Η εκκλησία της Ανάστασης, στο χωριό Κομάροβο της κεντρικής Ρωσίας, στεκόταν απείραχτη από το 1809, οπότε χτίστηκε, μέχρι τις αρχές του περασμένου Οκτώβρη, οπότε κάποιοι... την εξαφάνισαν, μην αφήνοντας ούτε τούβλο(!), δίνοντας έτσι νέα διάσταση σε αυτό που ονομάζεται «λεηλασία της πολιτιστικής κληρονομιάς»...

Η εκκλησία της Ανάστασης ήταν χτισμένη μακριά από το χωριό και σπάνια την επισκέπτονταν παπάδες ή κόσμος. Ετσι, το έγκλημα έγινε χωρίς να το πάρει κανείς χαμπάρι. Φυσικά, οι κλέφτες δεν ήταν μόνο αρχαιοκάπηλοι, αφού ναι μεν τα κειμήλια θα πουληθούν, αλλά και ο ναός θα μετατραπεί σε υλικό οικοδομής. Κατά τον ίδιο τρόπο αποδομούνται και λεηλατούνται, όχι μόνο στοιχεία της πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά και τεχνική υποδομή (από καλώδια και σιδηροτροχιές μέχρι ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς) που διαλύεται και πωλείται σε κομμάτια. Υποδομή και κληρονομιά η οποία φυσικά εγκαταλείφθηκε μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης και μετατράπηκε σε «λάφυρο» του οργανωμένου εγκλήματος, αλλά ακόμη και των απελπισμένων της επίσης εγκαταλειμμένης ρωσικής επαρχίας που προσπαθούν απλώς να τραφούν.

Σε κάθε περίπτωση, το περιστατικό της αποδόμησης της εκκλησίας στο Κομάροβο, απλώς υπογραμμίζει μία ακόμη σκοτεινή πλευρά της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στη Ρωσία. Ρητορικό ερώτημα: Αραγε, το γεγονός ότι η εκκλησία έμεινε άθιχτη κατά την περίοδο του σοσιαλισμού αλλά κλάπηκε κυριολεκτικά συθέμελα επί καπιταλισμού, σε συνδυασμό με τη συντήρηση και ανάδειξη της εκκλησιαστικής κληρονομιάς επί ΕΣΣΔ, θα «προβληματίσει» καθόλου την αντικομμουνιστική προπαγάνδα περί «κυνηγητού» της εκκλησίας στο σοσιαλισμό;