«Εθελούσιες έξοδοι», καταστρατήγηση ωραρίου εργασίας, χιλιάδες απλήρωτες υπερωρίες, μείωση μισθών και γενικότερη καταπάτηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, αλλαγές στους οργανισμούς εργασίας για εύκολες απολύσεις με ελάχιστο κόστος και μεγάλη τρομοκρατία. Αυτή είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι τραπεζοϋπάλληλοι μία βδομάδα πριν το 26ο Εκλογοαπολογιστικό Συνέδριο της Ομοσπονδίας Τραπεζοϋπαλληλικών Οργανώσεων Ελλάδας . Ενα συνέδριο που έρχεται μετά το μπαράζ εξαγορών, συγχωνεύσεων και ιδιωτικοποιήσεων των ελληνικών τραπεζών, ενώ η θέση της κυβέρνησης είναι ξεκάθαρη για ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων στις τράπεζες και απελευθέρωση του ωραρίου.

Αποδοχές, συμβάσεις και ωράρια των τραπεζοϋπαλλήλων ήταν αυτά που έβαλαν στόχο από την πρώτη στιγμή οι νέοι τραπεζικοί κολοσσοί που δημιουργήθηκαν, αλλά και οι υπόλοιπες ιδιωτικές και δημόσιες τράπεζες επιδιώκοντας να μειώσουν το εργασιακό κόστος. Η μεγαλύτερη όξυνση αυτών των προβλημάτων εντοπίζεται στις τράπεζες που συγχωνεύτηκαν, οι οποίες το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να εξαναγκάσουν πολλούς τραπεζοϋπαλλήλους με πολλά χρόνια προϋπηρεσίας σε εθελούσια έξοδο, προσλαμβάνοντας νέους, σαφέστατα πιο «φτηνούς» και χωρίς τα δικαιώματα που είχαν οι παλαιότεροι συνάδελφοί τους.

EUROBANK, Πειραιώς και Πίστεως ήταν αυτές που έσυραν πρώτες το «χορό» και ακολούθησαν και όλες οι υπόλοιπες τράπεζες. Μετά τις εθελούσιες εξόδους, προχώρησαν στην πλήρη καταστρατήγηση του ωραρίου, με αποκορύφωμα το ψευδεπίγραφο πιλοτικό 35ωρο, το οποίο στήριξε η πλειοψηφία της διοίκησης της ΟΤΟΕκαι οδήγησε σε 45ωρο και 50ωρο με χιλιάδες απλήρωτες υπερωρίες...

Παράλληλα, οι τραπεζίτες έβαλαν στόχο την ανατροπή των οργανισμών υπηρεσίας και γι' αυτό το σκοπό έκαναν προκλητικές παρεμβάσεις στο εσωτερικό των σωματείων και στήριξαν τη δημιουργία εργοδοτικών σωματείων. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της διοίκησης της EUROBANK, η οποία πρώτη επέβαλε έναν οργανισμό-«μοντέλο». Μετά τη συγχώνευση με την ΕΡΓΑΣΙΑΣ παρουσίασε για έγκριση έναν οργανισμό- «έκτρωμα», ο οποίος απορρίφτηκε σε δημοψήφισμα από τη συντριπτική πλειοψηφία. Η διοίκηση της τράπεζας υπέγραψε τελικά συμφωνία με το εργοδοτικό σωματείο UNION, που είχε γίνει αντιπροσωπευτικότερο με μόλις 30 μέλη παραπάνω από αυτό της ΕΡΓΑΣΙΑΣ.

Ο οργανισμός προβλέπει μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου από ορισμένου χρόνου ώστε να μειωθεί το κόστος απολύσεων, υποχρεώνει σε ατομικές συμβάσεις εργασίας και πληρωμή χωρίς ανάλυση μισθών.

Η «δράση» της πλειοψηφίας της ΟΤΟΕ απέναντι σε όλα αυτά ήταν η έκδοση ανακοινώσεων, η ανακίνηση δικαστικών διαδικασιών και κάποιες συναντήσεις της με τον υπουργό Εργασίας σχετικά με την παραβίαση των ωραρίων εργασίας, ενώ με επιμονή κρατούσε τους εργαζόμενους στην αδράνεια. Μόνο, τελευταία, μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα πίεσης από τους ίδιους τους τραπεζοϋπαλλήλους, προχώρησε στις δυο απεργιακές κινητοποιήσεις, «κοιτώντας» προς το συνέδριο.

Ακόμη και σ' αυτές τις κινητοποιήσεις, τα αιτήματα που έβαζε ήταν ξεκομμένα από τη γενικότερη κυβερνητική πολιτική. Μεταξύ άλλων, ζητούσε και εφαρμογή του ίδιου ψευδεπίγραφου 35ωρου. Στην ίδια ρότα, με αυτή της ΠΑΣΚΕ, κινήθηκαν και οι παρατάξεις ΔΑΚΕ, «Αγωνιστική Συνεργασία» και «ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ», που δε διαχώρισαν πουθενά τη θέση τους.

Απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση η ΕΣΑΚ είχε καταγγείλει το πού θα οδηγούσαν οι εξαγορές-συγχωνεύσεις και ιδιωτικοποιήσεις αλλά και το ψεύτικο 35ωρο. Κάλεσε τους εργαζόμενους να αγωνιστούν και να αντισταθούν στην εργοδοτική ασυδοσία και την κυβερνητική πολιτική που τη στηρίζει. Στα πλαίσια αυτά, άλλωστε, και ενάντια στην αδράνεια που έχει οδηγήσει τους εργαζόμενους η ΟΤΟΕ δημιουργήθηκε πρόσφατα η Παντραπεζική Αγωνιστική Συσπείρωση Αντίστασης και Δράσης με συνδικαλιστές από διάφορους χώρους και τράπεζες.