Πρώτα η σύλληψη. Πανέξυπνη. Και με την αστική θεώρηση των πραγμάτων και ανατρεπτική! Ο πρωθυπουργός της Δανίας Αντρες Φογκ Ρασμούσεν, ο οποίος ανέβηκε σιγά-σιγά τα σκαλοπάτια της εξουσίας, σε κάποια φάση της καριέρας του, επηρεασμένος, ίσως, από τον «αναρχικό» εραστή του, από σκληρός νεοφιλελεύθερος και φιλοϊμπεριαλιστής, ο άνθρωπος που έστειλε Δανούς στρατιώτες στο Ιράκ, γίνεται φίλος του λαού και φίλος των λαών του τρίτου κόσμου που πεινάει και πεθαίνει από τις αρρώστιες.

Πάνω σε αυτή τη στροφή ο Ρασμούσεν δολοφονείται. Σαν ένοχος συλλαμβάνεται ο εραστής του. Τα αίτια της δολοφονίας είναι ερωτικά (ο Ρασμούσεν, τόσο στην ταινία όσο και στην πραγματικότητα, είναι παντρεμένος και πατέρας δυο παιδιών). Ομως, ποιος στην πραγματικότητα σκότωσε τον Ρασμούσεν;

Η... απίθανη αυτή ιστορία είναι τρομερά αληθοφανής! Ο Κάπλερς χρησιμοποιώντας με εξαιρετικό και πανέξυπνο τρόπο αρχειακό υλικό, τον Ρασμούσεν σε πολλές φάσεις της ζωής του και της καριέρας του, αλλά και ηγέτες άλλων χωρών που μιλάνε γι' αυτόν ή για κάποιον άλλον που έχει πεθάνει, τον οποίον «εκτιμούν και λυπούνται για το χαμό του», αλλά και με τη χρήση ηθοποιών που παριστάνουν διάφορα υπαρκτά ή ανύπαρκτα πρόσωπα, που με τις «μαρτυρίες» τους «φωτίζουν» την υπόθεση αλλά και την προσωπικότητα του πρωθυπουργού, καθώς και αυτή του εραστή του και δολοφόνου του, σου δημιουργείται η πεποίθηση πως αυτά που βλέπεις στην οθόνη είναι πέρα για πέρα αληθινά και συμμετέχεις, ανάλογα με τις διαθέσεις σου και τα πιστεύω σου.

Η ταινία, ωστόσο, δεν περιορίζεται στο παράξενο της υπόθεσης. Μάλλον δεν την ενδιαφέρει καθόλου αυτή η εκδοχή. Εκείνο που αναζητά, και το πετυχαίνει, είναι να καταγγείλει την πολιτική συμπεριφορά του Αντρες Φογκ Ρασμούσεν και της κυβέρνησής του, μια συμπεριφορά που πληγώνει το λαό της Δανίας, (ανεργία, φτώχεια, ανασφάλεια), και δημιουργεί προβλήματα σε ξένους λαούς (Ιράκ κλπ.) και παράλληλα να αποδείξει - και το πετυχαίνει - πώς, και με τι τρόπο, τα ΜΜΕ χρησιμοποιούν την αλήθεια (ντοκουμέντα) για να φτιάξουν τις δικές τους ιστορίες. Ιστορίες οι οποίες είναι μακριά από την αλήθεια. Εδώ καυτηριάζεται και η δανέζικη κοινωνία, η οποία δείχνει άνετη με την ομοφυλοφιλία, ας πούμε, αλλά όταν αυτή αφορά στον πρωθυπουργό της χώρας τα πράγματα αλλάζουν!

Πριν δω την ταινία γνώριζα το «ψεύτικο» της υπόθεσης, ότι δηλαδή θα έβλεπα ένα «ψεύτικο» ντοκιμαντέρ, ένα ντοκιμαντέρ που στην ουσία είναι μια φτιαχτή (επινοημένη) ιστορία. Παρόλα αυτά, από κάποιο σημείο και μετά, την παρακολουθούσα σαν να έβλεπα μια πολύ ενδιαφέρουσα αληθινή ιστορία, ένα δυνατό αληθινό ντοκιμαντέρ! Αυτό οφείλεται σε δυο λόγους. Πρώτον στην ικανότητα του δημιουργού το δίχως άλλο, και δεύτερον στο ότι όλα αυτά τα παράξενα και τα απίθανα που περιγράφει η ταινία, θα μπορούσαν να έχουν συμβεί στην πραγματικότητα. Και πάλι να ξαναδώ την ταινία, πάλι θα πέσω στην ίδια παγίδα.

Ο τίτλος της ταινίας είναι τα αρχικά του ονόματος του Δανού πρωθυπουργού, Αντρες Φογκ Ρασμούσεν (AFR) και είναι ένας σαφής πολιτικός υπαινιγμός για τον Κένεντι (JFK), για τη δολοφονία του, για τους λόγους της δολοφονίας του και για τη χρήση που τα ΜΜΕ έκαναν σε όλα αυτά.

Εμφανίζονται: Ρασμούσεν, Μπλερ, Κόφι Ανάν, Μπους, Πρόντι κ.ά.