Σήμερα αποφασιστικά, αταλάντευτα δίνουν τη μάχη ενάντια στις ελαστικές μορφές απασχόλησης, παλεύοντας για τη μείωση του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου και την κατάκτηση του δίκαιου, ώριμου αιτήματος της εργατικής τάξης, για τη γενικευμένη εφαρμογή του 7ωρου - 5ήμερου - 35ωρου (30ωρου για τα βαρέα, ανθυγιεινά επαγγέλματα), με αναβάθμιση των εργασιακών, μισθολογικών, ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Οι βιομήχανοι, γενικότερα οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ), πολεμούν ενάντια στη γενικευμένη εφαρμογή της 7ωρης ημερήσιας εργασίας. Η κυβέρνηση όχι μόνο αρνείται επίμονα να ικανοποιήσει αυτό το δίκαιο αίτημα της εργατικής τάξης, αλλά, προσηλωμένη στην υπεράσπιση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, εξαπολύει σφοδρή επίθεση ενάντια στις εργασιακές κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Σε αντίθετη, όμως, κατεύθυνση από αυτό το ώριμο αίτημα της εργατικής τάξης, κινείται και η πρόταση για το ψευτο-35ωρο που προβάλλουν η ηγεσία του ΣΥΝ και η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, «Αυτόνομη παρέμβαση»). Μιλούν για «35ωρο χωρίς μείωση των αποδοχών», αρνούνται τη γενικευμένη εφαρμογή του 7ωρου -5ήμερου και θεωρούν «θετική εξέλιξη» την καθιέρωση του «ψευτο-35ωρου» στη Γαλλία.

Παραλλαγή αυτού του σοσιαλδημοκρατικού πλαισίου αποτελούν οι αποπροσανατολιστικές θέσεις του Μ. Κωστόπουλου, οι οποίες προβάλλονται σε εκδηλώσεις που οργανώνουν στελέχη, δυνάμεις του ΣΥΝ και του ΠΑΣΟΚ.

Η καρδιά, η ουσία του αιτήματος της μείωσης του εργάσιμου χρόνου είναι η εξασφάλιση του σταθερού ημερήσιου και εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, στην προκειμένη περίπτωση η καθιέρωση και κατοχύρωση του 7ωρου και του 5ήμερου. Χωρίς την επίλυση αυτού του θεμελιακού προβλήματος, το ψευδεπίγραφο «35ωρο» όχι μόνο δε σημαίνει μείωση του χρόνου εργασίας, αλλά στρέφεται ενάντια στους εργαζόμενους, οδηγεί σε αύξηση του εργάσιμου χρόνου, σε ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, σε διαίρεση της εργατικής τάξης και ανακύκλωση της ανεργίας.

Χωρίς την κατοχύρωση του 7ωρου και του 5ήμερου, οι ημερήσιες ώρες εργασίας, μέσα από τη λεγόμενη «διευθέτηση», θα αυξομειώνονται. Θα εφαρμόζεται πχ το 11ωρο, χωρίς υπερωριακή αμοιβή - όπως προβλέπουν τα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης, και η υπεραπασχόληση αυτή θα «καλύπτεται», δήθεν, από υποαπασχόληση ή ρεπό.

Με δεδομένο ότι η υπερεργασία οδηγεί σε πολλαπλάσια φθορά της εργατικής δύναμης και αύξηση της αξίας της, η οποία δεν αναπληρώνεται με τη μείωση του εργάσιμου χρόνου σε άλλη χρονική περίοδο, γίνεται κατανοητό ότι βρισκόμαστε απέναντι στο φαινόμενο της μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης και αύξησης του βαθμού της εκμετάλλευσης.

Στο όνομα επίσης του «ψευτο-35ωρου» (αφού δεν προβλέπεται 5ήμερο) οι εργοδότες θα μπορούν να εξαναγκάζουν τους εργαζόμενους να εργάζονται τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες. Οι συνέπειες, στην εργασιακή, οικογενειακή, κοινωνική ζωή, στον ελεύθερο χρόνο, στη συνδικαλιστική και πολιτική δράση, είναι επώδυνες για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους.

Δεν είναι μόνο αυτό.

Η κατάργηση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, σημαίνει κατάργηση του ημερομίσθιου, επέκταση του ωρομίσθιου, υπονόμευση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, καταπάτηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Η πάλη των εργατών του Σικάγου, της παγκόσμιας εργατικής τάξης για 8 ώρες δουλιά - 8 ώρες ανάπαυση - 8 ώρες ψυχαγωγία, δίνει το πραγματικό νόημα της διεκδίκησης.

Ο αυθαίρετος ισχυρισμός του Μ. Κωστόπουλου ότι το κίνητρο για τη μείωση του χρόνου εργασίας ιστορικά, δεν είναι η μείωση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, αλλά η αντιμετώπιση της ανεργίας, παραχαράσσει την ιστορική αλήθεια και επιχειρεί να δημιουργήσει άλλοθι για το ψευτο-35ωρο.

«Θετική εξέλιξη» αποτελεί μόνο για τους εργοδότες, για τους καπιταλιστές. Στη Γαλλία και τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν κατοχυρώθηκε το 7ωρο - 5ήμερο. Το 35ωρο υπολογίζεται μέσα από τη διευθέτηση του ετήσιου χρόνου απασχόλησης που καθορίστηκε στις 1.600 ώρες δουλιάς.

• Ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας το 7ωρο μετατρέπεται σε 10ωρο και 11ωρο, το 5ήμερο σε 6ήμερο και 7ήμερο - Αυξήθηκε η εργασία τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες.
• Καταργήθηκαν μέχρι και τα διαλείμματα των εργαζομένων για να επιτευχθεί το ψευτο-35ωρο.
• Διευρύνθηκε η μερική απασχόληση, χτυπήθηκε η πλήρης απασχόληση. Η συντριπτική πλειοψηφία των θέσεων που δημιουργήθηκαν είναι θέσεις μερικής - προσωρινής απασχόλησης.
• Καταστρατηγήθηκαν οι Συλλογικές Συμβάσεις - Σε πολλές επιχειρήσεις «πάγωσαν» ή μειώθηκαν οι μισθοί. Αυξήθηκε η εντατικότητα της εργασίας.

Στη χώρα μας, η πείρα από τη λεγόμενη «πιλοτική εφαρμογή» του ψευτο-35ωρου στις τράπεζες είναι αποδεδειγμένα αρνητική.

Το «χωρίς μείωση των αποδοχών», σημαίνει υιοθέτηση της θέσης της εργοδοσίας, και της κυβέρνησης για την καθήλωση των αποδοχών, σημαίνει άρνηση ουσιαστικών αυξήσεων, υπονόμευση της πάλης για την κάλυψη των διευρυμένων αναγκών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, στήριξη της λιτότητας, συμβολή στη διαιώνιση και την επέκταση της φτώχειας, που βασανίζει το 25% του πληθυσμού της χώρας μας.

Το ψευτο-35ωρο προβάλλεται, κάλπικα, ως «πανάκεια» για την αντιμετώπιση της ανεργίας.

Ο ΣΥΝ και η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ, γενικότερα η σοσιαλδημοκρατία, παίζουν με την αγωνία των ανέργων. Καλύπτουν τις πραγματικές αιτίες της ανεργίας, που τη γεννά η ίδια η λειτουργία του καπιταλισμού.

Οταν μιλούν για θέσεις απασχόλησης εννοούν ευκαιρίες μερικής - προσωρινής απασχόλησης, αύξηση της στρατιάς των «απασχολήσιμων», μοίρασμα της ανεργίας, εξάπλωση της φτώχειας.

Κλείνουν τα μάτια μπροστά στην άθλια κατάσταση πού επικρατεί στους τόπους δουλιάς, στην ωμή παραβίαση του 8ωρου, στις συμβάσεις «ορισμένου χρόνου», στις απολύσεις, στην «ανασφάλιστη εργασία».

Στηρίζουν τα «Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης» (ΤΣΑ) γνωρίζοντας καλά ότι οι μηχανισμοί αυτοί, δυναμιτίζουν τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και το δικαίωμα για πλήρη - σταθερή απασχόληση, οδηγούν στην ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Σ' αυτό το έδαφος, της «ελαστικότητας», της ανατροπής των εργασιακών κατακτήσεων, στο έδαφος της «Λευκής Βίβλου» των πολυεθνικών που υπερψήφισαν το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΣΥΝ και στηρίζουν οι συνδικαλιστικές τους παρατάξεις, προβάλλουν το ψευτο-35ωρο και αναζητούν, δήθεν, λύση... στο πρόβλημα της ανεργίας!

Αυτό για τους εξής λόγους:

Οι καπιταλιστές λειτουργούν με κριτήριο την αύξηση των κερδών τους. Στη μείωση του χρόνου εργασίας χρησιμοποιούν ως αντίδοτο, μορφές εντατικότερης αξιοποίησης των μέσων παραγωγής και αύξησης της εντατικότητας της εργασίας.

Οι κεφαλαιοκράτες επενδύουν σε σύγχρονα μέσα παραγωγής που μπορούν να μπαίνουν σε κίνηση με τη χρησιμοποίηση λιγότερης εργατικής δύναμης, λιγότερων εργατών.

Οι επενδύσεις, μπορούν να κατευθύνονται σε παρασιτικές δραστηριότητες. Οι συγχωνεύσεις, οι ιδιωτικοποιήσεις, το ξεκλήρισμα χιλιάδων μικρομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών, το κλείσιμο μικρομεσαίων επιχειρήσεων τροφοδοτούν την ανεργία.

Οι αξεπέραστες αντιθέσεις του συστήματος οξύνονται και προετοιμάζουν την επόμενη οικονομική κρίση.

Είναι, δηλαδή, φανερό ότι η προβολή του σαθρού ισχυρισμού των «σταθερών παραγόντων», στα πλαίσια της άναρχης καπιταλιστικής ανάπτυξης είναι στοιχείο της καπιταλιστικής απολογητικής.

Αυτή την πρόταση έχει καταθέσει το ΚΚΕ στην εργατική τάξη και την καλεί να την αγκαλιάσει, να τη διεκδικήσει με καλά οργανωμένους ταξικούς αγώνες.

Η εναπόθεση της μείωσης του χρόνου εργασίας, που αφορά τη σύγκρουση κεφαλαίου - εργασίας, στον «κοινωνικό διάλογο» της απάτης, με την κυβέρνηση και τους βιομηχάνους, μαρτυρά την αλλοίωση του πραγματικού χαρακτήρα του αιτήματος.

Τα παραπάνω εκτός των άλλων υπογραμμίζουν τον επικίνδυνο χαρακτήρα των ισχυρισμών που προβάλλουν η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ, αλλά και ο Μ. Κωστόπουλος, ότι το ψευτο-35ωρο μπορεί να αποτελέσει βάση, κοινό αίτημα για «κοινή δράση» στο συνδικαλιστικό κίνημα. Με τον τρόπο αυτό επιδιώκεται ο εγκλωβισμός των εργαζομένων σε ένα κατασκεύασμα της σοσιαλδημοκρατίας που υπονομεύει το δίκαιο αίτημα της μείωσης του ημερήσιου χρόνου εργασίας.

Η εργατική τάξη έχει καθήκον να παλέψει για τη βελτίωση των όρων πώλησης της εργατικής δύναμης, για τη μείωση του βαθμού της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, τη διεκδίκηση του δικαιώματος της πλήρους - σταθερής εργασίας, τη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου, την άμεση, ουσιαστική προστασία των ανέργων, για δωρεάν δημόσια Παιδεία, Υγεία και Κοινωνική Ασφάλιση που θα ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζόμενων και των οικογενειών τους.

Η αντιμετώπιση του προβλήματος της Ανεργίας και των άλλων οξυμένων εργατικών - λαϊκών προβλημάτων, θέτουν την επιτακτική αναγκαιότητα της ΛΑΪΚΉΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, ΤΗΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, που θα στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας.

Σ' αυτή την κατεύθυνση αποκτά επείγοντα χαρακτήρα η συγκρότηση του ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ - ΑΝΤΙΜΟΝΟΠΩΛΙΑΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΠΑΛΗΣ, που αποτελεί υπόθεση της εργατικής τάξης, των εργαζομένων, για να ανοίξει ο άλλος δρόμος εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας.