Associated Press

Οι δύο κύριοι αντίπαλοι για το προεδρικό αξίωμα των Ηνωμένων Πολιτειών, ο υποψήφιος των Δημοκρατικών και νυν αντιπρόεδρος Αλ Γκορ και ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών κυβερνήτης του Τέξας, Τζορτζ Μπους Τζούνιορ, «μονομάχησαν» χτες για πρώτη φορά στο τηλεοπτικό «ντιμπέιτ» και αναλώθηκαν για ολόκληρα 90 λεπτά, σε ανούσια ζητήματα, καθώς το να αγγίξουν την πραγματικότητα και την αλήθεια θα αποδεικνυόταν απολύτως καταστρεπτικό, για τους ίδιους, τα αμερικανικά ΜΜΕ και την καθεστηκυία τάξη που θέλουν να εκπροσωπήσουν επαξίως...

Συνεπώς, εύλογο και αναμενόμενο το γεγονός ότι και οι δύο υποψήφιοι «ανακήρυξαν» εαυτό νικητή της μονομαχίας. Οπως απαραίτητη και αναμενόμενη η σφυγμομέτρηση, που έγινε αμέσως μετά και δόθηκε στη δημοσιότητα λίγη ώρα μετά τη λήξη της τηλεοπτικής μονομαχίας, που θα προσδώσει το στίγμα για το πού ΠΡΕΠΕΙ να κατευθυνθούν οι ψηφοφόροι... Ετσι, το γκάλοπ που διενεργήθηκε από το τηλεοπτικό δίκτυο CNN και τη USA Today έδειχνε ότι ο Γκορ προς το παρόν προηγείται με 48% στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων έναντι του 41% που δείχνει να προτιμά τον Μπους Τζ.

Οπως παρατηρούν και πολιτικοί αναλυτές, ήταν η πιο ανούσια μονομαχία των τελευταίων προεδρικών τηλεοπτικών ντιμπέιτ. Χαρακτηριστικά, αναφέρουν ότι δεν πρόσθεσαν τίποτε καινούριο στο θέμα της οικονομίας οι δύο αντίπαλοι, παρότι διασταύρωσαν τα ξίφη τους σε επιμέρους ζητήματα, όπως το φορολογικό και τα προγράμματα συνταξιοδότησης. Οπως κάνει και στην προεκλογική του εκστρατεία, ο Γκορ προσπάθησε να αμαυρώσει την πρόταση του αντιπάλου του για περικοπές φόρων 1.3 τρισ. δολαρίων, ως επιζήμια για τον προϋπολογισμό, ενώ ο Μπους κατηγόρησε τον Γκορ ότι ευνοεί τη διόγκωση της κυβέρνησης και τη γραφειοκρατία. Ενώ και οι δύο υποψήφιοι έδειξαν περισσή χαρά να επικαλεστούν τον αξιόπιστο διοικητή της αμερικανικής Κεντρικής Τράπεζας, Αλαν Γκρίνσπαν, όταν ερωτήθηκαν πώς θα αντιμετώπιζαν μια μεγάλη οικονομική κρίση, όπως μια πτώση του Χρηματιστηρίου, ή μια αποτυχία των κύριων οικονομικών θεσμών.

Αμφότεροι, οι Μπους και Γκορ συμφώνησαν πως είναι αναγκαία μία κρατική παρέμβαση στην περίπτωση μεγάλων κρίσεων, όπως στην κρίση του μεξικανικού πέσο το 1994-95 και στην παγκόσμια οικονομική κρίση του 1998-99. Δεν έλειψε και το αναγκαίο αλατοπίπερο, όπως οι προσωπικές επιθέσεις για τα σκάνδαλα που στρέφονταν κυρίως προς τον Γκορ και τον Πρόεδρο Κλίντον, που «αμαύρωσαν ανεπανόρθωτα τη διεθνή εικόνα της χώρας».