Απολύθηκε, γιατί στάθηκε στο πλευρό συναδέλφου της. Ο λόγος για την Σοφία Πετράκη, πρώην υπάλληλο του δισκοπωλείου «ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ», που απολύθηκε την περασμένη Δευτέρα, επειδή πριν δύο χρόνια είχε πάει μάρτυρας σε δίκη στο πλευρό συναδέλφου της, καταγγέλλοντας την αυθαιρεσία και την τρομοκρατία του εργοδότη της.

Την ίδια στιγμή το επίσημο κράτος, μέσω του υπουργείου Εργασίας και της Επιθεώρησης κρατά στάση «φιλική» προς το ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ και εχθρική - χωρίς εισαγωγικά - προς την εργαζόμενη. Αποδεικνύοντας περίτρανα και για ακόμα μια φορά, πως η πολιτική της κυβέρνησης κάθε άλλο παρά φιλεργατική είναι.

Συγκεκριμένα εδώ και δύο χρόνια, η εργοδοσία του ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ είχε εξαπολύσει ένα ανελέητο, κυνηγητό, ενάντια στην εργαζόμενη, την οποία και προσπαθούσε επανειλημμένα να ωθήσει σε παραίτηση. Είχαν φτάσει στο σημείο, να της αφαιρέσουν κάθε αντικείμενο εργασίας, ενώ την είχαν απομονώσει από όλους τους εργαζόμενους. Επειδή, όμως, δεν κατάφεραν να κάμψουν την αντίστασή της, την περασμένη Δευτέρα τελικά την απέλυσαν.

Η αδιαλλαξία της επιχείρησης φάνηκε καθαρά και στην τριμερή συνάντηση στο υπουργείο Εργασίας, που έγινε την περασμένη βδομάδα, όπου ο εκπρόσωπος της επιχείρησης είχε αρνηθεί να δώσει εξηγήσεις για τα όσα καταγγέλθηκαν από την εργαζόμενη.

Παρ' όλα αυτά το υπουργείο κρατά «εργοδοτική» στάση, αφού όχι μόνο δεν παρεμβαίνει, αντίθετα κάνει «πλάτες» στην εργοδοσία του ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ και γυρίζει την πλάτη στην εργαζόμενη, δείχνοντας με σαφή τρόπο πόσο ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων είναι η πολιτική που εφαρμόζει.

Η Επιθεώρηση Εργασίας, από την πλευρά της, χτες το πρωί αρνήθηκε να παραλάβει από την εργαζόμενη την καταγγελία της απόλυσής της, με τη δικαιολογία ότι είναι αναρμόδια! Ιδια στάση κράτησε και η αρμόδια Διεύθυνση του υπουργείου Εργασίας όπου και πάλι γύρισαν την πλάτη στην απολυμένη, δηλώνοντάς της ότι μόνο μέσω της δικαστικής οδού θα βγάλει άκρη...

Μιλώντας στο «Ρ» η Σοφία Πετράκη υπογράμμισε πως το πρόβλημα ξεκίνησε: «Από το Δεκέμβρη του 1998, που έγινε στάση εργασίας στο κατάστημα, διεκδικώντας την επαναπρόσληψη απολυμένου συναδέλφου και την εφαρμογή του νόμιμου ωραρίου εργασίας, εξαπολύθηκε άγρια τρομοκρατία, απολύοντας ή εξαναγκάζοντας σε παραίτηση όλους όσοι πήραν μέρος στη στάση εργασίας. Από αυτούς που έκαναν στάση μόνο εγώ και ο Χρήστος Δαμουλάκης δεν απολυθήκαμε, με σκοπό - όπως φάνηκε στο μέλλον - να χρησιμοποιηθούμε στο Δικαστήριο που γινόταν μετά από καιρό. Στο δικαστήριο κατέθεσα εναντίον του ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ, καταγγέλλοντας τις αφόρητες πιέσεις που δέχτηκα από τον εργοδότη, προκειμένου να καταθέσω ψέματα εναντίον του συναδέλφου μου».

Τι έγινε από εκείνη την ημέρα; Η Σ. Πετράκη περιγράφει: «Η ζωή μου έχει γίνει κόλαση. Σταμάτησαν να αναγνωρίζουν την προϋπηρεσία μου, προσπάθησαν να μου αφαιρέσουν το επίδομα γάμου, μειώθηκαν οι αποδοχές μου κάτω από το επίπεδο της συλλογικής σύμβασης. Εφτασαν στο σημείο να απολύσουν εργαζόμενη με μόνη αιτία ότι έκανε παρέα μαζί μου και μετέθεσαν δυσμενώς τον προϊστάμενό μου, επειδή δεν ήθελε να συμμετέχει στον πόλεμο εναντίον μου. Για να μου σπάσουν το ηθικό, μου στέρησαν το αντικείμενο εργασίας μου, ενώ με θεωρούσαν "αιτία του κακού"».

Οσον αφορά αυτούς που στάθηκαν στο πλευρό της εργαζόμενης, η Σ. Πετράκη επισήμανε: «Μόνο ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων έχει σταθεί στο πλευρό μου. Με παραστάσεις στην Επιθεώρηση Εργασίας, με παρεμβάσεις και καθημερινή αντίσταση, από την πλευρά μου, στο χώρο δουλιάς παλέψαμε και παλεύουμε ενάντια στο ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ, που μοιάζει ανέγγιχτο από την πολιτεία».

Η στάση της Επιθεώρησης είναι «σκανδαλωδώς εναντίον μου και υπέρ της εργοδοσίας. Στις 17 Μάη 2000 η Επιθεώρηση Εργασίας ήρθε στο ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ για να ελέγξει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δούλευα», καταγγέλλει η πρώην εργαζόμενη και σημειώνει ότι της ζητήθηκε από την Επιθεώρηση, να υπογράψει ένα χαρτί που να πιστοποιεί ότι έλεγχος έγινε και ότι όλα... βαίνουν καλώς, πράγμα όμως που δεν έγινε, μετά από έντονη άρνησή της.

Καταλήγοντας η Σ. Πετράκη έστειλε ένα μήνυμα και ένα κάλεσμα προς τους πρώην, πια, συναδέλφους της: «Αυτή η μάχη δεν αφορά μόνο εμένα αλλά όλους τους εργαζόμενους, καθώς χωρίς τη στήριξη του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων, αλλά και άλλων φορέων δε θα είχα αντέξει μέχρι σήμερα. Η ασυδοσία και η αυθαιρεσία του ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ, που με "τιμώρησε" επειδή συμπαραστάθηκα σε έναν απολυμένο συνάδελφό μου, όπως μου επέβαλλε η συνείδησή μου, πρέπει να στιγματιστεί και και να αποτραπεί, ώστε οι εργαζόμενοι να καταλάβουν ότι αξίζει να αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους, καθώς σ' αυτό τον αγώνα δεν είναι μόνοι».