Πέρασαν κι όλας τρία χρόνια. Ο σύντροφος Χαρίλαος Φλωράκης, τυπικά, δεν είναι μαζί μας, εδώ στο γιορτασμό των 90 χρόνων του Κόμματός μας, του Κόμματός του, του ΚΚΕ. Κι όμως είναι εδώ. Μ' όλη του την ιστορική διαδρομή, ταυτισμένη με τη διαδρομή του ΚΚΕ. Είναι εδώ στο σχέδιο που καταρτίζουμε για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, είναι εδώ στον αγώνα που κάνουμε «κόντρα στο ρεύμα», όπως «κόντρα στο ρεύμα» βάδισε κι ο ίδιος, το σύνολο των κομμουνιστών που σ' αυτά τα 90 χρόνια παρέμειναν ορθοστατούντες κι ορθοβαδίζοντες.

Τα δικά μας λόγια περιττεύουν. Εξάλλου, στα 80χρονα του ΚΚΕ, στην εκδήλωση που έγινε στον Περισσό, όταν η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, τον κάλεσε στο βήμα για να του προσφέρει εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ τιμητική πλακέτα, συμβολικά για όλους τους χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες, για την προσφορά τους σ' όλη την 80χρονη ηρωική πορεία του ΚΚΕ, ήταν ο ίδιος που είπε - παραλαμβάνοντας «για λογαριασμό ζωντανών και πεθαμένων συντρόφων αγωνιστών του λαϊκού κινήματος» την τιμητική πλακέτα - τα παρακάτω μεστά λόγια:

«

Πιστεύω αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι να καταλαβαίνετε τη συγκίνησή μου. Οτι έτυχε σε μένα να παραλάβω αυτή την πλακέτα ζωντανών και νεκρών αγωνιστών του λαϊκού κινήματος. Οι αγωνιστές του λαϊκού κινήματος, μέλη του ΚΚΕ, φίλοι, συναγωνιστές, ζωντανοί και νεκροί επαναλαμβάνω, στους οποίους αφιερώνεται αυτή η τιμητική διάκριση, είδαν και έζησαν πολλά στις οκτώ δεκαετίες δράσης του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Μέσα στους αγώνες του τιμημένου ΚΚΕ, μέσα στους αγώνες για την εθνική ανεξαρτησία, τη δημοκρατία, την ειρήνη και την προκοπή του τόπου, έχοντας μπροστά τους το όραμα μιας δίκαιης κοινωνίας, το όραμα του σοσιαλισμού, δοκίμασαν και πίκρες μα και πολλές χαρές. Τούτη, όμως, η σημερινή χαρά είναι αλλιώτικη και τούτο γιατί αυτή τη χαρά την προσφέρει το ίδιο το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ενα Κόμμα για το οποίο λες: γιατί να μην έχεις περισσότερες ζωές να του προσφέρεις... Σταματάω εδώ. Δε νομίζω, άλλωστε, ότι χρειάζεται κανένας να βγάλει κανένα λόγο. Ακούστηκε η ομιλία της Γενικής Γραμματέα του Κόμματος. Το μόνο όμως που νιώθω την ανάγκη να πω είναι πως: ούτε η κομμουνιστική ιδεολογία τελείωσε, όπως διακηρύσσουν ορισμένοι, ούτε ο δρόμος της κοινωνικής εξέλιξης έκλεισε και σταμάτησε στον καπιταλισμό. Ολα θα αλλάξουν! Μπορεί να χρειαστούν πολλά χρόνια. Ομως, τελικά, όλα θα αλλάξουν. Θα αλλάξουν και θα 'ρθει μια άλλη ζωή, μια ζωή δίκαιη, της δημιουργίας, η ζωή του σοσιαλισμού».