Ο Κώστας Λουλές

Στο πρόσωπο του Κώστα Λουλέ, οι συμπατριώτες του - οι Τουρναβίτες, όπως τους έλεγε ο ίδιος - τιμούν όλους τους κομμουνιστές, που στάθηκαν «ορθοστατούντες και ορθοβαδίζοντες, μέχρι το έσχατον γήρας». Πρώτος και καλύτερος ανάμεσά τους ο μπάρμπα - Κώστας, που από τις 17 Ιούλη του 1924, όταν, 18χρονο παλικαρόπουλο, εντάχθηκε στην ΟΚΝΕ, μέχρι τις 28 Γενάρη του 1988, που ο θάνατός του συγκλόνισε όλη την Ελλάδα, έμεινε πιστός και αφοσιωμένος, ολόψυχα δεμένος, στην υπόθεση του ΚΚΕ. Από τα 63 χρόνια κομματικής του δράσης, τα 28 τα πέρασε στις φυλακές και στις εξορίες, τα 12 στην παρανομία και τα 8 στην αναγκαστική προσφυγιά. Από το 1945 ήταν μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και από το 1970 μέχρι το 1982, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος. Το 1977 και το 1981 εκλέχτηκε βουλευτής Λάρισας του ΚΚΕ και ήταν ο πρώτος ευρωβουλευτής του Κόμματος.

Στην ομιλία του στη συγκέντρωση, ο Νίκος Κούβελας, γραμματέας της Αχτιδικής Επιτροπής, περιγράφοντας τα χαρακτηριστικά του, σημείωσε: «Ηταν τίμιος, σεμνός, ευθύς, ανιδιοτελής κομμουνιστής. Σταθερός και ασυμβίβαστος επαναστάτης. Αταλάντευτος και ανυποχώρητος μαρξιστής - λενινιστής. Φλογερός πατριώτης και αλύγιστος διεθνιστής». Και τόνισε: «Δεν υποχώρησε ποτέ, δε λοξοδρόμησε πουθενά, άντεξε και στις πιο σκληρές δοκιμασίες, τα 'βγαλε πέρα και στις πιο δύσκολες στιγμές. "Ο κομμουνιστής - έλεγε ο ίδιος - πρέπει να αγρυπνά συνεχώς. Εδώ δεν έχει "χαϊμαλί" να σε φυλάει. Εδώ "χαϊμαλί" είναι η πολιτική σου συνείδηση"».

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στους ισχυρούς και αδιάρρηκτους δεσμούς του Κώστα Λουλέ με τον τόπο που γεννήθηκε - τον Τύρναβο - αλλά και με τη Λάρισα και ολόκληρη τη Θεσσαλία. «Δεν ξέχασε ποτέ - είπε - πως εδώ βρίσκονται οι ρίζες της ζωής του και από δω ξεκίνησε την επαναστατική δράση του», υπενθυμίζοντας τη συχνή παρουσία του στους λαϊκούς αγώνες της περιοχής και την ακούραστη δουλειά του, μετά τη μεταπολίτευση, για τη θεμελίωση της εργατοαγροτικής συμμαχίας.

«Τιμάμε σήμερα τον Κώστα Λουλέ - τόνισε - με την υπόσχεση ότι θα βαδίσουμε, με την ίδια συνέπεια και πάθος, το δρόμο που ο ίδιος βάδισε, μέχρι την τελική νίκη».

Κι αναφερόμενος στην πρόταση του ΚΚΕ για τη Λαϊκή Συμμαχία, Λαϊκή Εξουσία, Λαϊκή Οικονομία, επισήμανε ότι «παίρνει όσο ποτέ άλλοτε κοινωνικό και πολιτικό χαρακτήρα, απαντάει στα ζωτικά συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων, παίρνει το χαρακτήρα ενός λαϊκού αγωνιστικού μονόδρομου». Κατέληξε υπογραμμίζοντας: «Η ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ, ιδεολογική, πολιτική, οργανωτική, είναι βασική προϋπόθεση για κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές. Ας δώσουμε, λοιπόν, από σήμερα και με αφετηρία το 18ο Συνέδριο του Κόμματος, τον καλύτερο εαυτό μας».

Με το τέλος της ομιλίας, σκοτάδι στην αίθουσα. Σιγή. Ακούγεται μια φωνή. Γνώριμη, την ξέρουν καλά οι Θεσσαλοί. Ο προβολέας στη διαφάνεια. Μια φωτογραφία. Γνωστή. Ο μπάρμπα - Κώστας μιλάει στη Βουλή. Ο προβολέας γυρίζει στη σκηνή. Στο φως οι συντελεστές. Μουσικοί - η Ευγενία Μαμάνου στο πιάνο, ο Θ. Τσιαντούλας στο μπουζούκι, ο Νίκος Ζούκας στην κιθάρα, ο Φίλιππος Ζούκας στο βιολί. Τραγουδιστές - η Ελενα Γράβαλου και ο Νίκος Μουστάκας. Αφηγητές - ο Γιάννης Γκαμπέτας και η Χαρά Μήνου... Η μουσική υπόκρουση από τραγούδια του Μίκη, του Λοΐζου, του Ξαρχάκου, του Σπανουδάκη, του Κουγιουμτζή, του Μπακαλάκου, του Μαρκόπουλου και η φωνή των αφηγητών να ταξιδεύει τους παρευρισκόμενους στην Ιστορία του ΚΚΕ και της Ελλάδας, στην οποία ανεξίτηλο άφησε το «στίγμα» του ο Κώστας Λουλές.

Ο Χ. Φλωράκης μιλάει για τον μπάρμπα - Κώστα, στην εκδήλωση για τα 80χρονά του: «Τι τον ξεχωρίζει; Οτι είναι άνθρωπος, που, αν και καταγόταν από εύπορη οικογένεια πλουσίων χωρικών, δηλαδή, από κοινωνικό στρώμα αντίποδα της εργατικής τάξης, έγκαιρα κατάλαβε πως το δίκιο και το μέλλον βρίσκεται με το μέρος του εργάτη και, γενικά, του εκμεταλλευόμενου λαού, όπως το συλλάβανε οι μεγάλοι του επιστημονικού σοσιαλισμού, Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν. Και δεύτερο, όλη η ζωή και η αυτοθυσία του στάθηκε υπόδειγμα συνέπειας λόγων και έργων».

Ο συμπατριώτης και συναγωνιστής του Γιώργος Χατζηρεπάνης αφηγούνταν: «Θυμάμαι την πρώτη ομιλία που έκανε ποτέ κομμουνιστής στον Τύρναβο. Ηταν το 1928 και ο Λουλές, νεολαίος κομμουνιστής τότε, μίλησε, ντάλα μεσημέρι, στις 12 η ώρα, στο καφενείο του Παντούλη. Ξεσήκωσε τον ενθουσιασμό σε όλους μας».

Ιστορικό ντοκουμέντο η απολογία του στο Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών, στις 26 Απρίλη του 1960, στη δίκη των 42 που κατηγορούνταν «επί κατασκοπία»: «Κύριοι στρατοδίκαι, οι κομμουνιστές δεν μπαίνουν στο κόμμα για οφέλη. Μπαίνουν για να παλέψουν για τα ιδανικά του κομμουνισμού. Για τους εχθρούς μας δεν μπορεί να εξηγηθεί αυτό το πράγμα. Οι λαοί, όμως, ξέρουν πού είναι η πηγή της δύναμης των κομμουνιστών. Ξέρουν ότι οι κομμουνιστές εμπνέονται από τις ευγενικές ιδέες της απελευθέρωσης των λαών από το ζυγό του κεφαλαίου, από τις ιδέες της εξυπηρέτησης του γενικού καλού της ανθρωπότητας».

Συγκλονιστική η αφήγηση της συντρόφισσάς του στη ζωή και στον αγώνα, Μαρίας, του περιστατικού που αναφέρεται στο γάμο τους, στις 18 Μάρτη του 1945.

«Ο γάμος μας θα γινόταν στο σπίτι μας στη Λάρισα. Στο πατρικό μου, στην Αγιά.

Αποβραδίς με ρώτησε: "Τι ώρα θα παντρευτούμε;".

Στις 12 και μισή, του λέω.

Είχαμε ειδοποιήσει να έρθει ο παπάς, οι γονείς του, τα αδέλφια του και οι δικοί μου.

"Ομως εγώ έχω αύριο συνεδρίαση στο Τοπουζλάρι", μου λέει.

Το πρωί, ντύθηκε, κοστούμι, γραβάτα, σωστός γαμπρός.

Μου λέει: "Κοίταξε, Μαρία, άμα καθυστερήσω λίγο, βάλε κανένα τσίπουρο και έρχομαι και εγώ".

Ηρθαν οι δικοί μου, ήρθαν δυο, παρακαλώ, παπάδες. Ομως, πού ο γαμπρός;

Αρχίζω εγώ να προσφέρω τσίπουρα. Οπότε, όταν ήρθε ο Κώστας, μέσα στο χώμα, οι παπάδες είχαν μεθύσει. Αυτός ήταν ο Κώστας, πάνω από όλα το Κόμμα».

Στην Μαρία Λουλέ - που ήταν παρούσα στην εκδήλωση, μαζί με την εγγονή τους - ο Ν. Κούβελας πρόσφερε ένα αναμνηστικό δώρο. Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ο Αντ. Σκυλλάκος, μέλος της ΚΕ και βουλευτής Λάρισας του ΚΚΕ, οι Γ. Χώτος και Τ. Τσιαπλές, μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Τ. Τσιόγκας, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λάρισας, ο δήμαρχος Τυρνάβου, Χρ. Κιτσίδης, αντιδήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι κ.ά.