Στην προετοιμασία του μεγάλου παλλαϊκού συλλαλητηρίου του Σαββάτου επικεντρώνουν τη δουλιά τους οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις. Εκεί στο Πεδίον του Αρεως, όπου οι εργαζόμενοι της Αθήνας την περασμένη Τρίτη διατράνωσαν την αντίθεσή τους στα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης, το Σάββατο 21 Οκτώβρη, στη 1 το μεσημέρι, εργαζόμενοι από όλη την Ελλάδα, αλλά και αγρότες, επαγγελματοβιοτέχνες και νεολαίοι θα διαδηλώσουν κατά του μετώπου των δυνάμεων του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών. Ηδη στελέχη του ΠΑΜΕ προγραμματίζουν να κάνουν ακόμα ένα γύρο περιοδειών και συσκέψεων σε εκατοντάδες εργασιακούς χώρους, όλη την επόμενη βδομάδα. Με την αφίσα, την προκήρυξη, την ντουντούκα, το κάλεσμα του αγώνα θα πρέπει να φτάσει παντού, υπογραμμίζουν τα στελέχη του.

Το ΠΑΜΕ με τη διοργάνωση αυτού του συλλαλητηρίου «απαντά» στο μήνυμα που τόσο ξεκάθαρα έστειλαν οι εκατοντάδες χιλιάδες απεργοί της πανελλαδικής απεργίας. Δείχνει το δρόμο που πρέπει ν' ακολουθήσουν όλοι εκείνοι που θεωρούν ότι μόνο η κλιμάκωση και η συνέχιση της πάλης μπορεί ν' αναχαιτίσει την αντεργατική επίθεση. Αυτό όμως που τόσο ξεκάθαρα «δήλωσαν» με τη συμμετοχή τους στην απεργία και στις απεργιακές συγκεντρώσεις οι εργαζόμενοι αλλιώς ερμηνεύεται από διάφορες πλευρές.

Η κυβέρνηση φαίνεται να αρνείται να λάβει το μήνυμα και δηλώνει αποφασισμένη να προχωρήσει στον αντεργατικό της κατήφορο. Οι δεσμεύσεις απέναντι στην εργοδοσία είναι ισχυρές. Οι πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ξανάπιασαν το «τροπάριο» του «κοινωνικού διαλόγου», επιδιώκουν να εκτονώσουν τις αντιδράσεις και το φρόνημα της αντίστασης, να δώσουν περιθώρια ελιγμών στην κυβέρνηση. Ετσι, δεν έκαναν καμία κίνηση, ούτε καν αναφορά για τον προγραμματισμό του αγώνα στη συνέχεια.

Γι' αυτό η πρωτοβουλία των τριών στελεχών του ΠΑΜΕ προς την Εκτελεστική Επιτροπή της ΓΣΕΕ και την πρότασή τους να συνέλθουν άμεσα τα όργανα της Συνομοσπονδίας και να προκηρύξουν νέα απεργιακή κινητοποίηση για την Τρίτη 31 Οκτώβρη απηχεί ευρύτερες διαθέσεις. Με την επιστολή τους την περασμένη Πέμπτη στη ΓΣΕΕ και με την ιδιότητα τους ως μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής, οι Γιώργος Μαυρίκος, Γιάννης Σταυρόπουλος και Χρήστος Κατσώτης κάλεσαν την πλειοψηφία ν' απαντήσουν στο ερώτημα, που με τόση ένταση ακούστηκε στην απεργία: «Μετά την 24ωρη, τι;». Οι τρεις συνδικαλιστές, αναδεικνύοντας την προσωπική ευθύνη του κάθε συνδικαλιστή, υπογράμμισαν πως «όποιοι και όσοι στα συνδικαλιστικά όργανα "τα διπλώσουν" θα γίνουν δακτυλοδεικτούμενοι και θα επωμιστούν ιστορικές ευθύνες. Τώρα θα κριθούν διοικήσεις σωματείων, ομοσπονδιών και εργατικών κέντρων. Τώρα είναι η ώρα της πράξης».

Οπως σημειώνουν συνδικαλιστές, η επιτυχία της απεργίας προκάλεσε συνθήκες για ουσιαστικές διεργασίες σε ένα ευρύτερο φάσμα συνδικαλιστικών δυνάμεων. Ηδη στις αποφάσεις για συμμετοχή στην 24ωρη απεργία εκατοντάδες, σωματεία, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα δήλωναν την πρόθεσή τους να συνεχίσουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις. Κανένας σήμερα δεν μπορεί να αγνοήσει τις αγωνιστικές διαθέσεις που αποκαλύφθηκαν έξω από τις πύλες των εργοστασίων και στους χώρους δουλιάς. Η άποψη που χρόνια και μονότονα προβάλλεται, ότι «τίποτα δε γίνεται», «οι εργαζόμενοι δεν ακολουθούν», δέχτηκε ισχυρό χτύπημα. Και αυτό ήταν ακόμα ένα «συν» στ' αποτελέσματα της κινητοποίησης.

Γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο - όπως υπογραμμίζει στην προκήρυξή του το ΠΑΜΕ - πως «μόνο ο ενωτικός μαζικός αγώνας των εργαζομένων, η κλιμάκωσή του με προωθημένες μορφές πάλης έχουν τη δύναμη σήμερα να παρεμποδίσουν αυτή την επίθεση, να βάλουν φραγμό, να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και για το άνοιγμα του δρόμου για ριζικές πολιτικές αλλαγές».

Το διεκδικητικό πλαίσιο που θέτει το ΠΑΜΕ και για το συλλαλητήριο είναι:

• Πλήρη, σταθερή απασχόληση, γενικευμένη εφαρμογή του 7ωρου, 5ήμερου, 35ωρου.
• Ουσιαστικά μέτρα προστασίας των ανέργων.
• Δημόσιο, δωρεάν για το λαό, σύστημα υγείας. Δημόσια αναβαθμισμένη κοινωνική ασφάλιση.
• Δημόσια Παιδεία. Κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Υποχρεωτική εκπαίδευση με ενιαίο δωδεκάχρονο βασικό σχολείο.
• Ουσιαστικές αυξήσεις στα μεροκάματα, τους μισθούς και τις συντάξεις, σύμφωνα με τις διευρυμένες ανάγκες.
• Ελεγχο των τιμών, μέτρα προστασίας των λαϊκών στρωμάτων από τις αυξήσεις των καυσίμων.
• Μέτρα στήριξης των μικρομεσαίων αγροτών και επαγγελματοβιοτεχνών.