Υπάρχει όριο στην πολιτική δημαγωγία; Υπάρχει όριο στην ιστορική αμάθεια; Η επιλογή του κ. Παπανδρέου να επικαλεστεί σε προχτεσινή του συνέντευξη στα «Νέα» το σύνθημα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» (σ.σ.: ο Παπανδρέου!) για να υπεραμυνθεί της επικαιρότητας των δικών του σοσιαλδημοκρατικών ιδεών (!), ήρθε να επιβεβαιώσει ότι αυτά τα όρια έχουν ξεπεραστεί προ πολλού. Και φυσικά δε θα μπορούσαν να ξεπεραστούν παρά από εκείνο το είδος πολιτικής αυθάδειας που μιλούσε για «Αλλαγή» και εννοούσε τα «νέα τζάκια»...

*

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, έφτασε, λοιπόν, να οικειοποιηθεί (!) ακόμα και την... Ρόζα Λούξεμπουργκ! Ξεπερνώντας στο σημείο αυτό ακόμα και τον ιδρυτή του κόμματος και πατέρα του, ο οποίος όταν δήλωνε οπαδός του σοσιαλισμού, φρόντιζε να προσθέτει ότι εννοούσε το σοσιαλισμό των... Φουριέ και Σεν Σιμόν. Ο κ. Παπανδρέου, όμως, δε συγκρατήθηκε. Πήρε το σύνθημα της δολοφονημένης ηγέτιδας του γερμανικού και παγκόσμιου προλεταριάτου και επιλέγοντας για τον εαυτό του ρόλο πιστής μετεμψύχωσης της Ρόζας, ξεκίνησε τον αγώνα κατά του νεοφιλελευθερισμού, έχοντας φυσικά στο ενεργητικό του την ένταξη στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ των γνωστών «μπολσεβίκων» κ.κ. Μάνου και Ανδριανόπουλου!

* * *

Μπροστά σε μια τέτοια εκδήλωση απύθμενης ύβρεως το μόνο που μένει είναι να επισημάνουμε το μέγεθος των πολιτικών και ιστορικών αναλογιών που παραβιάζονται από τον κ. Παπανδρέου (και όσους του γράφουν τους λόγους και τις συνεντεύξεις).

*

Πρώτον, όταν η Ρόζα αναφωνούσε το «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα» μιλούσε για το δίλημμα που είχε να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα μπροστά στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Δηλαδή το δίλημμα είτε ενός πλανήτη όπου οι παραγωγοί του πλούτου θα οικοδομούσαν το δικό τους σύστημα ενάντια στην εκμετάλλευση και την ιμπεριαλιστική θηριωδία, είτε ενός κόσμου που θα βίωνε την καταστροφή και την κτηνωδία στα χαρακώματα των σφαιρών επιρροής του παγκόσμιου κεφαλαίου. Αλήθεια, με ποια ιδιότητα ο κ. Παπανδρέου καμώνεται ότι τοποθετεί τον εαυτό του και το κόμμα του με την πλευρά του σοσιαλισμού; Με την ιδιότητα του υπουργού Εξωτερικών μιας Ενωσης που το 1999 βομβάρδιζε τη Γιουγκοσλαβία; Με την ιδιότητα του ανθρώπου που έχει δηλώσει ότι «Η Ελλάδα και οι ΗΠΑ συμμερίζονται κοινές αρχές, όπως δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, περιφερειακή σταθερότητα» (Γ. Παπανδρέου, «Ουάσιγκτον Τάιμς», 10/12/2000); 'Η με την ιδιότητα του πρώτου τη τάξει εκπροσώπου της βαρβαρότητας δεδομένου ότι «το Συμβούλιο της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας ανακοίνωσε σήμερα ότι ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών κ. Γ. Παπανδρέου ορίστηκε για ένα χρόνο πρόεδρος επί τιμή του Συμβουλίου του ΝΑΤΟ» (ΑΠΕ, 20/9/2000);

*

Δεύτερο, για εκείνες ακριβώς τις θέσεις της, η Ρόζα Λούξεμπουργκ πλήρωσε το τίμημα με τον αυθεντικότερο τρόπο: Με τη ζωή της. Η Ρόζα εκτελέστηκε. Δολοφονήθηκε. Αλήθεια, γνωρίζει ο κ. Παπανδρέου από ποιους δολοφονήθηκε; Εχει ακούσει ποτέ για τους σοσιαλπροδότες, τους σοσιαλιμπεριαλιστές Εμπερτ και Σάιντεμαν; Μιλάμε για τους ηγέτες της εξωνημένης γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας, τους «σοσιαλιστές του Κάιζερ», όπως τους αποκαλούσαν τότε, που ο γερμανικός καπιταλισμός τους τοποθέτησε στη θέση της καγκελαρίας για να καταστείλουν την προλεταριακή επανάσταση στη Γερμανία, πράγμα το οποίο έκαναν, για να δολοφονήσουν τους Λίμπκνεχτ και Λούξεμπουργκ, όπως επίσης έκαναν. Ως πρόεδρος της «Σοσιαλιστικής Διεθνούς» ο κ. Παπανδρέου, αντί να «τυμβωρυχεί» εις βάρος της δολοφονημένης Ρόζας από τη σοσιαλδημοκρατία του καιρού της, δε θα έπρεπε να γνωρίζει λίγο καλύτερα την ιστορία της παράταξης που εκπροσωπεί;