Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Οπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, η 5η Ιούνη, Παγκόσμια Μέρα για το Περιβάλλον, αποτελεί μια ευκαιρία για τους πολιτικούς εκπροσώπους της άρχουσας τάξης, τα αστικά ΜΜΕ, στελέχη προβεβλημένων από το σύστημα «Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων», εκπροσώπους της οικονομικής ολιγαρχίας, να αποδυθούν σε ένα ρεσιτάλ υποκρισίας για τα σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα του πλανήτη, της χώρας, των αστικών κέντρων, της υπαίθρου.

Στην αντίπερα, όμως, όχθη, οι εργαζόμενοι βιώνουν καθημερινά το ότι η επιδεινούμενη περιβαλλοντική κρίση δεν ήρθε «εξ ουρανού», ούτε είναι προϊόν μιας «κοινωνικής συνευθύνης», όπως διατείνονται οι απολογητές του συστήματος, στην οποία «τσουβαλιάζονται» θύτες και θύματα, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι. Οτι είναι, αντίθετα, αποτέλεσμα της δράσης του μεγάλου κεφαλαίου και των συνειδητών πολιτικών επιλογών των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και κυβερνήσεων που το υπηρετούν, ανάμεσά τους και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Βλέπουν καθημερινά ότι τα πάντα έχουν εμπορευματοποιηθεί, ότι δημόσια - κοινωνικά αγαθά αποτελούν αντικείμενο κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης από τα διεθνικά μονοπώλια. Κατανοούν, όλο και περισσότερο, ότι ενώ η ανάπτυξη της επιστήμης θα επέτρεπε, κάτω από ένα σύστημα λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, να δοθούν, με βάση έναν κεντρικό σχεδιασμό και ορθολογική κατανομή πόρων, ολοκληρωμένες λύσεις στα προβλήματα της προστασίας και αναβάθμισης του περιβάλλοντος, αντίθετα, τα συμφέροντα του κεφαλαίου οδηγούν σήμερα απ' το κακό στο χειρότερο: Δάση και δασικές εκτάσεις, παραλίες, νερά, αέρας, δημόσια γη, οικοσυστήματα, εργασιακό περιβάλλον, ολόκληροι λαοί, όλα θύματα της «επιχειρηματικότητας» και της «ανταγωνιστικότητας», όλα στην υπηρεσία των υπερκερδών της πλουτοκρατίας.

Βλέπουν, επίσης, καθημερινά οι εργαζόμενοι ότι τις συνέπειες της περιβαλλοντικής υποβάθμισης, της ληστρικής εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων από τα διεθνικά μονοπώλια, δεν τις υφίστανται όλοι το ίδιο, όπως ισχυρίζεται η άρχουσα τάξη μέσα από τα φερέφωνά της. Η εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα των καπιταλιστικών χωρών, οι λαοί των χωρών του Τρίτου Κόσμου είναι αυτοί που πληρώνουν το φόρο του αίματος. Σ' αυτούς ανήκουν τα εκατομμύρια των θυμάτων που καταγράφονται κάθε χρόνο. Επικίνδυνο εργασιακό περιβάλλον, διατροφικά εγκλήματα, ρυπασμένο πόσιμο νερό και αέρας, μεγάλα βιομηχανικά ατυχήματα, ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες, αβίωτα αστικά κέντρα πλήττουν καθημερινά τους εργαζόμενους των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών. Ελλειψη υγιεινού πόσιμου νερού και τροφίμων, απουσία κάθε προστασίας απέναντι σε φαινόμενα φυσικών καταστροφών, ανυπαρξία τεχνικών υποδομών, ενδημικές αρρώστιες και επιδημίες, υποκινούμενες τοπικές συρράξεις με εκατόμβες θυμάτων, αποτελούν εκφράσεις της σήψης και του παρασιτισμού του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος. Και σ' όλα αυτά, το εγκληματικό «αποτύπωμα» των ιμπεριαλιστικών στρατιωτικών επεμβάσεων των ΗΠΑ και της ΕΕ είναι, και θα παραμείνει για πολύ ακόμη, βαθιά χαραγμένο σε δεκάδες χώρες, όπως το Βιετνάμ, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, η Σερβία, οι υποσαχάριες χώρες της Αφρικής.

Στη χώρα μας, οι υπαίτιοι της επιδεινούμενης περιβαλλοντικής υποβάθμισης και αυτοί που υφίστανται τις συνέπειές της φωτίζονται καλύτερα με μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα στο χρόνο που πέρασε από την προηγούμενη 5η του Ιούνη.

Για τα δάση: Τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης και των εύπορων συνοδοιπόρων της οδηγούν, με όχημα το Εθνικό Χωροταξικό Σχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση, στην κατοχύρωση των μεγαλοσφετεριστών της δημόσιας περιουσίας, καθώς ως βάση για τη σύνταξη του Δασολογίου θα παρθούν όχι οι αεροφωτογραφίες του 1945, αλλά αυτές του 1965, ενδεχομένως και του 1975. Παράλληλα, επιτρέπονται αποκλίσεις ως προς τη χωροθέτηση και την οριοθέτηση των δασών, της τάξης του 30%! Πιο εμπρηστική πολιτική δε γίνεται. Και αν αυτή συνδυαστεί με τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και με την ανεπάρκεια σε εξοπλισμό και ολοκληρωμένο σχεδιασμό, τα αποτελέσματα των νέων πυρκαγιών θα πρέπει να θεωρηθούν ως ήδη προαναγγελθέντα.

Για τα νερά: Η περίπτωση των Οινοφύτων, του πεδίου επιρροής του Ασωπού γενικότερα, αλλά και άλλων βιομηχανικών περιοχών στη συνέχεια, ανέδειξε ξεκάθαρα τους αυτουργούς, ηθικούς και φυσικούς, του συνεχιζόμενου εγκλήματος.

• Την Ευρωπαϊκή Ενωση, που σε δύο αλλεπάλληλες Ερωτήσεις του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Θαν. Παφίλη διερρήγνυε τα ιμάτιά της, επιμένοντας ότι το καρκινογόνο, και όχι μόνο, εξασθενές χρώμιο που κατανάλωναν τα λαϊκά στρώματα με το νερό που έπιναν και με τις κονσέρβες που έτρωγαν, δεν ήταν επικίνδυνο, ακόμη και σε μεγάλες συγκεντρώσεις!
• Την κυβέρνηση, που ακολουθούσε την ίδια τακτική, παρά τις καταγγελίες επιστημόνων και εξειδικευμένων φορέων.
• Τους βιομήχανους, που διοχέτευαν ανεπεξέργαστα τα υγρά τους απόβλητα, είτε επιφανειακά στον Ασωπό, είτε με γεωτρήσεις στα υπόγεια νερά.

Για το εμπόριο των ρύπων: Πρόσφατα, δημοσιεύτηκε σε ημερήσια εφημερίδα ότι η τσιμεντοβιομηχανία «Τιτάν» πούλησε το 2007 στην «Αλουμίνιον της Ελλάδας» το δικαίωμα(!) να εκπέμψει στην ατμόσφαιρα 20.000 τόνους CO₂ έναντι 6.000 ευρώ (0,3 ευρώ ανά τόνο!). Ακόμη και τώρα, που η χρηματιστηριακή τιμή ανέβηκε σημαντικά (γύρω στα 20-25 ευρώ τον τόνο με χρόνο εκπλήρωσης το Δεκέμβρη του 2008), συμφέρει στο βιομηχανικό (στην προκειμένη περίπτωση) κεφάλαιο το εμπόριο των ρύπων, αντί να προχωράει σε επενδύσεις, που θα μείωναν ισόποσα τις εκπομπές ανά μονάδα παραγόμενου προϊόντος. Κι όλα αυτά με τις ευλογίες της ΕΕ, της κυβέρνησης, των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, μαζί φυσικά και του ΣΥΝ, όλων των προβεβλημένων ΜΚΟ που πίνουν νερό στο όνομα του Πρωτοκόλλου του Κιότο και των «ευέλικτων μηχανισμών» του.

Για την ποιότητα των τροφίμων: Μετά τους καρκινογόνους πολυκυκλικούς αρωματικούς υδρογονάνθρακες των ορυκτελαίων που βρέθηκαν στο ηλιέλαιο, και ενώ η εισροή των μεταλλαγμένων στη χώρα μας συνεχίζεται με τις ευλογίες της ΕΕ, η Επιτροπή της ΕΕ αποφάσισε να ανάψει πράσινο φως και στα εμποτισμένα με χλώριο κοτόπουλα των ΗΠΑ. Είτε με τη συνήθη του μορφή, είτε και με τη μορφή διοξινών (οι προσφιλείς μας ψησταριές πιθανώς να συμβάλουν σ' αυτό), στο λαϊκό τραπέζι θα προστεθεί ένας ακόμη διατροφικός κίνδυνος, επειδή έτσι συμφέρει τα μονοπώλια του κλάδου.

Για την ατμοσφαιρική ρύπανση: Τα «μέτρα» που ανακοινώθηκαν πρόσφατα από το ΥΠΕΧΩΔΕ μοναδικό στόχο έχουν την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, καθώς αποκλειστικοί υπεύθυνοι για το πρόβλημα θεωρούνται οι χρήστες των φθηνών αυτοκινήτων, που επιβαρύνονται, έτσι, με δυσβάσταχτα οικονομικά και επαχθή διοικητικά μέτρα, ενώ ανταμείβονται τα ακριβά αυτοκίνητα «αντιρρυπαντικής» τεχνολογίας, ανεξάρτητα κυβισμού. Από την άλλη μεριά, κανένα μέτρο για τον έλεγχο και τη συμμόρφωση των βιομηχανιών, κανένα μέτρο για την προώθηση των μέσων μαζικής μεταφοράς, την ανάπτυξη του αστικού και περιαστικού πρασίνου, τη σχεδιασμένη μετεγκατάσταση ρυπαινουσών βιομηχανιών σε οργανωμένες βιομηχανικές περιοχές, την αποφόρτιση έντονα βεβαρημένων, με ταξικά κριτήρια, περιοχών (Θριάσιο, Αλιβέρι, Λάρυμνα, Πτολεμαΐδα - Κοζάνη, Μεγαλόπολη κ.ά.). Και πάλι, προς δόξαν της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Για τις μονάδες αφαλάτωσης: Ολο και περισσότερες ενεργοβόρες μονάδες αφαλάτωσης σχεδιάζονται σε παράλιες περιοχές της μη νησιωτικής χώρας, ως εκ τούτου έντονα ρυπογόνες, με στόχο την εξυπηρέτηση του «τουρισμού των 5 Αστέρων» και κοινό παρονομαστή την κατασκευή και συντήρηση γηπέδων Golf. Πιο χαρακτηριστική η περίπτωση του δημοτικού διαμερίσματος της Κοιλάδας, στο Κρανίδι της Αργολίδας. Μεθοδεύεται εκεί η κατασκευή, σε κλειστό όρμο, μονάδας αφαλάτωσης, για να εξασφαλίζεται, μεταξύ άλλων, η άρδευση ενός γηπέδου golf έκτασης 600 στρεμμάτων, οι ανάγκες του οποίου, σε πόσιμο νερό την περίοδο αιχμής, ισοδυναμούν με τις συνολικές ανάγκες μιας πόλης 15.000 κατοίκων, καθώς φτάνουν τα 4.800 κυβ.μέτρα τη μέρα! Με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε βάρος της παράκτιας αλιείας, των θαλάσσιων οικοσυστημάτων, των υπόγειων νερών.

Για τη χρηματοδότηση έργων περιβαλλοντικής προστασίας: Ολο και συχνότερα, όλο και πιο συστηματικά, παράλληλα και σε συνδυασμό με την προώθηση του συνθήματος περί «κοινωνικής συνευθύνης», επιχειρείται, με τη δραστήρια συνέργεια των ΜΚΟ, να καλλιεργηθεί από την άρχουσα τάξη η αντίληψη στα λαϊκά στρώματα ότι «τα λεφτά δε φτάνουν», ότι για να υπάρξει καλύτερο περιβάλλον πρέπει «να δώσουμε κάτι περισσότερο όλοι μας», εννοώντας, φυσικά, «όλοι σας».

Δείχνουν να ξεχνούν ότι το πενιχρό λαϊκό εισόδημα καταληστεύεται ήδη από την έμμεση φορολογία, από τα δημοτικά «ανταποδοτικά τέλη» και τις άλλες «ανταποδοτικές» υπηρεσίες κοινωνικού χαρακτήρα, που έπρεπε να είναι δωρεάν, από τις δυσβάσταχτες δαπάνες για τη «δωρεάν» Παιδεία και την Υγεία, από την αφαίμαξη μέσω των υψηλότοκων τραπεζικών δανείων κάθε είδους. Η «πράσινη φορολογία» βρίσκεται ήδη «επί θύραις».

Πραγματική διέξοδος, όμως, δεν μπορεί ν υπάρξει όσο η εξουσία των μονοπωλίων θα εξακολουθεί να διαχειρίζεται το παρόν και το μέλλον των εργαζομένων, τους φυσικούς πόρους του πλανήτη, το περιβάλλον. Κι όσοι «προοδευτικοί» και «αριστεροί», που συνοδοιπορούν με την άρχουσα τάξη στον ευρωμονόδρομο της συναίνεσης, προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους ότι «μπορεί ο λύκος να φυλάξει τα πρόβατα», το μόνο που πετυχαίνουν είναι να αναδείξουν το βάθος της πολιτικής τους υποκρισίας.

Το ΚΚΕ βρίσκεται έξω από τέτοιες λογικές. Πιστεύει ακράδαντα ότι υπάρχει διέξοδος για τους εργαζομένους, υπάρχει προοπτική για το κίνημα και παλεύει γι' αυτήν. Είναι το Λαϊκό Μέτωπο ενάντια στην οικονομική κυριαρχία και στην πολιτική εξουσία των μονοπωλίων, ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ενάντια στα κόμματα της άρχουσας τάξης, και των «αριστερών» και «φιλοπεριβαλλοντικών» κομμάτων, που αποδέχονται την ΕΕ, που δεν αμφισβητούν τα θεμέλια και τον κορμό της εξουσίας του ευρωενωσιακού κεφαλαίου. Είναι η δυναμική συμμαχία της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα, μόνη ικανή να φέρει και να εδραιώσει τη λαϊκή εξουσία και οικονομία στη χώρα. Ας παλέψουμε γι' αυτήν, κάθε μέρα, παντού, στο χώρο δουλειάς, στο χώρο κατοικίας.