ΑΚΡΙΒΟ ΑΝΤΙΤΙΜΟ: «Ενας από τους πιο εγκληματικούς μύθους που ανθεί στην Αμερική και έχει διαποτίσει και τα εκπαιδευτικά συστήματα σχεδόν όλων των χωρών είναι η καταδίκη της αποτυχίας (...) οι γονείς φορτώνουν με άγχος τα παιδιά τους να είναι πρώτα σε όλα, χωρίς να γνοιάζονται για το ποιο είναι το αντίτιμο αυτής της πρωτιάς. Και, όπως όλα φανερώνουν, το αντίτιμο είναι πολύ σκληρό, έως απάνθρωπο.

ΤΑ ΠΑΓΩΝΙΑ ΧΑΝΟΥΝ: Οι "πρώτοι" χάνουν τη ζεστασιά της καθημερινής επικοινωνίας, φουσκώνουν σαν παγώνια από το "κατόρθωμά" τους, αδυνατούν να ερωτευθούν, να συνυπάρξουν με τους "δεύτερους", τους "τρίτους" κλπ. (...) η "πρωτιά" εχθρεύεται τις συλλογικότητες, τον πολιτισμό δηλαδή του "εμείς" - οι "πρώτοι" καταντάνε πειθήνια όργανα των καπιταλιστικών επιταγών που αγγέλλουν και διαφημίζουν την "ανωτερότητα" ως τη μοναδική επιτυχία, διαλύοντας έτσι κάθε κοινωνική συνοχή, ενσπείροντας το μίσος στις διαπροσωπικές καθημερινές σχέσεις.

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ: Ο "πρώτος" δεν έχει πρόσβαση στις απολαύσεις του δευτερότριτου, τεταρτοπέμπτου κλπ. διότι δεν μπορεί π.χ. να είναι ανέμελος, να ταξιδεύει, να ξενυχτάει, να παίζει με τους φίλους του, να διαβάζει όποτε θέλει και ό,τι θέλει, να αφήνεται στο ερωτικό παιχνίδι και άλλα πολλά. Και όμως, αυτή η αποκρουστική φιλοσοφία της "πρωτιάς" επικρατεί παντού» (τα αποσπάσματα από κείμενο του Γ. Σταματόπουλου στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΨΥΧΙΚΟ ΤΡΑΥΜΑ: «Είναι προφανές ότι πολλές χώρες του πρώην κομμουνιστικού μπλοκ κινούνται από σύνδρομα που γέννησε η μακρόχρονη και βάρβαρη σοβιετική κατοχή χωρίς να συνυπολογίζουν τις μονιμότερες γεωπολιτικές σταθερές» (ο Γ. Πρετεντέρης στο ΒΗΜΑ).