Ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις προσλαμβάνει η ανακατανομή του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου, με αφορμή την κρίση και τις συνεχιζόμενες αναταράξεις στη χρηματαγορά. Μεγάλος κερδισμένος αποδείχνονται οι ισχυρές μερίδες του τραπεζικού κεφαλαίου. Και δεν πρόκειται μόνον για τη λεηλασία των λαϊκών νοικοκυριών, των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ που δανείζονται από τις τράπεζες με ακόμη πιο επαχθείς και τοκογλυφικούς όρους.

Τεράστια επιβάρυνση δέχεται και το υπέρογκο κρατικό χρέος, από την ίδια την αύξηση των επιτοκίων αλλά κυρίως από τα πανωφέσια που χρεώνουν στο ελληνικό δημόσιο οι τραπεζίτες (ντόπιοι και ξένοι) και οι άλλοι μεγαλορεντιέρηδες που έχουν αναλάβει «εργολαβία» τον κρατικό δανεισμό.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας τα επιτόκια (αποδόσεις) στα 10ετή ελληνικά κρατικά ομόλογα έφτασαν στο τέλος του Οκτώβρη 2008 σε 5,5% (από 4,96% το Σεπτέμβρη) ανέβηκε δηλαδή πάνω από μισή εκατοστιαία μονάδα. Ταυτόχρονα, το ελληνικό δημόσιο είναι αναγκασμένο να πληρώνει πολύ μεγαλύτερα επιτόκια σε σχέση με τους ισχυρούς της Ευρωζώνης. Συγκεκριμένα, στο τέλος Οκτώβρη η διαφορά επιτοκίου πάνω από τον αντίστοιχο τίτλο του γερμανικού κράτους ξεπέρασε το 1% από 0,77% στον αμέσως προηγούμενο μήνα (Σεπτέμβρη). Στην εξέλιξη αυτή πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν οι λεγόμενοι διεθνείς οίκοι «πιστοληπτικής αξιολόγησης» που με τις «γνωματεύσεις» τους θησαυρίζουν από το ανεβοκατέβασμα των επιτοκίων και της αγοράς.