Το «κουτί της Πανδώρας» για την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, μέσα από το χτύπημα του σταθερού, ημερήσιου και εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και την αντικατάστασή τους από ατομικές, επιφέροντας συνολικά αντιδραστικές αλλαγές στο Εργατικό Δίκαιο, άνοιξαν χτες διάπλατα οι δυνάμεις του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου.

Ο γνωστός συνασπισμός Συντηρητικών και Σοσιαλδημοκρατών, με τη συμμετοχή της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, μαζί με τους συνοδοιπόρους τους στον «ευρωμονόδρομο», τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τις δυνάμεις του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕA), ενέκριναν την πρόταση για την «Οργάνωση του χρόνου εργασίας» της ΕΕ στην Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου, υπερψηφίζοντας την «έκθεση Cercas» («έκθεση Σέρκας»).

Η έκθεση περιλαμβάνει ανώδυνες για το κεφάλαιο «τροπολογίες» που στόχο έχουν να εξωραϊσουν στα μάτια των εργαζόμενων τα όσα αντιδραστικά αποφάσισαν σχετικά με το χρόνο εργασίας τον περασμένο Ιούνη οι υπουργοί απασχόλησης της ΕΕ. Το σύνολο των «τροπολογιών» αφήνει αναλοίωτο το περιεχόμενο της βαθιά αντεργατικής προτασης οδηγίας των υπουργών Απασχόλησης. Η Ευρωκονοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, με τον ευρωβουλευτή Γιώργο Τούσσα καταψήφισε την έκθεση του Α. Σέρκας.

Οπως είναι γνωστό, η πρόταση οδηγίας, στην οποία συμφώνησαν οι υπουργοί Απασχόλησης της ΕΕ στις 9 και 10 Ιούνη 2008, τροποποιεί σε ακόμη πιο αντιδραστική κατεύθυνση την υπάρχουσα κοινοτική οδηγία (2003/88/ΕΚ) και σαρώνει θεμελιακά δικαιώματα της εργατικής τάξης και γενικότερα των εργαζομένων. Πιο συγκεκριμένα, η πρόταση οδηγίας:

• Τεμαχίζει τον εργάσιμο χρόνο σε «ενεργό» και «ανενεργό» χρόνο εργασίας. Εισάγει την έννοια του απλήρωτου «ανενεργού» χρόνου εργασίας.
• Αυξάνει το χρονικό διάστημα διευθέτησης της εργασίας σε δωδεκάμηνη βάση.
• Διατηρεί και επαυξάνει το δικαίωμα των κρατών - μελών να μην εφαρμόζουν ακόμη και αυτά τα εξοντωτικά χρονικά όρια εργασίας της οδηγίας 2003/88 και να επιτρέπουν την απασχόληση των εργαζομένων έως και 65 ώρες τη βδομάδα.

Οι προτάσεις που περιλαμβάνονται στην έκθεση του «σοσιαλιστή» Α. Σέρκας για την «Οργάνωση του χρόνου εργασίας», που ψηφίστηκε χτες από τις πολιτικές δυνάμεις του ευρωμονόδρομου, δεν είναι τίποτε άλλο από κοινοβουλευτικά τερτίπια, μια βρώμικη προσπάθεια να ρίξουν «στάχτη στα μάτια», να εξαπατήσουν, να συγκρατήσουν τις αντιδράσεις και την αγανάκτηση των εργαζομένων.

Οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου, μαζί τους και η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με τη χτεσινή θετική ψήφο τους στην «Εκθεση Σέρκας»:

• Αναγνωρίζουν τη διάσπαση του χρόνου εργασίας σε «ενεργό» και «ανενεργό» και ανοίγουν διάπλατα το δρόμο να μη θεωρείται χρόνος δουλειάς και άρα να μην πληρώνεται.
• Συμφωνούν με την αύξηση του χρονικού διαστήματος της διευθέτησης της εργασίας σε 12 μήνες.
• Αποδέχονται τη «ρήτρα εξαίρεσης» για χρονικό διάστημα τριών ετών, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις για την παράτασή του όσο χρονικό διάστημα είναι αναγκαίο για το κεφάλαιο.

H εσπευσμένη προώθηση του αντεργατικού τερατουργήματος - που αναμένεται να συζητηθεί στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου στις 16/12/2008, ώστε να αποτελέσει επίσημη κοινοτική νομοθεσία - φανερώνει ξεκάθαρα ότι επιδίωξη του κεφαλαίου και του πολιτικού προσωπικού του είναι να αξιοποιήσει τη σχετική οδηγία ως εργαλείο, για να επιβάλει σαρωτικές αλλαγές στο Εργατικό Δίκαιο, προκειμένου να φορτώσει τις συνέπειες της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος στις πλάτες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, ανατρέποντας θεμελιώδεις κατακτήσεις και δικαιώματα των εργαζομένων.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με τον ευρωβουλευτή του Δ. Παπαδημούλη, πρωτοστάτησε στην υπερψήφιση της έκθεσης του Α. Σέρκας. Ως σκιώδης εισηγητής της ομάδας GUE/NGL, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο υπερψήφισε ο ίδιος τη σχετική έκθεση, αλλά και πρότεινε την υπερψήφισή της από όλη την ομάδα.

Δεν προκαλεί εντύπωση η στάση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να υπερψηφίσει το αντεργατικό αυτό έκτρωμα. Είναι στρατηγική του επιλογή να στηρίζει με όλες τις δυνάμεις του την Ευρωπαϊκή Ενωση. Αποτελεί τη φυσική συνέπεια της ευρωυποταγής. Επιβεβαιώνεται, για μια ακόμη φορά, ότι η οπορτουνιστική πολιτική του είναι επικίνδυνη για την εργατική τάξη, τους εργαζόμενους, γιατί επιχειρεί να εξωραΐσει την αντιδραστική πολιτική της ΕΕ. Να «πλασάρει» με «αριστερό» δήθεν προσωπείο τις αντιλαϊκές επιλογές του ευρωενωσιακού κεφαλαίου. Δημαγωγεί και ταυτόχρονα υπονομεύει και ξεπουλάει τις εργατικές διεκδικήσεις, στέκεται εμπόδιο στην οργάνωση και ανάπτυξη της πάλης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων ενάντια στην αντεργατική πολιτική της ΕΕ.