Αξιώνουν από το ΣτΕ να ανοίξει το δρόμο για ακόμα μεγαλύτερα χαράτσια σε βάρος ασφαλισμένων και Ταμείων
Η αναπροσαρμογή των νοσηλίων των ιδιωτικών κλινικών ήταν μια απόφαση των υπουργών Οικονομίας Γιώργου Αλογοσκούφη, Απασχόλησης Φάνης Πάλλη - Πετραλιά και Υγείας Δημήτρη Αβραμόπουλου (ΦΕΚ Β' 2115 του 2008), με την οποία αναπροσαρμόστηκαν τα νοσήλια του 2002 κατά 18% που καταβάλλουν τα ασφαλιστικά ταμεία και το Δημόσιο προς τις ιδιωτικές κλινικές για τη νοσηλεία - γιατί δεν επαρκούν οι δημόσιες υπηρεσίες Υγείας - των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων.
Η καθιέρωση των νοσηλίων αποκλειστικά για τις ιδιωτικές κλινικές θεσπίστηκε το 2001 (ΦΕΚ Β' 1372) - και ίσχυσε απ' την 1.1.2002 - με κοινή απόφαση των τότε συναρμόδιων υπουργών του ΠΑΣΟΚ Οικονομικών Γιώργου Δρυ, Εργασίας Νίκου Φαρμάκη και Υγείας Αλέκου Παπαδόπουλου. Μέχρι το 2001 το νοσήλιο ήταν κλειστό και ίσχυε το ίδιο για το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα Υγείας (Κοινή Υπουργική Απόφαση ΦΕΚ 242 Β΄/8.4.1993). Ομως το 1998, η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ καθιέρωσε (ΦΕΚ Β΄ 99/10.2.1998) δύο τύπους νοσηλίων για τα δημόσια νοσοκομεία: Το ημερήσιο ενοποιημένο (κλειστό) νοσήλιο που ποικίλλει από κλινική σε κλινική και το συνολικό ενοποιημένο (κλειστό) νοσήλιο, στο οποίο περιλαμβάνονται ιατρικές πράξεις, φάρμακα κλπ.
Μ' αυτή τη διατίμηση οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ - όπως και της ΝΔ - μετακύλησαν τη χρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων στα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία σήμερα χρωστούν 2,2 δισ. ευρώ στα νοσοκομεία. Μετά το 2002, με την αύξηση των νοσηλίων για τις ιδιωτικές κλινικές, τα ασφαλιστικά ταμεία επιβαρύνθηκαν με 29,4 εκατ. ευρώ και το Δημόσιο με 6,5 εκατ. ευρώ το χρόνο. Δηλαδή, τα ασφαλιστικά ταμεία και το Δημόσιο την περίοδο 2002 - 2008 επιβαρύνθηκαν - μόνο απ' τις αυξήσεις - με 250 εκατ. ευρώ. Με τη νέα απόφαση της κυβέρνησης της ΝΔ γίνεται η πρόβλεψη ότι το Δημόσιο θα επιβαρύνεται με 5 εκατ. ευρώ και τα ασφαλιστικά ταμεία με 12 εκατ. ευρώ το χρόνο.
Την προσφυγή στο ΣτΕ έκανε η Ενωση Ιδιωτικών Κλινικών Ελλάδας καθώς, όπως υποστηρίζει, δε συνεκτιμήθηκε το ύψος των δαπανών ώστε να έχουν ένα εύλογο περιθώριο κέρδους.