Ενάμισι δισεκατομμύριο δραχμές κόστισε η «ριζική επισκευή» του πλοίου, λένε και ξαναλένε οι υπεύθυνοι της εταιρίας «Μινωικών Γραμμών», στα διάφορα τηλεοπτικά παράθυρα από προχτές. Και, σίγουρα, το ποσό ακούγεται μεγάλο για τα φτωχά βαλάντια της συντριπτικά μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Αποτελεί, όμως -ακόμη κι αν είναι αληθινό- μια σταγόνα στον ωκεανό των υπερκερδών, που σημειώνει κάθε χρόνο η εταιρία. Είναι μόνο το 1/10 των 15,4 δισεκατομμυρίων, που απέσπασε το 1998, όταν μπήκε στο χρηματιστήριο και το 1/40 των 62 δισεκ., που απέσπασε πέρσι από το «ναό» του χρηματιστηριακού τζόγου, εκμεταλλευόμενη τις υπεραξίες που δημιούργησε η τεχνητή τότε άνοδος των χρηματιστηριακών αξιών.

Χρειάζεται, μήπως, να γράψουμε κι άλλα; Να σημειώσουμε, πως η εταιρία δρομολόγησε το πρώτο της καράβι το 1976 και σήμερα, μετά από 24 χρόνια, έχει περισσότερα από 90, ελέγχοντας, μαζί με την «ανταγωνίστρια» της, την ακτοπλοΐα σε ολόκληρο το Αιγαίο; Πώς έγιναν όλ' αυτά; Με χρήματα, που κέρδισαν οι επιχειρηματίες - ιδιοκτήτες της από τον ιδρώτα της δουλιάς τους ή ξεζουμίζοντας μέχρι οριστικής εξάντλησης καράβια και ναυτεργάτες, επιβάλλοντας ληστρική τιμολογιακή πολιτική και όρους συγκοινωνίας, γενικότερα, στα νησιά του Αιγαίου;

Δε νομίζουμε, πως υπάρχει εργαζόμενος, που δεν ξέρει την απάντηση στα ερωτήματα αυτά. Θέλουμε να υπογραμμίσουμε, όμως, ότι αυτό το κυνηγητό των υπερκερδών αποτελεί, ταυτόχρονα, το θερμοκήπιο όπου επωάζονται τραγωδίες, σαν την προχτεσινή.