Διάβασα μια συνέντευξη της Φανής Χαλκιά στην οποία, ερωτώμενη σχετικά με την κατηγορία περί ντοπαρίσματος που τη βαρύνει, δηλώνει: «Εγώ έχω καθαρή τη συνείδησή μου». Θέλω να την πιστέψω, αν και οφείλω να ομολογήσω ότι δεν την έχω και σε μεγάλη εκτίμηση, ούτε ως αθλήτρια ούτε και ως νέο άνθρωπο, μην ξεχνώντας τα όσα είχε δηλώσει όταν πήρε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. (Να θυμίσω ότι τότε, παρασυρόμενη (;) από εθνικιστική έξαρση, δήλωνε: «Οι Ελληνες είμαστε γεννημένοι πρώτοι... Το έχουμε στα κύτταρά μας»!).

Αλλά, πέστε ότι την πιστεύω, αποδεχόμενος τον ισχυρισμό της ίδιας και των υποστηρικτών της ότι δεν ντοπαρίστηκε εν γνώσει της και κάποιοι την παγίδεψαν. Αν, λοιπόν, νιώθει, πράγματι, «καθαρή και αμόλυντη» και αν είχε υγιείς και σωστές απόψεις για τον αθλητισμό, θα έπρεπε, αντί να ψάχνει φτηνές δικαιολογίες και να μυξοκλαίει για την «αδικία» σε βάρος της, να πει: Ο πρωταθλητισμός, όπως γίνεται στην εποχή της εμπορευματοποίησης και της ντόπας, δεν έχει καμιά σχέση με τα αγνά αθλητικά ιδεώδη. Ταυτόχρονα, να βρει το θάρρος να δηλώσει ότι η ίδια, από δω και πέρα, δε θέλει να έχει ουδεμία σχέση μ' αυτόν και να καταγγείλει τις εγκληματικές ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων, των αθλητικών Ομοσπονδιών και όλων των άλλων αρμοδίων, που προωθούν αυτού του είδους τον πρωταθλητισμό.

Δεν το έκανε, όπως, δυστυχώς, δεν το έκανε και κανένας από τους άλλους Ελληνες πρωταθλητές που συνελήφθησαν ντοπαρισμένοι και ισχυρίζονται πως δε φταίνε οι ίδιοι, αλλά κάποιοι άλλοι που τους παγίδεψαν. Κι αυτή η «παράλειψη», τρία τινά μπορεί να σημαίνει: Είτε ότι δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει στο χώρο τους και «ζουν στον κόσμο τους», οπότε είναι βλάκες και «καλά να πάθουν». Είτε ότι ξέρουν την αλήθεια, αλλά είναι δειλοί και δεν τη λένε, φοβούμενοι τις επιπτώσεις που μπορεί να έχουν. Είτε ότι «έχουν λερωμένη τη φωλιά τους», είναι συνυπεύθυνοι και συνένοχοι και «το παίζουν» κουτοπόνηροι, προσπαθώντας να βρουν τρόπο για να «τη βγάλουν καθαρή»...