Μέσα στον κυκεώνα των τελευταίων δραματικών εξελίξεων στη Σερβία, οι περισσότεροι έσπευσαν να πανηγυρίσουν για την «επιστροφή της δημοκρατίας», για τη «χάραξη της νέας πορείας μίας νέας Σερβίας», για την «επανένταξη του Βελιγραδίου στη θερμή αγκαλιά» της ΕΕ και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Επίσης πολύ μελάνι χύθηκε για τις τάχα «καλύτερες μέρες» που θα δει η ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, με την «ηθική και υλική συμπαράσταση και στήριξη» των ιμπεριαλιστών που είναι οι μόνοι ένοχοι για τη σημερινή της κατάσταση.

Ομως, για τους προσεχτικούς παρατηρητές των εξελίξεων που διαδραματίζονται εδώ και χρόνια (στα Βαλκάνια και όχι μόνον), η βασανισμένη έννοια της αλήθειας (περισσότερο με την ετυμολογική σημασία της μη-λήθης) βρίσκεται στην αντίπερα όχθη. Και αυτό γιατί οι τρέχουσες εξελίξεις, που δεν είναι παρά συνέχεια του βρώμικου πολέμου που έχουν εξαπολύσει έμπρακτα τα τελευταία δύο χρόνια ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, δεν πρόκειται -για να μην πούμε αποκλείεται...- να οδηγήσουν τη χώρα αυτή σε «καλύτερες μέρες». Εάν έρθουν αυτές οι ...«καλύτερες μέρες» θα είναι μόνον για τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τα πανίσχυρα οικονομικά συμφέροντα που κάνουν αφαίμαξη στους λαούς των Βαλκανίων και της ευρύτερης περιοχής, που τρίβουν τα χέρια τους για αυτή τη - μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα παροδική - άφεση του σερβικού λαού σε ένα είδος πολιτικού εφησυχασμού, που όλο αυτό το διάστημα δοκίμασε στη σάρκα του οικονομικά και εμπορικά εμπάργκο αλλά και τις... για «ανθρωπιστικούς λόγους» φονικές βόμβες του ΝΑΤΟ...

Με λίγα λόγια, από το Μάρτη έως τον Ιούνιο του 1999 είχαμε τις βόμβες, από το καλοκαίρι του '99 έως το παρόν φθινόπωρο είχαμε την πλήρη λειτουργία των μηχανών και στρατηγείων προπαγάνδας ΗΠΑ, ΕΕ και των φορέων του τρομοκρατικού «Συμφώνου Σταθερότητας για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη», με στόχο το πλάσιμο ενός ενιαίου μετώπου, πολιτικής πανσπερμίας 18 κομμάτων, με την επωνυμία «Σερβική Δημοκρατική Αντιπολίτευση», (ΣΔΑ) και την πετυχημένη, όπως αποδείχτηκε, δημιουργία ενός «ενωτικού» ηγέτη, που ενσαρκώθηκε στο πρόσωπο του Βόγισλαβ Κοστούνιτσα. Ενός ανθρώπου, που επιλέχτηκε για τον «πρότερο έντιμο και σεμνό του βίο», που στα λόγια τουλάχιστον δε θα τσαλακώνει την εθνική υπερηφάνεια των Σέρβων, που θα εξακολουθήσει να αντιπαρατίθεται λεκτικά στις επεκτατικές και παρεμβατικές ενέργειες της Δύσης, αλλά που θα βάζει ταυτόχρονα απ' την μπροστινή πόρτα στους μηχανισμούς της εξουσίας ανθρώπους που αποδειγμένα και επί χρήμασι υπηρέτησαν και υπηρετούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας...

Ακριβώς, μέσα σ' αυτή την «επιμελή» και ελεγχόμενη ατμόσφαιρα γενικότερης σύγχυσης, που ορισμένοι έσπευσαν να της προσδώσουν το χαρακτήρα της «λαϊκής εξέγερσης», ξεχάστηκε αβλεπί το «παρελθόν» διαφόρων στελεχών... της λεγόμενης «Σερβικής Δημοκρατικής Αντιπολίτευσης». Οπως το οργανωτικό στέλεχος των εκστρατειών της ΣΔΑ, Τζόραν Τζίντζιτς, ο οποίος σήμερα λανσάρεται ως ο «μάνατζερ» της νίκης και πριν από ενάμιση χρόνο υποστήριζε δημοσίως τις ΝΑΤΟικές εισβολές. `Η άλλοι, όπως ο Βουκ Ντράσκοβιτς, που έγιναν πειραματόζωα και «κάηκαν» πολιτικά, μέχρι την τελική γένεση ενός πιο «ανθεκτικού πολιτικού υβριδίου», αφού πρότερα φίλησαν το αιματοβαμμένο χέρι της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μαντλίν Ολμπράιτ, επιχειρούν τώρα να επιστρέψουν δριμύτεροι... Κρυφή προσδοκία τους; Ενα μερίδιο στην πίτα διαχειρισμού της πολιτικής, οικονομικής, στρατιωτικής χειραγώγησης της Σερβίας.... Δεν είναι όμως μόνον αυτοί.

Στο αμφιλεγόμενο πολιτικά σχήμα πανσπερμίας της ΔΣΑ, που συγκροτήθηκε με μοναδικό σκοπό την ανατροπή του Μιλόσεβιτς και πιάνει σήμερα ή αύριο τα ηνία διακυβέρνησης της Σερβίας, χωρούν αναμφίβολα πολλοί... Σύμμαχοι, προχτεσινοί αντίπαλοι (όπως ορισμένα στελέχη του Σερβικού Σοσιαλιστικού Κόμματος ή του Λαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος Μαυροβουνίου) και διάφοροι καλοθελητές θα συνεχίσουν να παραπλανούν τον πολύπαθο σερβικό λαό, χαϊδεύοντάς του τα αυτιά και τρέφοντας στην καρδιά του κάλπικες ελπίδες εις το όνομα ενός «λαμπρού μέλλοντος στο πλάι των ισχυρών»...

Ο μύθος του «καλύτερου μέλλοντος», του «ανεξάρτητου ηγέτη» και της «ειρήνης»...

«Μόλις σταθεροποιηθεί η κατάσταση και αρθούν οι κυρώσεις οι γερμανικές επιχειρήσεις θα είναι μεταξύ των πρώτων που θα επιστρέψουν στη Γιουγκοσλαβία... Ανω του 50% των τεχνικών υποδομών στη Γιουγκοσλαβία έχουν γερμανική προέλευση, ακόμη και εάν δεν έχουν εκσυγχρονιστεί για διάστημα μεγαλύτερο της δεκαετίας. Υπάρχει ως εκ τούτου, μεγάλο κενό, το οποίο πρέπει να καλυφθεί» Σ' αυτές τις εύγλωττες δηλώσεις, προέβη μόλις προχτές στο γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων ο Μίχαελ Χαρμς, ειδικός για θέματα Βαλκανίων του «Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών».

Ωρες πριν, στην άλλη όχθη του Ατλαντικού ο Τζόζεφ Μπίντεν, μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας των ΗΠΑ, προέβαινε σε μία ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα δήλωση για τον «νέο Πρόεδρο της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας Βόγισλαβ Κοστούνιτσα»: «Πρέπει να είμαστε προσεχτικοί. Είναι κρίσιμης σημασίας το γεγονός ο Βόγισλαβ Κοστούνιτσα να ιδωθεί σαν ανεξάρτητος από κάθε εξωτερικό παράγοντα και σαν προϊόν του κόσμου του σερβικού λαού».

Πρόκειται για αντιδράσεις ανθρώπων που δεν κατέλαβαν, για ευνόητους λόγους, την πρώτη θέση στους φακούς των διεθνών δικτύων ειδησεογραφίας, αλλά που ενδεικνύουν με σαφήνεια ορισμένες από τις προθέσεις ή σχέδια για το άμεσο μέλλον. Ο εκπρόσωπος των Γερμανών βιομηχάνων ήταν ένας από τους ελάχιστους της τάξης του που σκέφτηκε φωναχτά και καταγράφηκε από ειδησεογραφικό πρακτορείο. Ανάλογες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό των Γάλλων, Βρετανών, αλλά και Βαλκάνιων «επενδυτών» ή κυβερνητικών αξιωματούχων, που ούτως ή άλλως βλέπουν τη Σερβία ως το νέο πεδίο που θα μετατραπεί σε ένα ακόμη ξέφραγο αμπέλι ιδιωτικοποιήσεων και ξεπουλήματος του εναπομείναντος εθνικού πλούτου...

Μια αναλόγως προσεχτικότερη ανάγνωση της δήλωσης του Αμερικανού γερουσιαστή Τζ. Μπίντεν θα ήταν τουλάχιστον περιττή. Ο άνθρωπος τα λέει όλα με λίγα λόγια και αντανακλά τις προθέσεις των περισσότερων Δυτικών ηγετών, που πυρετωδώς και επιμελώς προβαίνουν σε προσεχτικές ενέργειες υποστήριξης της «νέας ηγεσίας», της «νέας Σερβίας»...

Το πρότερο «πείραμα» του ιμπεριαλισμού στο Μαυροβούνιο και η απόλυτα ελεγχόμενη από τη Δύση ηγεσία του, (Πρόεδρος Μίλο Τζουκάνοβιτς), έχει να δείξει ορισμένα πολύ χαρακτηριστικά στοιχεία αυτής της αντιπαλότητας μεταξύ των ισχυρών. Και αυτό, όχι μόνον, εξαιτίας τής, επί παραδείγματι, καθιέρωσης του γερμανικού μάρκου ως επίσημου νομίσματος στην Ποντγκόριτσα, αλλά και εξαιτίας της εκεί φανερής πια διείσδυσης μηχανισμών του γνωστής φήμης κερδοσκόπου, Τζορτζ Σόρος... Ανάλογες εξελίξεις θα πρέπει να αναμένονται και για τη Σερβία... Αυτοί που σήμερα της τάζουν αργύρια και δίνουν υποσχέσεις για «ομαλή επανένταξη στη διεθνή κοινότητα», έχουν ήδη στήσει από καιρό τους μηχανισμούς πολιτικής και οικονομικής άλωσης...

Η πλειάδα φορέων και κεφαλαίων που συγκροτούν το τρομοκρατικό «Σύμφωνο Σταθερότητας» στα Βαλκάνια είναι έτοιμη από καιρό να υλοποιήσει τα σχέδια για πολιτικο-οικονομική-στρατιωτική «ομογενοποίηση» των Βαλκανίων... Αλλο, τώρα, εάν αυτά, θα ανατραπούν, μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα από τον ίδιο το λαό που προχτές πανηγύριζε στους δρόμους του Βελιγραδίου για την «απελευθέρωση» και την «έλευση της δημοκρατίας» της χώρας...