινιακά εδάφη. Ο απολογισμός βαρύς ιδιαίτερα για τη Λωρίδα της Γάζας: 20 νεκροί, δεκάδες τραυματίες. Και πάλι μεταξύ των θυμάτων συγκαταλέγονται άμαχοι, έφηβοι, παιδιά, που σκοτώθηκαν σε άλλη μια, «περιορισμένης» εμβέλειας, εισβολή, που συνάντησε την αντίσταση των Παλαιστινίων μαχητών και στοίχισε τη ζωή σε τρεις Ισραηλινούς στρατιώτες.

Το νέο λουτρό αίματος πήρε δημοσιότητα, καθώς εκτελέστηκε, εν ψυχρώ, ο Παλαιστίνιος εικονολήπτης του ειδησεογραφικού πρακτορείου «Ρόιτερς». Η ισραηλινή ηγεσία εξέφρασε θλίψη αλλά επέρριψε την ευθύνη στη «Χαμάς», απειλώντας ότι θα πληρώσει «υψηλό τίμημα». Η Παλαιστινιακή Αρχή καταδίκασε την ισραηλινή επιθετικότητα, ο ΟΗΕ «εξέφρασε ανησυχία» και ο Λευκός Οίκος προτίμησε να προβάλει αυτό που επιδιώκει πάση θυσία: τη συνέχιση των «επαφών» ανάμεσα στις δύο πλευρές. Η «Χαμάς», δε, προειδοποίησε με «επιθέσεις παντού και παντοιοτρόπως».

Το σκηνικό αυτό επαναλαμβάνεται με την ίδια τραγικότητα και τους βασικούς πρωταγωνιστές να επιμένουν σε χιλιοειπωμένες ατάκες που, αν μη τι άλλο, έχουν αποδειχτεί κενές περιεχομένου. Ολμέρτ και Αμπάς συναντήθηκαν, πριν από μερικές μέρες, υπό αμερικανική πίεση, για να συμφωνήσουν ότι διαφωνούν. Αυτή η «διαπίστωση» δεν είναι καινούρια. Αντίθετα, έρχεται περιοδικά στο προσκήνιο, πίσω από τα ευχολόγια που διατυπώνονται ανάλογα με τα σχέδια που, κυρίως, οι ΗΠΑ αλλά και άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις προωθούν στην ευρύτερη περιοχή.

Η ισραηλινή πλευρά είναι ξεκάθαρο ότι δεν επιδιώκει μια βιώσιμη ειρηνευτική συμφωνία. Επιδιώκει, στηριζόμενη και στους «ισχυρούς της συμμάχους», την υποταγή των συνομιλητών της σε όρους που όχι μόνο δε θα οδηγήσουν στην ανεξαρτησία τον παλαιστινιακό λαό, αλλά μάλλον θα μεταμορφώσουν το όνειρό του για ελεύθερη πατρίδα σε ένα πλήρως ελεγχόμενο, ανάλογα με τις προθέσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, κρατίδιο με διασκορπισμένα εδάφη.Σε αυτό το πολύπαθο «τραπέζι των διαπραγματεύσεων», ουδέποτε τέθηκε η ουσία του προβλήματος, που είναι η κατοχή και όλες οι συνέπειές της (εποικισμοί, έλεγχος συνόρων, ανατολική Ιερουσαλήμ, τείχος στη Δυτική Οχθη). Ουδέποτε συζητήθηκε η, άνευ όρων, εφαρμογή ειλημμένων εδώ και χρόνια σχετικών αποφάσεων του ΟΗΕ.

Αντίθετα, το «τραπέζι των διαπραγματεύσεων» μετατράπηκε σε θεατρικό σκηνικό για κάθε είδους «ειρηνευτική παράσταση». Στόχος; Να δοθεί «πιστοποιητικό καλών προθέσεων», κατ' αρχάς, στις ΗΠΑ προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα σχέδιά τους στην«ευρεία Μέση Ανατολή»και «άλλοθι» για τη «δίκαιη αγανάκτηση και την ανάγκη αυτοπροστασίας» του Ισραήλ. Στο όνομα της ισραηλινής ασφάλειας διαπράττονται καθημερινά εγκλήματα στα παλαιστινιακά εδάφη, από τις στυγνές «δολοφονίες ακριβείας», την κατεδάφιση σπιτιών και τη δήμευση γης, μέχρι το απάνθρωπο εμπάργκο που οδηγεί σε λιμοκτονία τους περισσότερο από 1,5 εκατομμύριο Παλαιστινίους της Λωρίδας της Γάζας.

Μετά το θάνατο της ενωτικής ηγετικής φυσιογνωμίας του Γιάσερ Αραφάτ, την όλη κατάσταση επιδείνωσε ο διχασμός που καλλιεργήθηκε εντέχνως από την ισραηλινή κατοχή με την ανοιχτή ή σιωπηλή συναίνεση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και οδήγησε στην σημερινή διαίρεση των παλαιστινιακών δυνάμεων και εδαφών σε «συνομιλητές», που εξαίρονται λεκτικά χωρίς κανένα πρακτικό αντίκρισμα ως προς την επίλυση του Παλαιστινιακού πέραν της οικονομικής βοήθειας και των φωτογραφιών μπροστά στα ΜΜΕ, και σε «τρομοκράτες», των οποίων η αντιμετώπιση έχει μετατραπεί σε πρόσχημα για αλλεπάλληλες κωλυσιεργίες και για την επιβολή συλλογικής τιμωρίας σε έναν ολόκληρο λαό. Ο Πρόεδρος Αμπάς καταγγέλλει την ισραηλινή επιθετικότητα και το εμπάργκο αλλά αρνείται να συνομιλήσει με τη «Χαμάς», η οποία με τη σειρά της εξώθησε στα άκρα την εσωτερική αντιπαράθεση παίρνοντας διά της βίας την απόλυτη εξουσία στη Γάζα.

Την ίδια ώρα, ο νυν επικεφαλής της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, Τζον Ντούγκαρτ θέτει το ζήτημα στις πραγματικές του διαστάσεις μιλώντας για «καλλιεργούμενο διχασμό» και για «συνθήκες χειρότερες από απαρτχάιντ που επιβάλλει ο ισραηλινός στρατός» κατηγορώντας τη «διεθνή κοινότητα» ότι δεν μπορεί να αποκλείει από το διάλογο μία πολιτική δύναμη που εκλέχτηκε δημοκρατικά, ασχέτως της γνώμης που μπορεί να έχει για τις απόψεις της. Ο δε διάδοχός του Ρίτσαρντ Φαλκ έχει, ήδη, γίνει persona non grata στο Ισραήλ παραλληλίζοντας τις μεθόδους συλλογικής τιμωρίας των Παλαιστινίων με τη ναζιστική συμπεριφορά απέναντι στους Εβραίους.

Και ενώ οι «παραστάσεις διαλόγου» συνεχίζονται με την επίσκεψη Αμπάς, τις επόμενες μέρες στην Ουάσιγκτον, και την προετοιμασία διεθνούς διάσκεψης στη Μόσχα, ως συνέχεια της αντίστοιχης (άκαρπης) συνόδου της Αννάπολης, η ισραηλινή ηγεσία διαρρέει εκτιμήσεις περί «κατάρρευσης» της «Χαμάς» στη Λωρίδα της Γάζας, εντός του προσεχούς διαστήματος.Οι «εκτιμήσεις» αυτές συμπίπτουν χρονικά με σενάρια, που τις τελευταίες μέρες βλέπουν το φως της δημοσιότητας, και μιλούν για εξαπόλυση «καταιγιστικών στρατιωτικών επιχειρήσεων», συμπεριλαμβανομένης μιας συνολικής εισβολής στη Λωρίδα της Γάζας, πιθανότατα στα μέσα του καλοκαιριού.

Η ισραηλινή ηγεσία φέρεται ν' αναμένει να ολοκληρωθούν οι εκδηλώσεις για τα 60χρονα του Ισραήλ, που θα πραγματοποιηθούν με την παρουσία και ξένων ηγετών, για να εξαπολύσει μια επιχείρηση, που έχει, ήδη, εκτιμήσει ότι θα είναι, εκατέρωθεν, πολύνεκρη, αλλά «θα τελειώσει τη Χαμάς». Αν τα σενάρια επιβεβαιωθούν, τότε το καλοκαίρι δε θα είναι «καυτό» μόνο για τα παλαιστινιακά εδάφη, που, για άλλη μια φορά, θα γίνουν «πεδίο αντιπαράθεσης» για την έστω και διά της βίας, προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων για τη Μέση Ανατολή, αλλά και για ολόκληρη την περιοχή, δεδομένης της συμβολικής σημασίας του Παλαιστινιακού στην αραβική κοινή γνώμη.