Ηταν ένα πανόραμα για τις πραγματικές συνθήκες, που βιώνει η εργατική τάξη όλου του κόσμου. Εκεί ακούστηκε η φωνή του άνεργου Τούρκου, του πεινασμένου Αφρικανού, του Λατινοαμερικανού φυλακισμένου συνδικαλιστή, αλλά και του αγρότη και του αυτοκινητιστή που κλείνει τους δρόμους της Γαλλία, του Ρώσου μεταλλεργάτη και υψηλά ειδικευόμενου, που, αν και το εργοστάσιό του κατέχει το 10% της παγκόσμιας αγοράς, ο ιδιοκτήτης του ο γνωστός Τσουμπάις δεν του δίνει παρά μόλις 100 δολάρια το μήνα.

Ηταν ταυτόχρονα ένα διεθνές δικαστήριο καταδίκης της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης, που, όπως είπε ο εκπρόσωπος του συνδικάτου τραπεζοϋπαλλήλων της Γερμανίας, «συντρίβει την εργατική τάξη, συσσωρεύει τον πλούτο που παράγει με τα χέρια και το μυαλό της στα ταμεία των κεφαλαιοκρατών.» Γι' αυτό είπε χρειάζεται να δημιουργήσουμε συνθήκες αγώνα, να ενισχύσουμε τις παραδοσιακές απεργίες και με νέες μορφές πάλης, να βρούμε καινούριες μορφές αντίστασης από την αξιοποίηση του Ιντερνετ, μέχρι τις καταλήψεις εργοστασίων.

Δίνοντας ένα παράδειγμα τι σημαίνει στην πράξη διεθνισμός και αλληλεγγύη, ο ίδιος συνδικαλιστής ζήτησε να μπουν σε μαύρη λίστα οι κυβερνήσεις που δεν αναγνωρίζουν τα στοιχειώδη εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα. Δεν μπορούμε, είπε, ν' ανεχόμαστε τις διώξεις και φυλακίσεις συνδικαλιστών στην Τουρκία, το γεγονός ότι τα συνδικάτα δεν μπορούν να υπογράψουν συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

«Εδώ και 10 χρόνια έχουμε να κάνουμε τέτοιες συζητήσεις», παρατήρησε ο εκπρόσωπος συνδικάτων από την Αυστρία που αντιπολιτεύεται την «επίσημη γραμμή» της Αυστριακής Συνομοσπονδίας, δείχνοντας και το στίγμα των εργασιών, αλλά και τη σημασία αυτής της συνδιάσκεψης. Στην Αυστρία, είπε, υπάρχει ρατσιστική κυβέρνηση που έχει κηρύξει τον πόλεμο στα συνδικάτα, δυστυχώς οι ηγεσίες δεν αντιδρούν. Νομίζουν ότι το κεφάλαιο μπορεί ν' αλλάξει την πολιτική του. Παρακαλούν τους εργοδότες να λυπηθούν τους εργάτες. Αυτό που χρειάζεται -υπογράμμισε ο συνδικαλιστής- είναι να πάμε κόντρα στις ρεφορμιστικές ηγεσίες, χωρίς να κόψουμε τους δεσμούς μας με τη βάση και να ενώσουμε τα συνδικάτα που έχουν αποφασίσει ν' αγωνιστούν.

«Η παγκοσμιοποίηση, η ελεύθερη αγορά και ο ανταγωνισμός έχουν αναδειχτεί σε στόχους-φετίχ, επισήμανε ο Αλέξης Τσώλης, που συμμετείχε στην αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ. Ως μέσα επιβολής της, χρησιμοποιούνται η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας, ο χαμηλός πληθωρισμός και τα κρατικά ελλείμματα, η ανεργία (που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι μηχανισμός ρύθμισης του καπιταλιστικού συστήματος), οι πετρελαϊκές κρίσεις, αλλά και οι περιφερειακές πολεμικές συγκρούσεις». Χρειάζεται είπε ο συνδικαλιστής η ιδεολογική και πολιτική θωράκιση των εργαζομένων και μέτωπο στις κουρασμένες και εξαγορασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.

«Ο κόσμος της παγκοσμιοποίησης είναι ο κόσμος της αδικίας και της ανισότητας, υπογράμμισε ο συνδικαλιστής από τη Συνομοσπονδία των Τουρκικών Συνδικάτων. Σήμερα ο καπιταλισμός δείχνει το αποκρουστικό του πρόσωπο, όπως απροκάλυπτα έκανε στις αρχές του αιώνα. Η επίθεσή του εξελίσσεται και στην Τουρκία με την εξαγωγή κεφαλαίων, όπου κυριαρχεί η πολιτική του ΔΝΤ. Η ανεργία φτάνει στο 25%. Στον ιδιωτικό τομέα ποτέ δεν υπήρχε καμιά εγγύηση και σταθερότητα στην απασχόληση. Τώρα το ίδιο γίνεται και στο δημόσιο, στις υπηρεσίες της υγείας της παιδείας κ.λ.π.

Αφετηρία της δράσης μας είπε ο Τούρκος συνδικαλιστής πρέπει να είναι η αλληλεγγύη και η ενότητα. Αν μείνουμε απομονωμένοι ο καθένας στο εργοστάσιό του, στον κλάδο του, ή στη χώρα του, η κατάσταση θα χειροτερέψει. Εμείς κατέληξε που μαζευτήκαμε εδώ, αλλά και πολλοί άλλοι που πιστεύουν στα ίδια πράγματα, πρέπει να οργανωθούμε, ν' αναπτύξουμε κοινή δράση σε όλα τα επίπεδα, κόντρα στους διεθνείς οργανισμούς όπως το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα».