Μια νεροποντή τον περασμένο Οκτώβρη προκάλεσε καθίζηση σε τμήμα της πολύπαθης - προς όφελος των εργολάβων - πλατείας Μοναστηρακίου αποκαλύπτοντας ένα ακόμη τμήμα της εγκιβωτισμένης, από την αρχαιότητα, κοίτης του Ηριδανού, ενός από τα γνωστότερα ποτάμια της πόλης, που εξακολουθεί να τη διατρέχει υπογείως για χιλιάδες χρόνια.

Στην τελευταία του συνεδρίαση το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ) κλήθηκε να αποφασίσει τον τρόπο ανάδειξής της, δεδομένων των διαμετρικά αντίθετων γνωμών της ΕΑΧΑ (Εταιρείας Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων Αθήνας) που είναι ο φορέας του έργου και της αρμόδιας Εφορίας Αρχαιοτήτων. Η πρώτη πρότεινε να αναδειχτεί το 45 τ.μ. τμήμα της κοίτης ως ανοιχτό σκάμμα (εκτιμώντας ότι έτσι θα ακούγεται και το νερό του ποταμού), ενώ η Εφορεία είναι αντίθετη στα ανοιχτά αρχαιολογικά σκάμματα λόγω της «τραυματικής», όπως ειπώθηκε στο ΚΑΣ, εμπειρίας από ανάλογα σκάμματα, όπως του Συντάγματος - όπου λόγω των διαφόρων απειλών για τις αρχαιότητες (από σκουπίδια μέχρι... πτώσεις πιτσιρικάδων με πατίνια) επιλέγεται η πρακτική της τοποθέτησης αντιγράφων. Αλλο σημείο διαφωνίας ήταν το αν θα έπρεπε να ενοποιηθεί οπτικά το τμήμα της κοίτης του Ηριδανού που έχει αναδειχτεί εντός του σταθμού του Μετρό με το νέο τμήμα (πρόταση της ΕΑΧΑ) ή όχι, καθώς και το πού θα τοποθετηθεί η οθωμανική κρήνη που επίσης βρέθηκε.

Τελικά το ΚΑΣ αποφάσισε την ανάδειξη της κρήνης, την κάλυψη του σκάμματος με γυαλί και να μη γίνουν τα ανοίγματα για την οπτική επαφή των δύο τμημάτων του Ηριδανού.